Ik denk dat er geen groter contrast zit in de twee boeken die ik laatst las. Als eerste las ik het boekenweekgeschenk van 2006 dat geschreven werd door Arthur Japin: De grote wereld. Vlak daarna las ik ‘Godin van de jacht’. Wat een verschil zeg!
Waar gaat ‘De grote wereld’ over?
In zijn jeugd koestert Lemmy, een dwerg, lange tijd de illusie dat zíjn maat ook de maat der dingen is. Tot onvermijdelijk de grotemensenwereld zijn kleine universum binnendringt – met rampzalige gevolgen. Nadat zijn ouders tijdens een circusact op tragische wijze om het leven komen, neemt Lemmy’s stoïcijnse grootmoeder hem onder haar hoede. Wanneer zich later de kans aandient om met het rondtrekkende gezelschap Märchenstadt Lilliput door Europa te reizen, heeft Lemmy weer een eigen plek gevonden. Hij ontmoet er zelfs zijn grote liefde Rosa. Maar de Tweede Wereldoorlog staat op uitbreken. Lemmy en Rosa zien zich door de buitengewone omstandigheden geconfronteerd met een vraag die ieder mens zich vroeg of laat kan stellen: hoe ver zijn wij bereid te gaan om bij anderen in de smaak te vallen?
Wat een mooie novelle was dit. Vol met mooie zinnen, wat Japin wel toevertrouwd is natuurlijk. Het onderwerp is gebaseerd op de werkelijkheid al hebben Lemmy en Rosa nooit bestaan. Ik vind het mooi als een auteur schrijft over dingen die echt gebeurd zijn. Hoe aangrijpend die gebeurtenissen ook geweest zijn.
Twee mooie quotes wil ik even met jullie delen.
* * *
Goed, het leven zit jou niet als gegoten. Het zit jou zo ruim, je zou er nog in verdwalen. Is dat een reden om aan jezelf te tornen? Als je mouwen te kort zijn, hak je dan je handen af zodat je jasje beter zit? Ben jij besodemieterd? Snij het leven om maat jongen! Is de wereld je te groot. Vermaak hem!
* * *
‘Waarom is dat toch,’ vraagt Lemmy, ‘dat iedereen ons altijd maar geanimeerd wil zien? Liever niet zoals we zijn, maar alsof wij uit uw fantasie komen.’
‘Ach, uw werkelijkheid kunnen wij ons niet voorstellen,’ antwoordt de arts zacht, ‘niet echt. Alleen door haar te verluchtigen kunnen we er nog enigszins mee omgaan’.
* * *
Goed, dan las je zo’n mooi boekje dat best een boel indruk maakte en dan heb je even zin in iets luchtigs. Nou, dat luchtige vond ik wel met ‘Godin van de jacht‘ van Heleen van Royen. 😉
Waar gaat dit boek over?
Godin van de jacht is een hilarische, fel-realistische roman over een vrouw die opkomt voor haar recht op sexualiteit en waarin de lusten en lasten van het moderne huwelijksleven centraal staan. Het is een vlammend pleidooi voor open relaties en een gezond liefdesleven, waarbij niet alleen de man aan zijn trekken komt. Al word ik in naam de jouwe, Oscar, mijn lichaam blijft van mij. Diana de Wit vormt met haar man Oscar en haar twee kinderen de hoeksteen van de Nederlandse samenleving. Ze brengt de kinderen naar de crèche, zet haar gezin verantwoorde maaltijden voor en doet belastingaangifte.In feite is ze een modelburger, op één detail na: Diana heeft minnaars.
Tja, wat vond ik hier nou van? Het las supergemakkelijk en de humor die Van Royen gebruikt spreekt me best wel aan. Maar voor de rest vond ik het niet echt geweldig. Geef mij Japin maar. Dat je een boek leest en dat je af en toe moet herlezen om te begrijpen wat iemand schrijft. Dat het beklijft zeg maar. Dat je de aandrang voelt om een paar stukjes die je heel mooi vind met een ander te delen. Dat doen, in mijn ogen, goede boeken met mij. En dát had ik helemaal niet bij het boek van Van Royen.
Wanneer raakt een boek jou?