Minder

Ik las laatst twee boeken die mij niet helemaal konden bekoren. Jammer hoor, maar het is niet anders. Maar e-reader of niet, ik las ze wel allebei uit. Dat vind ik dan weer wel stoer van mezelf.

Allereerst was daar ‘De dag waarop de DDR mijn moeder meenam‘. Waar gaat dit boek over?

Op de vroege ochtend van 6 februari 1972 stormen drie Stasimannen in lange, donkere jassen het huis van de vierjarige Katrin Behr binnen. Binnen enkele minuten is haar moeder weggevoerd; Katrin en haar broer blijven alleen achter.

De twee kinderen belanden in een kindertehuis, maar niet lang daarna worden ze van elkaar gescheiden: Katrin wordt geadopteerd door een partijgetrouw nieuw gezin. Haar wereld is ingestort en ze wacht nog vele jaren tevergeefs op de terugkeer van haar moeder. Ook haar broer zal ze jarenlang niet meer zien. Pas als volwassene, na de Wende, vindt Katrin haar moeder terug. Ze blijkt een gebroken vrouw, getekend door vele jaren gevangenschap. Moeder en dochter zijn vreemden voor elkaar geworden; er is een kloof ontstaan die niet te overbruggen blijkt.

Tja, dit boek greep me niet echt. En dat is natuurlijk best heel stom, zeker omdat het om een waargebeurd verhaal gaat en de hoofdpersoon nou niet bepaald een heel vrolijk leven heeft. Wellicht dat het vooral lag aan de stijl waarin het boek is geschreven, die greep me gewoon niet en verder werd het op den duur allemaal wel heel erg langdradig en viel men steeds opnieuw weer in herhaling.

Wat ik wel een eye-opener vond was het feit dat Katrin opgroeit binnen een gezin dat de DDR-politiek ten volle omarmt en waardoor zij dus in feite geïndoctrineerd wordt. Zij heeft na de val van de muur dan ook heel veel moeite met het zich realiseren dat ze altijd geïndoctrineerd is. Al haar zekerheden vallen weg en het duurt enige tijd voordat zij zich realiseert dat het regime haar echt ontzettend fout behandeld heeft.

* * *

Wat wel heel suf was is dat ‘De miljardair’ van Dean Koontz mij niet kon bekoren. Want … stiekem ben ik best een beetje boel fan van Koontz en staan zo ongeveer al zijn boeken in mijn boekenkast. Dat is natuurlijk ook wel een nadeel van de e-reader: dat gespaarde ‘series’ ophouden te bestaan. Al zal dat ongetwijfeld niet gaan gelden voor Jamie en Claire. Wanneer komt deel 8 in hemelsnaam uit, maar dat geheel terzijde ;-).

Waar gaat ‘De miljardair‘ over?

‘Nog nooit had ik zo’n mooi gebied als Roseland gezien, en tegelijkertijd zo’n duistere dreiging ervaren…’ Odd Thomas is te gast op het landgoed Roseland, het exclusieve buitenverblijf van een eenzame miljardair. Op het eerste gezicht lijkt het de ideale plek om tot rust te komen, maar al snel ontdekt Odd dat de villa grote geheimen herbergt.

Odd kan de doden zien, begrijpen en helpen hun laatste doel te bereiken. Maar hij weet dat elke gave een prijs heeft. Odd Thomas is een van de meest geliefde personages van Dean Koontz. In de serie zijn verschenen: De gave, De vriendschap, De broeder en De ziener.

Het boek kwam traag op gang (begon me pas te boeien vanaf bladzijde 100) en eigenlijk heb je op een gegeven moment dat kunstje van Koontz ook wel gezien. Hij schrijft heel soepel en Odd heeft een niet te evenaren gevoel voor humor maar zoals ik al zei … hij valt een beetje in herhaling. Jammer hoor. Al moet ik zeggen dat ik dit boek uiteindelijk toch weer heel snel uit wilde lezen omdat ik toch wel heel erg wilde weten hoe het af zou gaan lopen. Dat is dan weer wel knap van Koontz.

ddr dm

12 gedachten over “Minder

  1. Ik hou van lezen, ik lees ook vooral omdat ik het leuk vind. Wanneer ik een boek niet leuk vind, dan geef ik het vaak een kans, maar wanneer ik tegen de helft ben en er gewoon nog niet inzit, dan stop ik met lezen. (Nu komt het gelukkig zelden voor dat ik een boek niet leuk vind…)

  2. meestal sla ik je boekenlogjes over, maar ik verbaasde me zo over dat je een boek dus niks aan vindt en ‘m dan toch uitleest! hoezo? ik vind dat dan zo zonde van m’n tijd, net als een slechte film oid, die ga ik ook no way uitzitten..

    • Ik vond dat ik het niet kon maken om te stoppen met het boek over de DDR, want ha, even jezelf door zo’n boek heen worstelen is toch wel heel wat gemakkelijker dan wat zij meemaakte. 😉

      En de boeken van Koontz, tja, daar ben ik gewoon aan verslaafd en na de eerste 100 bladzijdes werd het zeker de moeite waard.

  3. Dat opzij ‘leggen’ is het nadeel of voordeel van een e-reader,als je een boek hebt gekocht lees je het op z’n minst uit,soms op een ander moment. De factor ‘zonde’ speelt mij dan parten.

  4. Ik leg ook niet snel een boek terzijde, dat is me tot nu toe denk ik hooguit 3 keer gebeurd. Het eerste verhaal spreekt me qua inhoud wel enorm aan omdat alles wat met de oorlog te maken heeft, me fascineert. Ik zet hem toch op mijn lijst…

  5. Zeker is het stoer als je toch een boek uitleest wat je niet echt geweldig vindt. Ik doe ook heel lang mijn best om door te lezen ook al boeit een boek me niet, maar toch heb ik er ook best een aantal niet uitgelezen in mijn leven. Ben ook wel weer eens begonnen om het weer te proberen maar toch heb ik het dan gauw gezien hoor.

  6. Ik ga ook stug door met lezen van ‘n boek dat me eigenlijk niet bekoort. Of dat stoer is weet ik niet maar ik weet wel dat als ik ‘t wegleg ik er niet meer in begin en dat is gewoon zonde van het geld.

  7. oh jammer 2 tegenvallers, ik hou er ook niet zo van als een schrijver meer van hetzelfde in een nieuw boek/verhaal doet…..maar idd als het echt boeiend geschreven is, blijf je soms toch lezen.

  8. Als ik echt niet verder kom in een boek stop ik gewoon en lees ik het op een andere moment. Ik kom nu echt niet verder in ‘Een goede raad’ en ‘Villa Triste’. Ooit lees ik ze wel uit, maar nu even niet…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *