Eindelijk bracht Jodi Picoult weer een boek uit. Of beter: eindelijk werd er weer een boek van Picoult in het Nederlands vertaald, want ze brengt met grote regelmaat boeken uit. Ik moet zeggen, ik vind ‘Voor de wolven‘ een enigszins vreemde titel. De Engelse titel is ‘Lone Wolf’ en dat vind ik toch een heel wat treffendere titel. Zeker als je het boek leest.

Waar gaat ‘Voor de wolven’ over?

Wanneer een wolf niet langer van nut is voor zijn roedel, sluipt hij weg om alleen te sterven.
Jodi Picoult kruipt in de huid van haar personages die voor onmogelijke keuzes worden gesteld. De lezer kan niet anders dan zich afvragen: wat zou ik doen in deze situatie? Luke Warren heeft zijn leven lang wolven bestudeerd in de bossen van Canada. Hij begrijpt hen beter dan zijn eigen gezinsleden. Op een nacht krijgt hij een auto-ongeluk en belandt dodelijk gewond in het ziekenhuis. Zijn volwassen zoon Edward en zijn puberdochter Cara beslissen samen over het lot van hun vader. Moeten ze wachten tot Luke uit zijn coma ontwaakt? Of mag hij waardig sterven?

In eerste instantie dacht ik: ‘Huh, een boek over wolven, hoe boeiend kan dat zijn?’ Nou ik kan je vertellen, ik vond het boek in één woord geweldig!. Picoult schrijft gewoon zo mooi, zo beeldend, zo rijk!

Net als haar andere boeken wordt het verhaal in ieder hoofdstuk verteld door een andere hoofdrolspeler en voor elk karakter vat je sympathie op en wordt het verhaal langzaam maar zeker ontrafeld. Heden en verleden vloeien in elkaar over en maken het geheel tot een prachtig en interessant boek.

Zelfs alle informatie over de wolf en het leven binnen de roedel vond ik buitengewoon interessant en heel duidelijk omschreven. De ‘gekte’ van Luke richting de wolf is aan de ene kant goed, maar tegelijkertijd ook heel erg moeilijk -hij stelt zijn gezin immers vaak op de tweede plaats-, te begrijpen. Zijn gezinsleden hebben ieder op hun eigen manier moeten zien te dealen met die gekte en maakten hierin hun eigen keuzes.

Ik zeg: lezen dit boek!