Vincent van Gogh is een kunstenaar die wat mij betreft behoorlijk tot de verbeelding spreekt. Niet alleen zijn werken, maar ook zijn leven, vind ik interessant. En dat had Yvonn goed ingeschat, want laatst kreeg ik van haar het boek ‘De muze van Vincent‘ van Alyson Richman.
Op de achterflap:
In de zomer van 1890 brengt Vincent van Gogh zijn laatste dagen door in het Noord-Franse dorp Auvers-sur-Oise. Marguerite Gachet, de dochter van zijn behandelend arts, wordt tot over haar oren verliefd op de kunstenaar en begint een geheime relatie met hem. Marguerite staat regelmatig model voor Van Gogh en dankzij haar schildert hij als nooit tevoren …
Alyson Richman geeft een meeslepende, geloofwaardige interpretatie van de laatste zeventig levensdagen van Vincent van Gogh, een periode die door kunsthistorici nooit helemaal doorgrond is. Het is bekend dat hij in deze laatste dagen maar liefst zeventig schilderijen heeft gemaakt, waaronder twee van Marguerite.
Zo, is dit even een knappe roman. Ik werd gegrepen door het verhaal dat verteld wordt vanuit het oogpunt van Marguerite. Heel apart zoals zij haar leven leefde, met haar dominante vader, vrij aparte broer (da’s een understatement), de minnares van haar vader en diens dochter in dat naargeestige, volle huis in Auvers-sur-Oise.
Die laatste dagen van Vincent, de schilderijen die hij schilderde, de depressies en angsten waar hij aan leed, het wordt allemaal met mooie zinnen verteld. Richman verhaalt over een romance tussen Vincent en Marguerite die niet goedgekeurd wordt door haar vader. Hij verbiedt Marguerite vervolgens alle contact met Vincent. Heeft Vincent zich daarom van het leven beroofd? Het zou zo maar gekund hebben.
De manier waarop Marguerite na Vincents dood de rest van haar leven slijt vind ik best heel triest. Natuurlijk is het een redelijk wilde gok die Richman doet, maar ook dat zou natuurlijk best zo hebben kunnen gaan.
Marguerite achter de piano.
Marguerite in de tuin.
De muze van Vincent: iets voor jou?
@ Dat doen we: genieten! Dank je voor je reactie!
Ooit hebben we in een vakantie veel van vincent van Gogh gevolgd in noord-Brabant.
Het boek lezen? Nee, dat hoeft niet!
Een fijne vakantie!
Blij dat je het een fijn boek vond!
Stiekem ben ik niet zo heel erg van Vincent; Marc wel.
Ik word altijd een beetje zenuwachtig van die schilderstijl. (Maar ik spoor niet, zoals je weet….) Maar zijn leven boeit me wel; wat een berg drama zit daar in, zeg!
Nee, spreekt me totaal niet aan. Gelukkig dat smaken verschillen 😉
Van Gogh zal altijd een beetje een raadselachtige man blijven, en ik denk dat er daarom altijd net een beetje meer belangstelling voor hem is, dan voor bijvoorbeeld Rembrandt van Rijn. Het boek is niets voor mij, maar ik vond het leuk om erover te lezen!
Toen ik van de lagere school afging kregen alle leerlingen een boek, dat was dat jaar (1954) een prachtig boek over Vincent van Gogh. Het boek is helaas in een verhuizing op raadselachtige wijze verdwenen, best jammer want ik had het nog wel eens willen lezen.
Van kunst heb ik in mijn jeugd niets meegekregen maar van Gogh heeft door dat boek ( want ik las graag) altijd een streepje vóór gehad, al vind ik lang niet al zijn werk mooi.
Ik vind zijn verhaal wel intrigerend. Zijn schilderijen hebben een heel herkenbare stijl, maar ik heb er niet echt heel veel mee.
Ja, ik heb al heel veel over en van Vincent van Gogh gelezen, biografieën en brieven, ik heb ooit een Vincent tic gehad. Dus dit kan er ook wel bij 🙂
Zeker wat voor mij! Heb hem gelijk op mijn leeslijstje gezet 🙂
Bedankt voor de tip.
ot: in de 3e zin staat 2x het boek.
Zeker! Weer een boek op mijn lijstje! Bedankt…