Ik prop maar even een paar boeken bij elkaar in een logje want anders dan staan er straks tot in december al logjes met boekrecensies klaar. En dan te weten dat ik niet eens van alle boeken die ik lees hier iets neerzet.

Als eerste hebben we daar ‘Broer‘ (wat is de oorspronkelijke titel toch weer suf vertaald!) van Heather Gudenkauf. Waar gaat dit boek over?

Op de laatste dag voor de vakantie heeft een gewapende man een school in gijzeling genomen. Onder de kinderen zijn Augie en PJ. Hun moeder Holly moet machteloos de gebeurtenissen afwachten. Wie is deze man? De lijst van verdachten is lang: een wanhopige vader, een ontslagen oud-leraar, een verbitterde ex-man… Door noodweer zijn de inwoners van het dorpje op zichzelf aangewezen om de dader onschadelijk te maken, terwijl Augie wanhopig probeert in het klaslokaal van haar broertje PJ te komen…

Dit is het derde boek van Gudenkauf dat ik las (1 en 2) en was prima te lezen. Gudenkauf heeft volgens mij goed gekeken naar hoe Jodi Picoult haar boeken schrijft want ook in ‘Broer’ wordt ieder hoofdstuk vanuit een andere persoon belicht. ‘Broer’ is spannend, zit goed in elkaar maar is soms ook een beetje ‘eenvoudig’ en dat is jammer.

Na ‘Broer’ was het tijd voor iets anders. En dat werd dan ook echt iets heel anders namelijk een heus boek van Daphne Deckers ‘Alles is zoals het zou moeten zijn‘. Waar gaat dit boek over?

Iris Vandenberg heeft het prima voor elkaar. Ze is eindredacteur bij een hip productiebedrijf, de liefde van haar leven Pieter heeft een goedbetaalde baan als arts en als kers op de taart is haar droomwens om kinderen te krijgen in vervulling gegaan: ze is zwanger. Ineens wordt alles anders als Pieter haar vlak na de bevalling verlaat om met een jonge collega ontwikkelingswerk in Afrika te gaan doen. Daar zit ze, bijna dertig, in een te groot huis met een baby, een kwijlende hond, zwangerschapskilo’s en flinke concurrentie op haar werk. Met hulp van haar beste vriendinnen, haar moeder en een niet onaantrekkelijke hondenuitlater probeert ze zichzelf beetje bij beetje weer op het liefdespad te krijgen, maar dat gaat niet vanzelf…

Tja, wat vond ik er nou van? Ik vond het heel gemakkelijk weglezen. In het begin vond ik dat Daphne behoorlijk wat ‘Heleen van Royerig’ taal- en stijlgebruik hanteerde en daar houd ik niet zo van, maar dat werd gaandeweg het boek minder (of ik ergerde er me minder aan). Er zat vrij veel humor in, ik vond de dialogen tussen Iris en haar vriendinnen erg vermakelijk en de uitkomst van het boek gemakkelijk te voorspellen. Maar hé, daar is dan natuurlijk ook een echte  chicklit voor, want die lopen uiteindelijk altijd goed af. Een lekker ontspannen boek voor tussendoor.

Na Daphne is het dan weer tijd voor wat serieuzer werk: ‘Midwinteroffer‘ van  Anna Jansson. Waar gaat dit boek over?

Brigadier Maria Wern weet zich geen raad met de bestialiteit die zij tegenkomt. Negen jaar geleden is in Uppsala een vergelijkbare moord gepleegd. Is er een verband? Dankzij Maria’s strijd en haar doorzettingsvermogen ontstaat geleidelijk een beeld van de dader – een mens, teleurgesteld en vernederd tot het punt waarop de werkelijkheid plaats maakt voor waanzin. Maar het wordt een strijd waarbij Maria bijna alles verliest wat haar dierbaar is.

Een aardig boek, maar niet meer dan dat eigenlijk. Best spannend, maar ook wat rommelig af en toe en dat vond ik jammer.

En weer las ik een chicklit. Dat is ook wel lekker zo in vakantietijd. ‘Zoek het maar uit‘ van Chantal van Gastel werd elders van harte aanbevolen en dat trekt mij dan toch al vrij snel over de streep. Waar gaat dit boek over?

Wat zou jij doen als je een tweede kans kreeg in je leven? Met die vraag wordt Ella geconfronteerd als haar schijnbaar perfecte leventje overhoopgehaald wordt door een gewapende overval die ze ternauwernood overleeft. Is haar baan in een boekwinkel eigenlijk wel genoeg voor haar? Wanneer gaat ze nu eindelijk zelf een boek schrijven? Wordt het niet eens tijd om te gaan samenwonen met haar ideale vriendje Owen? En waarom denkt ze opeens de hele tijd aan Dex, de jongen met wie ze opgroeide, haar eerste grote liefde? Gelukkig kan Ella met alles wat haar bezighoudt terecht bij haar oma. Dan stuit ze op een geheim dat oma altijd met zich heeft meegedragen over haar eigen jeugdliefde.

Het knappe van chicklits is het feit dat ze weinig om het lijf hebben en dat je toch, toch, toch wilt weten hoe het afloopt. Al weet je dat dat ongetwijfeld een happy end gaat worden voor de hoofdpersoon zoals ook in dit boek het geval was. Het verhaal van de oma maakt dit boek dan net wat interessanter. Met plezier gelezen.

Ook las ik ‘Zusje‘ van Rosamund Lupton. Waar gaat dit boek over?

Ik kende mijn zus. En zij zou nooit zelfmoord plegen. Als Beatrice hoort dat haar zus Ruth wordt vermist, vliegt ze onmiddellijk naar haar geboortestad Londen. Ze is niet voorbereid op de afschuwelijke feiten waarmee ze wordt geconfronteerd als blijkt dat de politie Ruths lijk vond in een toiletgebouw in Hyde Park. De politie, haar vrienden, haar verloofde en zelfs haar moeder zijn het er allemaal over eens dat zelfmoord de meest voor de hand liggende oorzaak is van Ruths dood. Ze leed tenslotte aan ernstige depressie na de dood van haar pasgeboren baby. Beatrice is ervan overtuigd dat er iets duisters schuilgaat achter het plotselinge overlijden van haar zus. Ze begint te graven en stuit daarbij op een angstaanjagend complot, waar zij zelf het volgende slachtoffer van dreigt te worden. Zusje is een verrassende maar vooral ook aangrijpende thriller, waarin de hoofdpersoon alleen komt te staan in haar beladen zoektocht naar de waarheid.

Hierover kan ik kort zijn. Lezen dit boek!!! Mooie opbouw, mooie zinnen, interessante ontwikkelingen, spannend. Lezen!

Het volgende boek dat ik las was ‘De boodschapper‘ van Marcus Zusak. Zijn ‘Boekendief‘ staat hoog in mijn persoonlijke top 10, dus ik begon vol verwachtingen aan dit boek. Waar gaat het boek over?

Ed Kennedy is een jonge taxichauffeur met weinig toekomstperspectief. Hij is een waardeloze kaartspeler, hopeloos verliefd op zijn beste vriendin Audrey en verknocht aan zijn koffiedrinkende hond, de Portier. Er gebeurt niet veel in zijn leven, tot hij per ongeluk midden in een bankoverval terechtkomt.

Wat vind ik van dit boek? Uh, dat is lastig. Ik vond het een zeer apart boek, laat ik dat voorop stellen. Maar waar ‘De boekendief’ mij vanaf de eerste bladzijde totaal opzoog, was dat hier zeker niet het geval. Ik vond het thema dat behandeld werd wel heel interessant: wat doe je als je voor bepaalde dilemma’s komt te staan: grijp je in of draai je je om en loop je weg?Daarnaast is het een zeer vlot geschreven verhaal met de nodige humor er in verweven. Best de moeite waard, maar niet zo’n topper als ‘De Boekendief’.

Ik heb nog getwijfeld of ik aan het volgende boek een apart logje moet wijden omdat het een juweeltje is, maar hé, dan heb ik toch weer zoveel boekenlogjes in klad staan (en ik heb al van twee boeken die ik in de vakantie las een apart logje gemaakt). Maar lieve mensen ‘Voor ik ga slapen‘ van SJ Watson MOET je gewoon lezen. Waar gaat dit boek over?

Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen opnieuw gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke ochtend moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al tweeëntwintig jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze echter dat Ben haar niet alles vertelt.

Ik houd het kort: zeer origineel en zeer onderhoudend. Echt een must-read!

Ook las ik ‘Schaduwkind‘ van P.F. Thomése. Waar gaat dit boek over?

‘Een vrouw die haar man begraaft, wordt weduwe genoemd, een man die zonder zijn vrouw achterblijft, weduwnaar. Een kind zonder ouders is wees. Maar hoe heten vader en moeder van een gestorven kind?’

Na de dood van zijn dochtertje Isa vond P.F. Thomése zichzelf terug in doodstille kamers, tussen onervaren woorden die hij nog moest leren schrijven. Schaduwkind is het adembenemende relaas van dit zoeken naar woorden. Een heel leven wordt overhoop gehaald, elke betekenis moet opnieuw worden uitgevonden. ‘Als ze ergens nog is, dan in de taal.’

Wat een indrukwekkend boekje is dit. Ik kan niet zeggen dat ik alles begreep wat Thomése schrijft, maar het maakt in ieder geval diepe indruk.

Het is de angst van iedere ouder: een kind te verliezen. En Thomése beschrijft dat op zeer indringende en rauwe wijze. Hij vraagt zich af hoe het toch mogelijk is dat de wereld gewoon doordraait nadat hen is overkomen wat hen overkomen is. ‘God, wat haat ik de mensen’, schrijft hij want iedereen leeft door. En dat terwijl voor hen de wereld tot stilstand is gekomen.

Een paar intense stukjes uit het boek.

* * *

‘Ze ligt volgens mij nu lekker te slapen,’ zei je. ‘Ja,’ zei ik. Want zolang je het kon zeggen kon het waar zijn.

* * *

Dit is het dus, werd er in mij gedacht. Dit is het ergste wat mij kon overkomen en het is nu aan het gebeuren. Daar achter me gaat ons kind nu dood. Straks is ze voor altijd weg. Ik wist het, maar ik voelde het niet. Ik voelde helemaal niets meer. Een steen was ik geworden. Ik kon alleen nog breken.

* * *

Het vuur waarmee haar achtergelaten lichaampje is vernietigd, blijft in mij branden. Het schroeit achter mijn ogen. Onsterfelijk waan ik me, want ik ben zojuist gestorven en toch sta ik hier nog. Nu het liefste mij is afgenomen ben ik onkwetsbaar geworden.

* * *

Zoveel toekomst is tot het verleden gaan behoren, zoveel mogelijkheden zijn ongebruikt gebleven. Hele ongeleefde levens zijn zó -ongeopend- van de toekomst in het verleden gekieperd.

* * *

Ergens in de taal is zij nog, ergens tussen een paar woorden in. Woorden die elkaar nog niet kennen. En die haar nog niet kennen. … Als ze er nog is, dan is het in de woorden waar ik ‘s nachts op wacht. Soms ook voel ik haar nog, maar minder, steeds minder zijn mijn armen, mijn handen, is mijn huid nog aan haar gewend.