‘Schake Len, je mot ’r schake!!’. Mijn oudoom, inmiddels 95 jaar oud, krakkemig tot en met, maar nog steeds helder van geest, heeft overal een oplossing voor.
Lang geleden, hij is al weer minstens 40 jaar met pensioen, voer hij op de wilde vaart. Hij heeft daar prachtige verhalen over. De vreemdste en raarste dingen maakte hij mee. Hij deed alles wat God verboden had, scharrelde wat, keek niet zo heel nauwkeurig naar mijn en dijn. Uiteindelijk moest hij die instelling bekopen met een paar jaar cel in Zuid-Afrika. Ergens was er iets niet helemaal naar wens verlopen.
Maar misschien zijn die paar jaar cel uiteindelijk wel zijn redding geworden. Nadien is hij immers helemaal goed terecht gekomen, trouwde hij een schat van een vrouw, kreeg wat koters en woont nu, weduwnaar inmiddels, hier in het verzorgingstehuis waar hij de verzorging vermaakt met zijn onuitputtelijke voorraad verhalen.
Tijdens mijn bezoek vertelde ik hem over mijn onmogelijke verliefdheid voor Sofie en blijkbaar heeft dat hem doen terugkijken op een periode uit zijn leven dat hij gescheiden werd van zijn grote liefde.
Er was een meisje in Argentinië, Immaculada met haar mooie figuurtje, dat altijd op hem wachtte. Met Immaculada beleefde mijn oudoom fantastische nachten maar op enig moment kwam haar vader daar achter. Vader werd woest, liet mijn oudoom in elkaar slaan en Immaculada werd naar de binnenlanden verbannen. Mijn oudoom realiseerde zich toen hij haar verloren was dat hij echt van haar hield en probeerde wanhopig achter haar verblijfplaats te komen. Dat mislukte en in zijn wanhoop werd hij nog roekelozer waardoor hij uiteindelijk in de cel in Zuid-Afrika terecht kwam.
‘We han weg moete lope, same, toen ’t nog kon. We ware vast glukkig geworre’, mijmert mijn oudoom. ‘En daarom Len, daarom mot je haar schake! Morrege’.
__________________________________________________________________________
De WE-300 had dit keer als onderwerp: schakelen. De andere WE-300’s ook lezen? Klikkerdeklik!