Kleine Zus lijkt op haar mama. Mama kan niet goed rekenen en Kleine Zus ook niet. Overigens lijkt ook Grote Zus wat dat betreft op haar mama, al valt het tot nog toe heel erg mee met bijvoorbeeld Wiskunde (afkloppen), maar dat, zoals zo vaak, geheel terzijde.
Kleine Zus zit nu in groep 5 en in groep 5 is het de bedoeling dat de kinderen hun tafeldiploma halen. Kleine Zus vindt de tafels echt heel erg moeilijk. Het automatiseren lijkt haar maar niet te lukken met als gevolg dat veel hogere tafels haar steeds opnieuw veel te veel tijd kosten. Dat is frustrerend. Voor het kleine meisje natuurlijk het meest, maar ik merk aan mezelf dat ik af en toe wel zoiets heb van ‘jemig, weet je het nu nog niet?’. Je ziet, niets menselijks is mij vreemd.
Inmiddels heeft ze de meeste tafels redelijk onder de knie, maar ze blijft het moeilijk vinden en het kost haar veel ruim. Ze oefent via een speciale website waar ze uiteindelijk ook haar tafeldiploma kan gaan halen. Ach, als ze op haar zus lijkt, dan gaat het vast lukken. Ooit.
Helpen bij rekenen is trouwens best moeilijk geworden vind ik. De kinderen van nu leren het maken van sommen op een heel andere wijze dan dat wij die vroeger deden. Het verschil waarop wij vroeger een staartdeling leerden en hoe men dat nu doet is enorm. Ha, ik durf gerust te stellen dat ik van die nieuwe methode de ballen niet snap. Maar het wordt dan dus wel lastig om je kind te helpen.
Ik mag denk ik wel de conclusie trekken dat de meiden mijn taalgevoel en liefde voor boeken en schrijven zonder meer hebben overgenomen. Dat geldt helaas dus ook voor mijn cijferkundige non-talent. Wat dat betreft had Mr. T. misschien toch wat beter zijn best moeten doen. 😉
Hoe zit dat bij jou? Taalgevoel of gek op cijfertjes? En bij je eventuele kinderen?
Absoluut meer taalgevoel, maar daar kwam ik at laat achter. In getallen wil ik vooral structuur aan brengen. Het tafeldiploma was voor Brecht geen probleem, maar voor ander rekenen moet ze altijd even de knop om zetten, zo lijkt het. Staat die om, dan lukt het ‘r best goed. Maar helpen vind ik ook lastig (“Mamma! Zo doen wij dat niet!!) Maar ook zij heeft meer taalgevoel. Net als Joep. Waarvan ik overigens ook niet verwacht dat hij moeite zal hebben met de tafels. Madelief daarentegen wel. Geen enorm taalmeisje -denk ik- maar automatiseren is ook voor haar doorgaans een lastige. En ook ik ben best menselijk want ik snap dat ook niet altijd….
taalgevoel. alhoewel ik op de lagere school ook nog wel tienen op m’n rapport had voor (hoofd)rekenen, met de komst van de rekenmachine was dat snel verdwenen. ik had voor joon een hele leuke app, tafelkluis, kost bijna niets en maakt tafels oefenen heel leuk! ^^
Liever taal dan rekenen. Gek genoeg ben ik wel goed in hoofdrekenen, en vraagt mijn man (echte bèta) mij regelmatig om snel iets uit te rekenen.
Taalgevoel en in minder mate gek op cijfertjes. Maar daar wel minder goed in.
Ik ben ábsoluut ‘n alfa en zeker géén beta! Rekenen is zéker niet mijn sterkste vak. Kom bij mij niet met staartdelingen oid. Daarentegen valt mijn oog per direct op een taalfout (wat overigens niet wil zeggen dat ik zelf nooit taalfouten maak hoor). Wat mij opvalt, is dat er tegenwoordig héle leuke apps zijn om de tafels te oefenen. Niet meer stampen, niet meer achter elkaar opdreunen maar spelenderwijs leren. Ik denk zélf dat het daardoor veel beter zal blijven hangen maar keihard bewijs heb ik niet 😉 Mocht je ‘t nog niet hebben geprobeerd (al betwijfel ik dat), is dit mss ‘n optie voor Kleine Zus?
oh en btw: wie zal er later nog hoofdrekenen (tenzij je op de markt wil gaan staan). Ik weet dat mijn lief ‘t best goed kan, toch zal ik ‘t altijd na blijven rekenen met ‘n machientje 😉
Overigens heb ik dezelfde vragen bij het “aan elkaar leren schrijven”. Dat zal ik ook nooit begrijpen. Als je goed leesbaar los kan schrijven, lijkt me dat méér dan voldoende.
Mijn dochter is wiskundelerares en heeft altijd gezegd dat ze iedereen wiskunde kon leren. Totdat mijn kleindochter nuchter constateerde: “behalve mij dan”.Tja…
Ik denk dat tafels leren (stampen) helemaal niets met rekenen te maken heeft! Alle drie mijn kinderen zijn slim en begrijpen hoe het zit met die cijfertjes krijgen extra rekenwerk enzo, maar tafels leren, daar hebben we wat discussies over gehad, dat is stóm. (dus geef die website!). Alleen kleuter, die doet het voor zijn lol, tafels leren ipv met autootjes spelen. Gek kind.
(En voor men denkt dat ik een opschepper ben, er is ook veel wat ze niet zo goed kunnen. De oudste twee zijn vandaag finaal gezakt voor het hoogspringen bij de gymles bijvoorbeeld)
Ik heb overigens een vriendin die universitair geschoold is in een beta vak, en nog steeds alle tafels moet uitrekenen, ze heeft ze nooit uit haar hoofd geleerd, haha.
Ik geef nog steeds bijles wiskunde. Was er vrij goed in.
Tip! Koop een tafeltjesposter en hang die op de toiletdeur!
Ik heb mijn zoon gelukkig weinig hoeven helpen met de tafels. Hij heeft hetzelfde rekentalent als zijn vader. Ook nu op het voortgezet hoef ik mij niet te bemoeien met zijn huiswerk. Hij doet het en tot nu toe nog steeds goed genoeg. 🙂
Op de lagere school was ik best goed in rekenen, in de brugklas ook nog wel in wiskunde maar daarna snapte ik er helemaal niks meer van. Taal is meer mijn ding en heb dan ook nooit problemen gehad met vreemde talen.
Zowel rekenen als taal vind ik leuk , zonder er nou direct een “wonder” in te zijn !Wiskunde vond ik ,heel verrassend, erg leuk toen ik dat op latere leeftijd op de “moedermavo” in m’n pakket had en volgens mij kun je bést goed zijn in wiskunde zonder heel goed in rekenen te zijn. Wiskunde is meer “foefjes leren” ,formules onthouden én je rekenmachine goed kunnen gebruiken.
Man en kinderen kunnen zich ook met alles wel goed redden .
De man is multi getalenteerd en ik ben goed in taal. Rekenen en cijfers zijn niet aan mij besteed.
Ik ben een echt taalmens, rekenen is niets voor mij. Voor wiskunde op de MAVO kreeg is een iets hoger cijfer omdat ik anders niet over zou gaan en ik het vak toch liet vallen.
Geen problemen met taal/talen en ook niet met rekenen. Hoewel ik de meetkunde en algebra (wiskunde dus) die ik 50 jaar geleden op de Mulo kreeg onnodige leerstof vond. Nog steeds trouwens, heb er gewoon nooit iets mee gedaan. En later toen mijn kids naar school gingen was het allemaal zo anders.
Onze zoon is een talen- en rekenwonder. Onze dochter niet zo, maar had wel altijd goede cijfers op school, helaas erg veel last van faalangst en dat was ook een rottijd. Ze komt er wel die Kleine hoor! Net als haar Grote Zus en haar Mama 😉
Tja, ik ben ook zo’n taalmens al had ik op de lagere school geen problemen met rekenen. Dat kwam pas toen ik op de middelbare wiskunde moest doen. Maar Storm vond die tafels vorig jaar ook heel moeilijk. Vooral de tafel van 7. Die hebben we hem uiteindelijk de halve vakantie laten oefenen en nu zit ook die erin. Enne, rekenen is stom; vindt hij. En taal? Ja, dat is wel leuk.
Taal en cijfertjes… Maar mijn kind is beterderder met cijfertjes dan ik zie de gek.
OH grappig ik ben wel redelijk snel/goed met getallen, mijn oudste heeft dat ook , mijn oudste dochter weer niet.
Ik vond tafels vroeger btw enorm saai, juist vanwege dat herhalende 🙂
Ah, ja, dat herhalende. Opeens begrijp ik waarom zoon het niet wil leren. Dat is het toverwoord: herhalen…
Ik ben meer van de taal. Rekenen is niet mijn sterkste punt (rekenmachine-generatie). M’n ouders kunnen juist wel heel goed hoofdrekenen, vooral m’n moeder en toevallig had ze het er van week nog over dat ze bij Jessy op school de staartdelingen heel anders doen 😉
Ik denk dat ik vandaag de dag het labeltje dyscalculie had gekregen maar ik heb vroeger met ontzettend veel pijn en moeite leren rekenen. De cijfers dansen altijd door mijn hoofd. Ik had ook echt heel veel moeite op de pabo om de rekenmethodes onder de knie te krijgen. Vier verschillende soorten rekenen..ik vond 1 al zo moeilijk!
Maar mijn dochters en zoon hebben allemaal het rekenvermogen van hun vaders, nu hebben zij wel dyslexie en ben ik een ster in taal ;-)))
Mijn kind heeft overal knobbels van. Op school viel ze bijna in slaap en bedacht de leraar dat ze de tafel van 1 1/8 maar moest gaan leren. Toen ze die onder de knie had, werd het de tafel van 1 1/12.. Halverwege groep zes had ze alle spelling t/m groep 8 al af. Best leuk een bijdehand kind, maar het heeft zijn nadelen. En nee, die intelligentie heeft ze niet van haar vader of mij 😀
Maar Kleine Zus komt er ook, zeker weten!
Ik heb taalgevoel en ben dol op cijfertjes. Iedere werkdag doe ik met plezier mee met “beter spellen” en “beter rekenen”. Onze kinderen hebben geen moeite gehad met een van beide. Wel vond ik het lastig om ze te helpen met wiskunde, omdat het compleet verschilde van de methode in de jaren 70.
Zijn er op haar school geen bijlessen voor kinderen met dyscalculie?
Ik ben ook een taalwonder en absoluut geen rekenwonder. Op mijn eindexamen ben ik voor wiskunde geslaagd met een 5,5. Dus net voldoende… Vincent zit nu ook in groep 5 en hij is ook niet echt een rekenwonder. Maar de tafels heeft hij na 10 minuten oefenen toch wel helemaal door. Zelfs als we op willekeurige momenten op de dag de tafels even door elkaar aan hem vragen geeft hij vaak foutloos antwoord. Dus met dat geheugen zit het wel goed 😉
Hier is dat ook zo. Rekenen vind ze lastig en ook niet leuk. Ik had dat vroeger ook. Taal heeft haar voorkeur. Gelukkig heeft ze nog geen huiswerk, maar dat zal niet lang meer duren. De tafels gaan hier na de herfstvakantie zijn intrede doen.
Ik heb he-le-maal niks met cijfers, nooit gehad. In de brugklas, met wiskunde, ging bij mij het licht al uit. Ik stond op een gegeven moment een 3 daarvoor. Snap er niks van, nog steeds niet. Jill helaas ook niet. Gelukkig is Vlam er, want die kan haar wel nog eea uitleggen, als ze huiswerk is. Ik help met de overige vakken. Tot straks economie komt, want dan mag Vlam ook weer aan de bak 😉