Ik ben een enorm slechte (in)slaper en dat is niet handig. Ik kan me geen andere tijden heugen trouwens: in mijn herinnering heb ik nog nooit goed geslapen. Rond mijn zestiende kreeg ik de ziekte van Pfeiffer en daar heb ik een chronisch slechte slaap aan over gehouden. Maar goed, ik heb niet het idee dat ik er echt onder lijd, onder dat slechte slapen. Daarnaast probeer ik er (en die vind ik echt heel grappig) niet al te wakker van te liggen.
Meestal lig ik zo rond 23.30-23.45 uur in bed, dan lees ik nog even en dan ga ik liggen. Eerst op mijn linkerzij, maar daar heeft mijn linkerschouder binnen niet al te lange tijd een mening over. Met andere woorden: dat vindt ie niet leuk. Maar ik lig graag op mijn linkerschouder. Daarna ga ik op mijn rechterzij liggen. Iets minder fijn vind ik dat, maar het ligt prima. Het allerliefste zou ik eigenlijk op mijn buik slapen, maar mijn fysiotherapeut heeft ooit gezegd dat slapen op de buik en de draaiing die dat aan je nek geeft niet goed is. En zeker niet in mijn geval met de continue pijn rond de borstkas. Dus ik lig wel even op mijn buik, maar nooit te lang. Als laatste draai ik dan op een gegeven moment op mijn rug.
Ik gebruik alleen een hoofdkussen als ik op mijn zij lig, als ik op mijn rug lig niet. Dat hoofdkussen duw ik dan rechtop tegen het hoofdeind van het bed. Ooit landde het toen op mijn voorhoofd en dat vond ik eigenlijk wel prettig: een beetje gewicht op mijn hoofd en een stukje van de kussensloop op mijn neus. Ik heb, zeker in de winter, immers altijd een koude neus en dat is niet tof. Dat stukje kussensloop zorgt als een klein dekentje voor een minder koude neus, een typisch gevalletje serendipity dus eigenlijk. 😉 Het zal er ongetwijfeld best komisch uitzien: een liggende dame met een kussen op haar voorhoofd en oordoppen in.
Die oordoppen zijn echt een noodzakelijk kwaad. Zonder doe ik geen oog dicht. Dat komt omdat Mr. T. heel erg veel snurkt. En als hij niet snurkt, dan ademt hij zwaar. Voor iemand die slecht in slaap komt is dat funest. Dus slaap ik met oordoppen.
En dan begint het grote wachten tot de slaap eindelijk arriveert. Ik kan niet zeggen dat ik ergens over tob als ik niet kan slapen (uitzonderingen daargelaten), ik lig maar een beetje te liggen en te soezen. En dan, als ik geluk heb, val ik binnen het uur in slaap. Maar het komt ook vaak voor dat ik het nog ruim na één uur zie worden.
In de periode dat ik er nog wel mee zat dat ik slecht (in)slaap heb ik van alles geprobeerd om maar sneller in slaap te komen. Allemaal zonder resultaat. En dus heb ik me er maar bij neergelegd dat het nu eenmaal zo is. Daarbij functioneer ik prima met het aantal uren slaap dat ik heb.
Hoe zit het met jou? Gemakkelijke slaper? En hoeveel uur per nacht slaap je?