Ik las laatst ‘Het huis met de schaduw‘ van Aminatta Forna en wat een magistrale roman is dat. Waar gaat het boek over?

Laura en haar twee kinderen knappen een vervallen huis net buiten het stadje Gost op. Lauras man blijft voor zijn werk in Engeland en daarom helpt buurman Duro het vakantiehuis bewoonbaar te maken. Met zijn twee jachthonden heeft hij het lege huis jarenlang in de gaten gehouden. Uit de onrust die Laura in het stadje veroorzaakt blijkt dat de bewoners van Gost niets moeten hebben van buitenstaanders. Langzaam wordt duidelijk dat Duro oude banden heeft met het huis, waarover een donkere schaduw hangt.

De omschrijving zoals die bij bol.com staat dekt, zoals zo vaak, totaal niet de lading van het boek. Als ik alleen daarop afgegaan was, had ik het ongetwijfeld nooit gelezen. Gelukkig las ik ergens op een blog een lyrisch verhaal over dit boek en heb ik het daarom uiteindelijk gelezen.

Het boek wordt verteld vanuit het personage Duro en speelt in zijn vroege jeugd, de Balkan-oorlog en de huidige tijd. Door de gedachtes van Duro maak je die drie periodes mee en ontdek je wat er tussen Duro en een aantal andere inwoners van Gost gebeurd is en wat zijn band is met het huis. Je wordt meegenomen de waanzin van de oorlog in waarin een vroegere vriend op basis van zijn geloof ineens de vijand is. Forna schetst een heel mooie, sobere sfeer in haar boek en ik sloot Duro feitelijk meteen in mijn hart (ondanks het feit dat ook hij verschrikkelijke dingen gedaan heeft).

Een mooie gedachte van Duro: Maar in dit land is de liefde voor het verleden lang niet zo groot, behalve als het gaat om een heel ver verleden, zo’n verleden dat geen levende ziel zich nog kan herinneren en dat is omgevormd tot een lied of een gedicht. We dulden het heden, maar we houden vooral van de toekomst, om maar zo ver mogelijk van het verleden verwijderd te zijn.

Ik kan alleen maar zeggen: lezen dit boek!