Twee interessante boeken las ik vorige week uit. Als eerste was daar ‘Dekmantel‘ van Loes den Hollander. Ik kondigde in juni 2012 al aan dat ik vast nog vaker van haar een boek zou lezen, maar dat duurde uiteindelijk dus dik anderhalf jaar. En wéér leverde Den Hollander een mooi boek af.

Waar gaat ‘Dekmantel’ over?

Als een grootscheeps DNA-onderzoek de dader aanwijst van de moord op Jellemieke Kaagman, veroorzaakt dat een grote schok bij de families van zowel het slachtoffer als de dader. De ouders van Jellemieke raken verstrikt in een onderlinge strijd die zich toespitst op hun uiteenlopende idee:en over wraak en recht op vergelding.
De vrouw van de dader voelt zichzelf steeds verder wegdrijven van alles wat haar relatie leek voor te stellen. Tijdens het proces dat volgt, verdwijnt de jongste dochter van de moordenaar. Aanvankelijk denkt men dat de emoties over de daad van haar vader haar te veel zijn geworden, maar dat verandert als er aanwijzingen komen dat ze niet geheel vrijwillig is weggegaan.
In de beide families nestelt zich achterdocht, verdenking en angst. Wie is kwaad genoeg om de moord op Jellemieke te wreken? En op wie is de woede vooral gericht?
Het antwoord lijkt voor de hand te liggen…

Het boek wordt afwisselend vanuit Maggie (de vrouw van de dader, die brieven aan haar echtgenoot schrijft die ze nooit verstuurt) en Fay (de moeder van Jellemieke) verteld. Het verschil in schrijfstijl tussen die twee sprak mij erg aan. En de dingen die uit heden en verleden verteld worden zijn interessant om te volgen.

Het lijkt mij zo ongeveer onverteerbaar om op een bepaald moment te ontdekken dat je echtgenoot 12 jaar lang rondloopt met het geheim dat hij een jong meisje vermoord heeft. ‘Dekmantel’ lijkt deels gebaseerd te zijn op de moord op Marianne Vaatstra en dat maakt op de een of andere manier alles nog realistischer en pijnlijker. Wat een drama om je kind te moeten missen omdat een of andere gestoorde gek niet met zijn poten van haar af kon blijven.

Op een gegeven moment draait het boek en heel onverwachte kant op. Wat dat betreft is de titel ‘Dekmantel’ fantastisch gekozen.

Ik ben benieuwd of het nu weer anderhalf jaar duurt voor ik aan mijn derde boek van Loes den Hollander begin.

* * *

Na ‘Dekmantel’ was ‘De dag dat ik doodging‘ aan de beurt. Dit autobiografische boek van Tania Bongers gaat over het volgende:

Het aangrijpende relaas van een jonge vrouw die tijdens haar zwangerschap ontdekt dat ze baarmoederhalskanker heeft. De reactie van de artsen is eenduidig: checken of er geen uitzaaiingen zijn, de baby aborteren en de baarmoeder met de tumor verwijderen, alleen dan heeft ze een overlevingskans. Maar Tania denkt er niet over om abortus te plegen. Vσσr alles zal ze proberen het kindje te laten overleven. De dag dat ik doodging is het genadeloos eerlijke verhaal van een moeder die vecht voor haar kind. Een verhaal over kanker, liefde, onmacht, zwangerschap en ethische keuzes.

De schrijfstijl vond ik wat chicklickachtig, maar het boek behandelt natuurlijk wel een zeer heftig thema en het is interessant om te lezen hoe Bongers haar strijd aangaat. Ik denk dat ze wat dat betreft veel mensen kan helpen door haar verhaal op papier te zetten. Het boek leest ook erg gemakkelijk en dat maakt dat je het vrij snel uit hebt. Ik vond het wel jammer dat er niet op z’n minst een foto van haar dochtertje in het boek geplaatst is. Daar deed ze het tenslotte allemaal voor.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?