Maandelijks archief: januari 2014
De verhalenvertelster & Ik ben Malala
6
Ik houd van de boeken van Jodi Picoult dus een nieuw boek van haar wordt hier met open armen verwelkomd. Dat nieuwe boek van haar heet ‘De verhalenvertelster‘ en volgt twee verhaallijnen, het eerste het heden van Sage en het tweede de dingen die haar oma meemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Sage werkt in een bakkerij. Ze raakt bevriend met Josef, een aardige oude man die vaak met zijn hondje door de buurt wandelt. Tot de dag dat hij haar een foto van zichzelf laat zien in SS-uniform, vertelt dat hij wil sterven en haar vraagt hem daarbij te helpen. Sage weigert. Haar grootmoeder, Minka, met wie ze een sterke band heeft, is een overlevende van de Holocaust. Ooit was Minka een vrolijk meisje dat ervan droomde schrijfster te worden. Maar die dromen vielen in duigen toen ze naar Auschwitz werd gedeporteerd.
Ik moet zeggen dat ik het begin van het boek af en toe wat warrig en niet echt relevant vond, maar vanaf pagina 80 lukt het Picoult toch weer om me helemaal in haar greep te krijgen. Het verzoek van Josef, het verhaal van haar oma, het ongeluk dat Sage heeft veroorzaakt en dat zo’n grote weerslag op de rest van haar leven heeft, het valt allemaal met elkaar samen en wordt prachtig, gruwelijk en intens verteld. Uiteindelijk lukt het Picoult ook nog om met een zeer onverwachte ontknoping te komen. Ondanks het wat stroeve begin uiteindelijk dus een boek waarvan je ontzettend baalt dat je het uit hebt.
Een mooi stukje uit dit boek:
De priester zei: ‘Wat hij heeft gedaan was verkeerd,’ vervolgt Maria. ‘Hij verdient jouw liefde niet, maar je moet hem wel vergeven. Doe je dat niet, dan zal hij als onkruid voortwoekeren in je hart tot je erin stikt en jij geen gevoel meer overhebt. De enige die eronder leidt als jij al die haat blijft opkroppen ben jij zelf’. … ‘Ik weet niet wat deze persoon jou heeft aangedaan, en misschien wil ik het ook liever niet weten. Maar iemand vergeven doe je niet voor die ander. Je doet het voor jezelf, zodat je verder kunt met je leven. Het betekent: Jij bent niet zó belangrijk voor mij dat je me in je greep kunt houden. Het betekent: jij zult mij niet verstrikken in het verleden. Ik verdien een toekomst’.
Daarnaast las ik ‘Ik ben Malala‘, een autobiografische roman over het leven van Malala Yousafzai. Iedereen heeft denk ik wel ooit van dit bijzondere meisje gehoord en toen ik een tijdje geleden een aflevering van College Tour zag waarin zij te gast was werd ik oprecht getroffen door het verhaal dat ze vertelde en de welbespraaktheid waarmee ze dat deed.
Het ontroerende en inspirerende verhaal van Malala “Ik kom uit een land dat om middernacht is gesticht. Toen ik de dood in de ogen keek, was het middaguur net aangebroken.”
Wie is Malala? Malala Yousafzai werd in 2012 van zeer dichtbij in het gezicht geschoten door een talibanstrijder. Ze was toen vijftien jaar oud. Al snel werd dit wereldnieuws. Malala is het slachtoffer van een gruwelijke aanslag op haar leven. Dit omdat ze als meisje in Pakistan naar school gaat. Ze overleeft de aanslag en haar verhaal gaat de hele wereld over. Sindsdien is Malala het symbool van de strijd voor onderwijs voor iedereen.
Het boek geeft veel historische informatie over de (korte) geschiedenis van Pakistan, het leven van de ouders van Malala en uiteraard over Malala zelf. Malala vertelt openhartig over haar leven en haar dromen en is af en toe best heel hard voor zichzelf, maar is vooral een jong meisje dat vecht tegen de onverdraagzaamheid van bepaalde regimes. Ik kan niet anders dan met veel bewondering naar haar kijken. Ook al is de schrijfstijl van het boek an sich geen hoogstandje, de inhoud is dat zeker wel en ik denk dat het lezen van dit boek de lezer een stuk wijzer maakt.
En twee mooie quotes uit dit boek:
Mathama Ghandhi: ‘vrijheid is niets waard als je niet de vrijheid hebt om fouten te maken’.
Martin Niemöller: Eerst kwamen ze de communisten halen en ik zweeg omdat ik geen communist was. toen kwamen ze de socialisten halen en ik zweeg omdat ik geen socialist was. Toen kwamen ze de vakbondsleden halen en ik zweeg omdat ik geen vakbondslid was. toen kwamen ze de joden halen en ik zweeg omdat ik geen jood was. En toen kwamen ze mij halen en was er niemand meer die nog voor mij kon opkomen.
Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?
Het Kinderboekenmuseum en Soldaat van Oranje
Helaas, de foto’s moeten jullie er maar bij denken. Sinds afgelopen maandag hebben we namelijk een nieuwe, supersnelle computer, maar daarop ontbreken nog wat programma’s. Zoals het foto-programma waarmee ik van de collages die ik hier maak weer een foto maak die ik vervolgens upload naar mijn blog omdat al die foto’s rechtstreeks uploaden een berg aan ruimte kost. Dus mam, als je dit berichtje leest, neem je dan morgen dat programmaatje van je mee zodat ik het opnieuw kan installeren?
Maar goed, daar gaat dit logje niet over. Vorige week vrijdag immers vertrokken we richting Den Haag waar we het Kinderboekenmuseum bezochten. En wow, dát is een leuk museum zeg. Ik was eerst nog wat bezorgd dat Grote Zus er wellicht te groot/oud voor zou zijn, maar ze heeft zich prima vermaakt. Net zoals Kleine Zus en Mr. T. Vooral bij het zelf in elkaar zetten van een verhaal op basis van plaatjes en beginwoorden en dat je vervolgens inspreekt en af kunt luisteren hebben we ons een aantal keer kostelijk vermaakt! Erg leuk en zeer de moeite waard dus.
Na het bezoek aan het Kinderboekenmuseum hebben we geluncht en daarna hebben we ons, ondanks het gemiezer en de enorme wind, richting centrum geworsteld. We hebben de meiden het Binnenhof laten zien want daar gebeurt het tenslotte allemaal. Ook zijn we nog langs Paleis Noordeinde gewandeld en bekeken we nog wat andere mooie panden. Uiteraard moest er ook wat geshopt worden. Kleine Zus werd verrast met een volledig nieuwe outfit. Erg leuk vond ze dat want het ‘arme’ kind krijgt eigenlijk zelden nieuwe kleding omdat ze de kleding van Grote Zus doorgeschoven krijgt en ook vaak van de oppas volle zakken met tweedehands kleding krijgt.
Toen we het, miezer- en windtechnisch gezien, welletjes vonden zijn we richting het hotel gereden. Tja, en dat hotel lag in Naaldwijk, dat is nog best ver van Katwijk waar Soldaat van Oranje opgevoerd wordt. Maar goed, als je van die supergoedkope vouchers bij een zekere drogist koopt dan neem je dat natuurlijk voor lief. Nu sliepen we met z’n viertjes voor in totaal € 39,60 in een heus 4-sterrenhotel. Na ons geïnstalleerd te hebben hebben we even wat rondgelummeld op onze kamers (naast elkaar) om vervolgens te voet (te voet mama????) richting centrum te wandelen. En ja, te voet, want papa en mama vinden een lekker wijntje/biertje bij het eten toch wel erg plezierig. Dat wandelen was trouwens erg gezellig en we konden ook reuzegoed bij allerlei Naaldwijkse huizen ‘binnenblieken’. We aten erg lekker in een leuk tentje in het centrum en vervolgens wandelden we weer terug naar het hotel waar de meiden nog even net deden alsof ze heel goed kunnen poolbiljarten.
Na een prima nachtrust genoten we in het hotel van een zalig ontbijt en vonden we het tijd om uit te checken. In tegenstelling tot de vrijdag was het vandaag prachtig zonnig weer en dat kwam goed uit, want als we dan toch in de buurt zijn dan gaan we uiteraard naar het Katwijkse strand. En gossie, komen we daar aan, is het strand afgesloten! Dat verwacht je toch niet? Maar goed, wat verder naar het zuiden konden we gewoon het strand op en hebben we een mooie wandeling gemaakt. Heerlijk hoor, uitwaaien op het strand!
Vooruit, een fotootje dan.
Na een lekkere lunch gingen we dan eindelijk richting vliegveld Valkenburg voor Soldaat van Oranje. Wat ziet dat er leuk uit van binnen zeg. Kleine Zus en ik hebben een tijd bij de damestoiletten op een zeer damesachtige bank gezeten om mensen te kijken. Erg leuk en erg gezellig.
Ik had toen ik reserveerde gekozen voor derde rang want voor vier personen eerste rang zou toch wel erg prijzig worden. Daarbij had ik gehoord dat je op alle plekken goed zicht zou hebben dus werd het derde rang. Toen ik reserveerde zou de musical op 31 december stoppen met draaien en daarom hadden we niet eens vier stoelen bij elkaar. Mr. T. zat daarom een rij voor ons en wij zaten helemaal op de achterste rij van het theater. Maar het klopte: we hadden prima zicht.
En dan de musical: wat vond ik er nu eigenlijk van? Ik moet zeggen, de musical zelf vond ik niet heel bijzonder. Het begin vond ik erg rommelig en het geluid was ook niet heel goed. Maar wauw, die techniek! Prachtig gewoon, wat ongelooflijk bijzonder wat er allemaal op het podium gebeurt. Ogen tekort wat dat betreft.
Wat Kleine Zus betreft heb ik me trouwens wel een beetje vergist in de impact die het verhaal op haar had. Ze was er echt een paar dagen vol van en vooral de rol van Charlotte heeft haar best heel erg aangegrepen net zoals ‘de meneer met de band om zijn arm’. Ik wil het verhaal dan niet mooier maken dan dat het is, maar haar ook niet echt iets voorliegen, dus dat is nog best ingewikkeld vind ik. Om haar dan op een goede manier uit te leggen wat er allemaal gebeurd is lang geleden valt nog niet mee.
Al met al waren het twee erg fijne dagen waar we alle vier van genoten hebben.
2014
