De boom aan de rails
Omringd door prikkeldraad
Torende boven het wachtershuisje
Geworteld in grond van ellende
De boom hoorde de doffe knallen
Rook de mist van angst
Zag een uitzichtloze weg
Wanhoopte een eindeloze strijd
Troostend het kind met verdriet
Omarmend de vrouw in wanhoop
Bemoedigend de man zonder uitzicht
Beschermend hen zonder schuilplaats
Bladeren fluisteren de herinnering
Takken vertellen het verhaal
De bast verzacht de pijn
De wortels vangen de tranen
De boom vertelt het verhaal van toen
Het staat gekerfd en wordt nooit vergeten
Nienke Woltmeijer, Dichter bij 4 mei.
Heel mooi. Ik ben blij met de actieve betrokkenheid van de jeugd
Om stil van te worden…
Mooie gedachten 🙂 Daar hou ik van!
Vanzelfsprekend staan we stil bij Dodenherdenking!
Dit blogstuk levert een prachtige bijdrage aan “niet vergeten” !
Mooi! Natuurlijk staan wij bij de slachtoffers van de oorlog stil vanavond!
Ja natuurlijk, ook hier herdenken we!
Ja ik ga altijd naar de herdenking, sowieso voor de krant maar anders denk ik ook wel. Het is zo indrukwekkend en het moet herinnert blijven.
Ik ga naar de dodenherdenking, waar wij als koorleden meezingen.
Het is het minste wat we kunnen doen, dus ja, we staan er zeker 2 minuten bij stil…
Ik had hetzelfde gevoel als Nienke toen we op kamp Westerbork waren en ook wij staan ieder jaar even extra stil bij het feit dat we het heel erg goed hebben in deze tijd.
Deze begindagen van de maand mei zie je weer de indrukwekkende films over de oorlog en steeds opnieuw vraag je jezelf af hoe is het mogelijk dat mensen elkaar zoiets kunnen aandoen. En nog altijd is het dichtbij want het was de tijd dat onze ouders jong waren en wij geboren zijn. Natuurlijk staan we vandaag stil bij alle slachtoffers van die verschrikkelijke tijd en zijn we dankbaar voor onze vrijheid die echt niet vanzelfsprekend is!
Ja, ook wij zijn 2 minuten stil.
Ik sta zeker (even) stil bij de vrijheid die we hier hebben
Ik probeer elke dag stil tte staan bij vrijheid en me te realiseren hoe goed we het vandaag de dag hebben