Onderstaande boeken zijn geschreven voor twee mij onbekende auteurs. Allebei de boeken waren spannend en erg onderhoudend, maar geen topkwaliteit. Beide boeken gaan over de oerkracht die in moeders zit als het gaat om de bescherming van hun kinderen.

Waar gaat ‘Zachte heelmeesters‘ van Nicolet Steemers over?

Wat doe je als je vermoedt dat je kind een traumatische ervaring verdringt? Maandenlang leeft Heleen in slopende onzekerheid, nadat haar tienerdocher Mila op een zomeravond spoorloos is verdwenen. Als het meisje ondervoed en met geheugenverlies door de politie wordt aangetroffen op een bankje in het park, lijkt de ergste nachtmerrie voorbij te zijn. Maar al snel blijkt dat Heleen zich heeft laten sussen door een schijnbare terugkeer naar het normale leven, en dat haar nog zwaardere beproevingen staan te wachten. Heleen twijfelt of haar dochter daadwerkelijk aan geheugenverlies lijdt. Wat heeft Mila te verbergen?

Een interessant boek dat gaat over het Stockholmsyndroom. Steemers heeft een erg vlotte schrijfstijl al vond ik Heleen wel erg druk en zeer egocentrisch in haar denken en doen. En met egocentrisch bedoel ik dan dat ze totaal geen notie neemt van de mensen om haar heen. Uiteraard komt dat de afloop van het boek ten goede, maar ik mag toch hopen dat ze ‘in het echte leven’ niet zo is. 😉

‘Sluit mijn ogen‘ van Sophie McKenzie is van een heel andere orde, al is ook hier het centrale thema de onvoorwaardelijke liefde van een moeder voor haar kind en de enorme inspanningen die de moeder zich getroost om haar kind te redden. Waar gaat dit boek over?

Acht jaar geleden verloor Geniver Loxley haar dochter Beth tijdens de geboorte. Sinds die dag worstelt Gen met haar eigen leven. Terwijl haar echtgenoot Art hun leven probeert voort te zetten en aan zijn carrière en inkomsten werkt, kan zij Beth nog steeds niet loslaten. Totdat op een dag alles verandert
Een onbekende vrouw staat op hun stoep en beweert dat Beth nog in leven is. Dat is krankzinnig. Waarom zou iemand dat verzinnen? Maar het zaadje voor hoop is geplant bij Gen. Ondanks de waarschuwingen van haar echtgenoot en vrienden en hun bezorgdheid voor haar welzijn, gaat Gen op zoek. Ze kan haar ogen niet meer voor de waarheid sluiten. Totdat haar hoop in angst en paranoia omslaat. Wie kan ze nog vertrouwen? Waarom ontmoedigt Art haar de dood van hun dochter te onderzoeken? Om haar, zoals hij zegt, voor nog meer pijn te behoeden? Of is er meer aan de hand?

Spannend, maar wel erg ver gezocht allemaal vond ik. Zeer onderhoudende schrijfstijl en de spanning wordt steeds verder opgevoerd zodat je het boek in zo kort mogelijke tijd toch uit wilt lezen. Nadeel vond ik de vele personages en de snelheid waarmee de ontwikkelingen zich opvolgen zodat het boek af en toe wat lastig te volgen wordt.

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?