Dit boek komt absoluut in mijn top 25 (een top 10 kan ik echt niet meer maken). Wat een prachtig, indrukwekkend en mooi geschreven boek. Waar gaat ‘Het negerboek‘ van Lawrence Hill over?

Aminata is nog klein als ze uit de Afrikaanse binnenlanden wordt weggevoerd en in de hel van een slavenschip belandt. Op een indigoplantage in Virginia ontdekken twee oudere slaven dat ze kan lezen en schrijven en kennis heeft van kruiden en het vroedvrouwschap. Ze wordt hun geheime leerling. Een Joodse handelaar neemt haar over nadat ze haar kind verloren heeft. Jaren later ontvlucht ze hem tijdens een reis naar New York. In de achterbuurten helpt ze morsige liefjes van Britse officieren te bevallen. Ondertussen bouwt ze een netwerk op, waardoor ze als vrije vrouw naar Nova Scotia kan reizen. Uiteindelijk keert ze terug in Afrika, maar haar dorp kan ze niet bereiken. Haar lange reis eindigt in Londen, waar ze een belangrijke rol speelt bij de discussies rond de afschaffing van de slavernij.

Zoals bekend houd ik enorm van historische romans en dit boek is wel zo’n prachtig en ontzettend interessant voorbeeld van dat genre.

De hele slavernij en slavenhandel is natuurlijk te bizar voor woorden en een grote misdaad tegen de menselijkheid en wat de mensen die daaraan ten prooi vielen mee moesten maken is vaak ongelooflijk en mensonterend. Het boek is grotendeels gebaseerd op waargebeurde feiten en er komen personen in voor die echt geleefd hebben. Daarnaast baseerde Hill een aantal van zijn personages op bestaande personen en was het uitgangspunt natuurlijk het echte ‘Book of negroes‘ waarin bijgehouden werd welke ‘vrije’ slaven van New York naar Nova Scotia vertrokken. Ik heb nog nooit zoveel ‘notities’ gemaakt in de e-reader van dingen die ik op wilde zoeken terwijl ik het boek aan het lezen was. Het waren er uiteindelijk zo’n 25 en al googlend en lezend werd ik weer een boel wijzer.

Een heel mooi stuk over het boek las ik hier, het leven van Olaudah Equiano en de geschiedenis van Freetown zijn zijdelings in het boek verweven.

Ergens op het internet kwam ik tegen dat het boek verfilmd wordt en die ga ik zeker kijken. Ik weet nog hoe heftig ik ‘12 years a slave‘ vond en deze film zal ook geen lichte kost zijn, maar de kracht, moed en het doorzettingsvermogen van Aminata maakt dat deze film volgens mij toch van een heel andere orde zal zijn.

Twee stukjes uit het boek:

Als ik lang genoeg leef om dit verhaal af te maken, overleeft het mij. Wanneer ik allang  ben teruggekeerd naar de geesten van mijn voorouders, ligt het wellicht in de Londense bibliotheek te wachten. Som stel ik me de eerste lezer voor die mijn verhaal opneemt. Zal het een meisje zijn? Of een vrouw? Een man? Een Engelsman? Een Afrikaan? Een van hen zal mijn verhaal vinden en het doorgeven. En dan, denk ik, heb ik niet voor niets geleefd.

Het had iets idioots dat ik houten bakken uitschrobde, de was deed en kippen de hals afsneed voor iemand die niet eens bij ons woonde. Hoe bestond het dat hij mij en al die anderen in eigendom had? Ik vroeg me af of hij doorlopend mijn eigenaar was of alleen wanneer ik werk voor hem deed. Was ik van hem als ik sliep? Als ik droomde?

Ik zou nog heel veel kunnen schrijven over dit boek, maar weet je wat. Je moet het gewoon gaan lezen. Doen!