Vakantie!

Zo, het is zover. Vanaf vandaag tot en met 24 augustus heb ik vakantie. En die vakantie vier ik niet alleen thuis, maar ook hier!

Ik hoop dat we fijne weken zullen hebben en mooie herinneringen mogen maken. En dat wens ik jou uiteraard ook.

Op mijn to do list: pootjebaden in dit meer!
Cirque de Baume-les-Messieurs

Fijne weken en tot eind augustus!

Maandagskinderen & De Belofte

Ik las weer eens een prima thriller namelijk ‘Maandagskinderen‘ van Arnaldur Indridason.  Waar gaat dit boek over?

In Reykjavík pleegt de veertigjarige psychiatrische patiënt Daníel zelfmoord in een inrichting. Vrijwel gelijktijdig komt een bejaarde man bij een brand om het leven. De oude man heeft Daníel in de jaren zestig lesgegeven en blijkt hem kort voor zijn dood een aantal keren bezocht te hebben.
Aan inspecteur Erlendur en zijn collega’s de taak om de achtergronden van beide zaken te onderzoeken. Ook de broer van Daníel begint naspeuringen te doen. Onafhankelijk van elkaar komen ze tot gruwelijke conclusies.

Die noordse schrijvers die kunnen er wat van zeg. Zo schreef Camilla Läckberg natuurlijk fantastische boeken met Erica en Patrik in de hoofdrol en heeft Kurt Wallander ook wel een beetje mijn hart gestolen. Ik denk dat hetzelfde gaat gebeuren met hoofdpersonage Erlendur Sveinsson. Die Erlendur heeft wel wat weg van Kurt en dat is aan de ene kant best jammer (want hé, je kunt natuurlijk ook iets nieuws verzinnen) maar aan de andere kant natuurlijk heerlijk vertrouwd. Wat wel opvallend is, vind ik trouwens dat de rol van Erlendur niet eens zo groot is. De hoofdrollen in dit boek zijn vooral voorbehouden aan twee andere personages.

Het verhaal is bijzonder vind ik, de sfeertekening over IJsland idem dito. Zo’n heel fijn land om te wonen lijkt het niet te zijn. Ik heb genoten van dit boek en er staat nog genoeg op het te lezen lijstje. Erlender speelt namelijk ook de hoofdrol (of gezien de vorige alinea in ieder geval een rol) in: Grafteken, Noorderveen, Moordkuil, Engelenstem, Koudegolf, Winternacht en Onderkoeld. En dan schijnt er nog een vierluik te zijn bestaande uit: Onderstroom, Doodskap, Verdwijnpunt en Schemerspel dat dan weer vervolgd wordt door Nachtstad. Er zijn vervelender dingen.

mk

Van een heel andere orde, maar een prachtig kleinood is ‘De Belofte‘ van Nadine Ahr. Waar gaat dit boek over?

Ze waren verliefd maar konden door omstandigheden niet samen verder. Ria, weduwe, en Edwin, gescheiden, komen elkaar een half leven later opnieuw tegen en besluiten nooit meer uit elkaar te gaan. Ze brengen vele gelukkige jaren met elkaar door – totdat Ria tekenen van dementie begint te vertonen. Al snel herkent ze Edwin niet meer en begint te schreeuwen als ze hem ziet. Hij blijft zich liefdevol over haar ontfermen, maar haar toestand verslechtert zo dat hij het uiteindelijk niet meer voor haar kan zorgen.
Hun kleindochter vertelt het aangrijpende verhaal: over oma, die de greep op de werkelijkheid langzaam kwijtraakt, en opa, die de liefde van zijn leven een tweede keer verliest, ditmaal aan een ziekte die de herinnering aan hun grote geluk definitief vernietigt.

Wauw, wat een mooi en ontroerend boekje. Misschien is het maar goed dat het niet heel erg dik is, want het is ook nu al indrukwekkend genoeg. De manier waarop Ria en Edwin, net na de oorlog, door plichtsbesef van Edwin, niet samen verder gaan is schrijnend. De verloren jaren die volgen hartverscheurend. Edwin zit vast in een liefdeloos huwelijk en Ria wordt mishandeld door haar man. Dan komen ze elkaar weer tegen, beiden inmiddels vrij en ze laten elkaar niet meer los.

Ik vond het mooi om te lezen dat beiden een aparte woonkamer hebben in het appartement waarin ze wonen. Juist die eigenheid maakt de relatie volgens mij extra bijzonder. Als Ria tekenen van dementie begint te vertonen en door haar ziekte vaak terugkeert naar de gewelddadige jaren van haar eerste huwelijk breekt Edwin uiteindelijk. Hij kan niet meer voor haar zorgen.

Echt, een wondermooi boek. Zeer de moeite waard. Lezen dus.

db

Knietje

Ik was een beetje dom. Wat? Ik was een beetje boel dom. Want wat deed ik? Ik lette niet op terwijl ik vorige week maandag (14 juli dus) naar het werk fietste. Na een festival als dit moet er natuurlijk opgeruimd worden en dat gebeurde ook in het park waar ik altijd doorheen moet als ik naar het werk fiets.

Enfin, ik fietste daar dus en keek naar links en had even niet in de gaten dat er aan mijn rechterkant, in de lengte op het fietspad een boel dranghekken stonden. Waar ik dus met redelijke snelheid langsaf fietste en waar mijn knie even tegen een stuk of acht spijlen kedoinkedoinkte voordat ik de tegenwoordigheid van geest had om naar links te sturen. Gelukkig ben ik niet gevallen, maar pffft, had ik even de bibbers!

Aangekomen op het werk stond ik voor de uitdaging in de fietsenkelder te geraken, maar dat lukte eigenlijk wonderbaarlijk goed. Ondanks het trillen, want man, het deed au! Op mijn werkplek aangekomen heb ik een icepack geregeld en mijn been omhoog gelegd en heul veul gekoeld. Maar man, het deed echt au. En er was ook nog bloed! Niet veel, maar wel een beetje. En ik had ook nog een beschadigde duim.

En jemig, wat werd die knie stijf en gevoelig en pijnlijk. Ik was niet blij! Dinsdags was een drama, maar woensdag ging het gelukkig al weer wat beter. Uit bed komen en het been weer wat soepel maken was eigenlijk het grootste probleem. Als ik maar bleef bewegen, dan ging het redelijk. Ik durfde daarom donderdags ook wel naar XXL te gaan, al moesten we nu natuurlijk regelmatig even zitten om een ijsje te eten of wat te drinken. Maar dat vonden de meiden niet heel erg.

Vanaf het weekend had ik eigenlijk het meeste last van de korst op het wondje. Dat maakt dat het bewegen telkens pijnlijk blijft. Verder gaat het eigenlijk vrij aardig. Al moet ik niet op de knie drukken, want dat doet gewoon zeer.

Al met al denk ik dat ik toch veel geluk heb gehad en komt het vast helemaal goed. Gelukkig maar, met de vakantie in het vooruitzicht.

Nationale rouw

Ideaten

Vliegen kan nog wel
maar vluchten niet meer
voor idioten met idealen
die denken dat ze een land
een grens, een god
te verdedigen hebben
ten koste van alles
een kind dat op het strand speelt
een vrouw op weg naar haar werk
een man op weg naar huis
een gezin op reis naar het land
waarover ze al zo lang spraken

Het is geen vergissing
maar een nieuw woord
ideaten
idioten met idealen
idealen in de koppen van idioten

Met een vastberaden blik
die lachwekkend is
kijken ze in de camera
de wapens bij de hand
en woorden
die levens kostten
en kosten

© Wim Daniëls

vhs1

Beschermd: XXL

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed, Gezien | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Het eiland van duizend bronnen

En weer een beauty. Man, man, man, wat lees ik de laatste tijd toch mooie boeken! Geweldig gewoon. ‘Het eiland van duizend bronnen‘ is ontzettend de moeite waard. Waar gaat dit boek van Sarah Lark over?

‘Het eiland van duizend bronnen’ is een meeslepend verhaal over een jonge vrouw die wordt geconfronteerd met liefde, verraad, en de gevolgen van haar eigen keuzes.

Londen, 1732. Na de dood van haar grote liefde sluit Nora een verstandshuwelijk met Elias, de al wat oudere eigenaar van een suikerrietplantage op Jamaica, en verruilt Engeland voor het Caraïbisch gebied. Maar haar nieuwe leven brengt Nora niet het geluk en de rust waar ze naar op zoek was.

De manier waarop de slaven door eigenaars en slavendrijvers behandeld worden wekt haar afschuw, en ze neemt zich voor dat zelf anders aan te pakken. Tot haar verrassing en plezier wordt ze daarin gesteund door haar stiefzoon Doug, die echter andere beweegredenen heeft dan ze vermoedt. Zijn bewondering voor haar plannen heeft namelijk meer met zijn gevoelens voor haar te maken, en minder met de situatie van de slaven.

De onderhuidse spanningen op de plantages leiden tot een crisis waarbij Nora in één klap alles dreigt te verliezen – zelfs haar leven…

De ‘achterflap’ dekt, zoals zo vaak, niet bepaald de lading van het boek. Waar de achterflap eindigt is het boek pas zo ongeveer halverwege. Het boek begint wat zoetsappig, ik dacht bij de eerste paar bladzijdes echt dat ik een soort van bouquetreeksje in handen had, maar gelukkig heb ik even doorgezet. En al snel had het boek me in zijn greep. Wat een geweldige ontwikkeling maakt Nora mee in het boek, al was ze ook in het begin al geen ‘watje’. En wat mooi hoe Nora tegelijkertijd een vrouw is met moderne opvattingen en toch zo kan geloven in geesten.

Het boek zit prachtig in elkaar, de zinnen zijn mooi, alles klopt. De relatie tussen Nora en Simon, haar huwelijk met Elias, de toestanden met Doug en Akwasi. De rol van Akwasi en wat jaloezie en onbegrip kan doen met mensen. De sfeertekening van Engeland in 1732, de reis naar Jamaica, het beschrijven van Jamaica en alles wat Nora er ziet en ervaart. Prachtig!

Zoals zo vaak met historische romans is het boek deels gebaseerd op mensen die echt geleefd hebben. Zoals Granny Nanny die uiteindelijk zelfs op het Jamaicaanse biljet van $ 500 terecht is gekomen.

Eigenlijk baal ik ervan dat ik dit boek nu al uit heb en er niet aan begonnen ben in de vakantie. Dat was gaaf geweest. Dus ik zou willen zeggen: lezen dit boek! Maar bewaar het vooral voor een moment dat je plenty of time hebt!

hevdb

Levenslang

Vijftien jaar geleden was het inmiddels. Vijftien jaar geleden dat het leven van haar man en haar stopte. In een keer alles weg: haar dochter, schoonzoon en de vier kleinkinderen.

De eerste dagen na de ramp werd het nieuws gedomineerd door het gebeuren, was het een aanslag, een ongeluk? De media buitelden over elkaar heen. Iedereen wist het beter. Regeringsleiders spraken hun afschuw uit, hun medeleven en verklaarden dat de onderste steen boven moest komen.

Hen deed het niets. Zij waren alleen maar bezig met hun verlies. Met het proberen te aanvaarden dat het leven van hun geliefden zo abrupt geëindigd was. Er was een schrale troost te vinden in het feit dat ze tegelijkertijd gestorven waren. Maar hoe graag had zij zelf niet één van hen bij zich gehouden. Ondanks het ongetwijfeld immense verdriet zou ze zelf nog iemand gehad hebben om voor te zorgen, om te koesteren.

De onderste steen was boven gekomen. Het was een tragisch misverstand, de rebellen dachten een vrachtvliegtuig uit de lucht te schieten. Hoe kon men zo lichtvaardig over mensenlevens denken? Ze snapte het nog steeds niet. En die onderste steen bood hen geen enkele troost.

De nasleep was verschrikkelijk. Het repatriëren van de lichamen, de zes kisten, de begrafenis, de nalatenschap, het leeghalen van het huis, de verkoop ervan. En toen, toen dat allemaal gebeurd was was er een groot zwart gat.

Zo lang Sjors en zij bezig waren was het nog een beetje uit te houden, konden ze hun enorme verdriet even parkeren. Er moest immers zoveel gebeuren. Het werd nooit meer hetzelfde. Alle dagen sinds die 17de juli 2014 waren zwart. Gitzwart.

Gisteren had Sjors zijn gevecht verloren. Al had hij niet echt gevochten. Hij wilde naar hun dochter en haar gezin. Zij zou snel volgen. Eindelijk weer samen.
___________________________________________________________________________

De WE-300 had dit keer als onderwerp: gedenken. En hoe kan die niet gaan over vlucht MH17? De andere WE-300’s ook lezen? Klikkerdeklik!

Beschermd: Magnifique

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezien | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Kamp

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

De koningin van Paramaribo & De blinde muur

Twee boeken dit keer: ten eerste ‘De Koningin van Paramaribo‘ van Clark Accord en ten tweede ‘De blinde muur‘ van Henning Mankell.

Waar gaat het eerste boek over?

Maxi Linder was een van de beroemdste prostituees van haar tijd. Ze was schaamteloos, welbespraakt, extravagant en onzelfzuchtig. Zeelieden en soldaten noemden haar liefkozend de ‘Zwarte Koningin van de West’.

Een vrouw sterft eenzaam en verlaten onder het gejank van 51 straathonden. Aan het eind van haar 79-jarige leven heeft ze alleen nog deze beesten om haar te beschermen tegen het dagelijks gepest van de Surinaamse schooljeugd. Deze vrouw was in haar glorietijd in de jaren ’30 de beroemdste prostituee van Paramaribo. Zeelieden en soldaten uit Nederland maakten graag gebruik van haar diensten. Ook mannen die het toen voor het zeggen hadden bezochten haar.

Het boek zelf heeft niet heel veel om het lijf (hahaha, wat een geweldige woordspeling vind je niet?) maar ik heb het wel met veel plezier gelezen. Vooral het feit dat Accord de hoofdstukken telkens vanuit een andere persoon vertelt vond ik goed gedaan en dat de rol van Marius in het leven van Maxi Linder zo smadelijk zou worden, dat had ik niet kunnen vermoeden. Wat hakkelend taalgebruik af en toe, maar dat zal wel aan de Surinaamse achtergrond van de auteur liggen. En het feit dat op de e-reader een verklarende woordenlijst wat lastig te raadplegen is, daar heb ik het helemaal maar niet over. Maar verder: prima boek voor tussendoor.

En dan ‘De blinde muur’ van Mankell. Tja, what can I say? I loved it! Again!! Waar gaat dit achtste boek met Wallander in de hoofdrol over?

Kurt Wallander komt tegenover een nieuw soort criminaliteit te staan: computermisdaad op internationale schaal. De blinde muur begint met een dode man bij een bankautomaat en de moord op een taxichauffeur. Een verband tussen de twee sterfgevallen lijkt er niet te zijn, maar tijdens het onderzoek ontstaat het idee dat de ‘sleutel’ te vinden is in geheime informatie die zich in de computer van een ict-consulent bevindt. Wallander schakelt een hacker in om de informatie te ontgrendelen.

Ik weet niet wat het is met deze boeken, maar ik vind ze prachtig. Elke letter, elk woord, elke zin. Ik lees deze boeken woord voor woord en ik moet zeggen dat dat er bij sommige boeken, sinds ik de e-reader heb, wel aan schort.

Maar ook dit keer weer: briljant, geniaal, fantastisch. Ik heb geloof ik nog twee boeken met Kurt in de hoofdrol te gaan, dus ik moet maar niet al te snel aan het negende boek beginnen.

2b

Op een schaal van 1 tot 10 …

… hoe scoor jij dan op onderstaande vragen? En 1 is dan natuurlijk helemaal, compleet, totaal niet en 10 absoluut, ongekend, volslagen wel.

  1. Kijken/volgen van het WK-voetbal → …
  2. Verslaving aan boeken lezen → …
  3. Nuttigen van alcoholische drankjes → …
  4. Kopen van kleding en schoenen → …
  5. Lijfelijke kwaaltjes waar je last van hebt → …
  6. Je woongenot → …
  7. Hoe gelukkig je bent → …
  8. De mate waarin je tevreden bent met je uiterlijk → …
  9. Je financiële situatie → …
  10. Hoe verslaafd je bent aan internet → …

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Beschermd: Fijn

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Drie op een rij

Drie boeken op een rij. Want anders heb ik zo meteen tot in oktober al boekenlogjes klaarstaan. Ik las ‘Later‘ van Rosamund Lupton, ‘De jongen op het houten kistje‘ van Leon Leyson en ‘ Het negende meisje ‘ van Tami Hoag.

Ik las al eerder een boek van Lupton. Dat vond ik zeer de moeite waard. Mijn verwachtingen waren dan ook redelijk hoog gespannen voor ‘Later’. Waar gaat dit boek over?

Op een prachtige zomerdag wordt de stralend blauwe hemel bevuild door de zwarte rook van een school die in brand staat. Grace beseft dat haar dochter Jenny nog in haar klas is en rent naar binnen om haar kind te redden. Ze weet Jenny te bereiken, maar ze raken beiden zwaar gewond en moeten in het ziekenhuis vechten voor hun leven. Een tweede gevecht begint als blijkt dat de brand is aangestoken. De pyromaan loopt nog vrij rond en lijkt erop uit Grace en haar gezin te vernietigen…

Ik vond dit een vrij matig boek. Het gegeven dat zowel Grace als Jenny als een soort van ‘tussengeesten’ de gebeurtenissen na de brand volgen is origineel, maar dat is dan ook wat mij betreft het enige echt bijzondere aan het boek. Het is wat rommelig geschreven, af en toe best lastig te volgen en de schrijver wisselt toch wel heel vaak van dader. Normaal alleen maar spannend, maar nu ergerde het me nogal. Ook de afloop is behoorlijk voorspelbaar al lukt het Lupton wel haar boek zo te schrijven dat je dat einde persé wilt weten.

‘De jongen op het houten kistje’ van Leon Leyson is een waargebeurd verhaal over een van de jongste kinderen op de lijst van Oskar Schindler. de jongste en dat maakt het extra bijzonder.

Waar gaat dit boek over?

Leon Leyson is pas tien jaar oud als de nazi’s Polen binnenvallen en hij en zijn familie naar het getto van Krakau worden gedeporteerd. Leon komt in concentratiekamp Plaszow terecht, waar hij de dodelijke grilligheid van kampcommandant Amon Göth moet zien te overleven. Tot hij door Oskar Schindler wordt opgemerkt en in diens fabriek aan het werk kan, ook al is hij zo klein dat hij op een kist moet staan om de machines te kunnen bedienen. Met een ongelooflijke hoeveelheid moed en doorzettingsvermogen weten Leon en een deel van zijn familie te overleven, maar uiteindelijk zal het lef van één man het leven van de Leysons redden: Oskar Schindler, en zijn inmiddels wereldberoemde lijst. De jongen op het houten kistje is het ontroerende en krachtige verhaal van een onschuldige jongen die een van de wreedste periodes in de geschiedenis van Europa moest zien te overleven.

De schrijfstijl van het boek is niet heel bijzonder, maar dat doet niks af aan het feit dat het een verhaal is dat verteld moet blijven worden. Er komen veel historische feiten langs en dat vind ik sowieso altijd al erg interessant en Leyson heeft veel en vaak over zijn jeugd gesproken.

De boeken van Tami Hoag vind ik over het algemeen zeer de moeite waard. Wat dat betreft moest ik toch wel even heel erg wennen aan het begin van ‘Het negende meisje’. Erg wazig. Waar gaat dit boek over?

Het negende ongeïdentificeerde lichaam dat gevonden wordt in Minneapolis is het negende in precies een jaar tijd. Rechercheurs Sam Kovac en Nikki Liska zijn geschokt als ze ontdekken dat het lichaam van het meisje onherkenbaar is verminkt. Als Kovac en Liska zich verdiepen in de zaak stuiten ze op een beerput van familieproblemen, pesterijen en uiteindelijk een prille liefde. Wat is het jonge meisje uiteindelijk fataal geworden?

 Mwah, dit vind ik echt een van de mindere boeken van Hoag. Onsamenhangend, wazig, not my cup of tea dus. Het boek wel helemaal uitgelezen, maar dat uitlezen mag je met een korrel zout nemen. Veel pagina’s ‘gescand’ dus.

3oer

Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan?