Twee weken geleden las ik ‘Overnight Millionaire‘ van Elle van Rijn en ‘De Getuigenis‘.

Waar gaat dat eerste boek over?

Jerry groeit op bij zijn moeder tot zij plotseling ernstig ziek wordt en hij bij zijn vader moet gaan wonen. Hij wordt er gekleineerd en mishandeld. Een lange en troosteloze weg langs stiefmoeders, opvanghuizen, pleeggezinnen en internaten volgt.
Hij komt in het criminele circuit terecht en zijn leven wordt een vicieuze cirkel van misdaad en geweld waar hij niet meer uit lijkt te kunnen komen.
Tot hij hoort dat zijn vader niet zijn echte vader is en ontdekt dat zijn biologische vader mogelijk Alfred Winkler is, een zakenman die miljoenen heeft nagelaten. Jerry zet alles op alles om via DNA-onderzoek te laten vaststellen dat hij Winklers zoon is. Krijgt hij de kans zich te ontworstelen aan zijn lot?

Ik vond het best een aangenaam boek voor tussendoor. Van Rijn heeft een plezierige schrijfstijl dus dat maakt dat het boek lekker wegleest. Af en toe vond ik het wel wat veel ellende op een hoop dus toen ik er aan het eind van het boek terwijl ik dat achteraf gezien ook al aan het begin van het boek had kunnen weten, maar daar was is weer eens overheen ‘gebladerd’ achter kwam dat dit gewoon een autobiografie was vond ik dat best, uh, apart zal ik maar zeggen. Tegelijkertijd heb ik dan echter ook meteen weer zoiets van ‘waarom daar nou een boek over schrijven?’ maar goed, dat is meer een rare gedachtenkronkel van mij.

Ook las ik ‘De Getuigenis’ van Anita Shreve. Van haar las ik in mijn pré-blog-tijdperk al een paar andere boeken. Prima romans zijn dat. Waar gaat dit boek over?

Op een elitaire kostschool in New England krijgt de directeur een tape overhandigd waarop drie veelbelovende ouderejaars scholieren seks hebben met een 14-jarige medescholiere. Er blijkt drank in het spel te zijn en hoewel gauw duidelijk wordt dat het meisje een en ander heeft uitgelokt, gedraagt ze zich nu als onschuldig slachtoffer. De directeur probeert de zaak te sussen maar de verontwaardigde ouders van het meisje schakelen de politie in.

Dit verhaal wordt verteld vanuit meerdere gezichtspunten, een beetje à la Picoult, en vond ik ook weer zeer de moeite waard. Het is net als met dat boek van vorige week: social media, het gebruik daarvan, het filmen van bepaalde zaken, het plaatsen van foto’s en filmpjes op het internet, het kan allemaal zo verschrikkelijk verkeerd uitvallen.

Net als ‘De laatste dagen van Amelia‘ is dit boek wederom een eye-opener: een veelbelovende toekomst kan door een dwaze, ondoordachte daad in één klap over zijn. Dat feit vind ik best heel beangstigend. De jongens waren dronken, hadden geen kwaad in de zin al deden ze natuurlijk wel iets heel stoms en ze hadden moeten weten dat het niet oké was wat ze deden. Het betrokken meisje verandert, om zelf niet in de penarie te komen, haar verhaal en ontspringt op die manier de dans. Maar goh, één ontzettend domme beslissing, één half uur en dan dit resultaat. Confronterend. Een indrukwekkend boek dus, een fijne schrijfstijl en goed uitgewerkte personages (waarbij Silas en Noëlle mijn favorieten waren).