Morgen wordt mijn schoonzus 50. Dat vraagt uiteraard om het ‘zetten van een Sarah‘. Haha, wat een geweldig gebruik is dat toch. Not! Maar goed, om iedere keer opnieuw weer zo’n pop in elkaar te moeten knutselen, daar voelden Mr. T. en ik niet zoveel voor dus knutselde hij dik twee jaar geleden een soort van familie-felicitatiebord in elkaar. Die ‘ouwe taart’ gaan we vanavond dus in de tuin bij mijn schoonzus planten. Wat zal ze genieten! Not!

Omdat mijn broer van oorsprong in dezelfde vriendengroep zit als wij wordt ook de Nijn van stal gehaald. Inmiddels heeft Nijn al bij twee heren in de tuin mogen staan, en vandaag volgt dus de eerste dame. Omdat we de afspraak hebben dat degene die het laatst 50 werd verantwoordelijk is voor de volgende die 50 wordt, heb ik geen idee hoe Nijn er in de vrouwelijke vorm uit zal gaan zien. Ik vermoed dat ze haar een rokje aantrekken, een omslagdoekje omdoen en een hoedje opzetten.

Morgenavond viert mijn schoonzus haar verjaardag in de kroeg dus dat wordt vast een leuke avond.

Na mijn schoonzus is Mr. T. aan de beurt om 50 te worden. Dat gaat hij volgend jaar augustus doen. Gossiemikkie zeg, mijn vent al 50. Ik voel me zelf nog steeds zo jong, dat ik dat niet kan rijmen met het 50 worden van Mr. T. Gelukkig duurt het voor mij nog ruim 5 jaar. Al tik ik over een paar weken wel de 45 aan.

Wat me me doet afvragen, hoe oud zijn mijn lezers hier eigenlijk?

Ik beken: ik ben schuldig. Schuldig aan het af en toe kleding kopen via internet en dat is iets wat ik tot circa een jaar geleden eigenlijk nooit deed. Want ik ben toch nog steeds een beetje van meteen moeten kunnen passen, de stof moeten kunnen voelen, meteen een maatje groter of kleiner moeten kunnen pakken en zo. En dat gaat wat lastig via internet. Daarbij vond ik het ook altijd erg moeilijk om niet te blijven hangen in het veilige zwart en de (X)XL-letjes. Want die maat had ik tot circa 6½ jaar gelden. Toen ik nog zo’n 20 kilo extra Mrs. T. met me meezeulde. En last but not least vind ik het toch ook wel belangrijk om de plaatselijke middenstand te ondersteunen.

Maar goed. Vorig jaar ontdekte ik, tijdens ons fijne uitje naar Amsterdam een heuse King Louie winkel en daar kocht ik een, vond ik, geweldig jurkje. En wow, ik paste gewoon in een M-metje. En toen is het begonnen: mijn liefde voor King Louie. Mijn liefde voor jurkjes was er al een paar jaar eerder. Het is ongelooflijk wat afvallen betekent voor je kledingstijl. Die liefde kan ik hier in de buurt echter niet bevredigen. Dus dat moet ik dan wel op internet doen. Rechtstreeks  bij King Louie zelf of  bij Top Vintage. Want daar hebben ze ook superleuke dingen!

Nou wilde het geval dat ik al vier zomers met mijn zomerjas deed (al vind ik die ook nog steeds erg gaaf), dus een nieuwe jas kan er dan best nog bij. Toch? En een jurkje uit de sale, daar was ook nog best plek voor in de kast. Want hé, soms moet je jezelf gewoon even kietelen.

Toen de post kwam, bleek de uitslag 50-50 te zijn. Het jurkje is namelijk echt supergaaf, maar de jas staat helaas, helaas, voor geen meter. Dus die moet terug en aangezien er hier in het dorp geen postpunt is, vind ik dat toch niet handig. Om het nog maar niet te hebben over de portokosten die retourneren met zich meebrengen. Kijk en die toestanden heb je natuurlijk niet als je rechtstreeks in de winkel koopt.

Dus zodra mijn favoriete ‘fysieke’ winkel hier King Louie in het assortiment heeft, word ik daar uiteraardeen nog vastere klant.

 
Bij welke internetwinkel shop jij bij voorkeur je kleding?