Beschermd: Smak

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Kom hier dat ik u kus

Kom hier dat ik u kus‘, een boek met zo’n mooie titel is het waard om gelezen te worden lijkt mij. Waar gaat dit boek van Griet Op de Beeck over?

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Ik vond het een prachtig boek. Het is bijzonder om Mona op drie verschillende leeftijden te mogen volgen. Het kleine meisje Mona maakt dingen mee die een kind van haar leeftijd niet mee zou moeten maken. Ze wordt niet lichamelijk mishandeld, maar het scheelt niet veel. Daarnaast is de druk die de volwassenen om haar heen stuk voor stuk (bewust? onbewust?) op haar leggen enorm en daardoor wordt ze gevormd tot de vrouw die ze in de latere twee delen is.

De schrijfstijl is prachtig. Ik vind dat Vlaams toch wel een mooi taaltje. Zelfs de beschrijving van het gekibbel tussen Mona en haar vriend heeft iets welhaast poëtisch. Uiteindelijk blijkt Mona toch sterker te zijn dan verwacht en dát vind ik een meer dan prima eind van een boek dat ik met veel plezier gelezen heb.

Genoot ik van de mooie schrijfstijl van Op de Beeck, de schrijfstijl van Eva Monté irriteerde mij mateloos. Wat een kinderlijke manier van schrijven wordt er getoond in ‘Te koop‘.

Het is 2013. Nederland zucht onder de crisis. Makelaar Richard Hoek hanteert onorthodoxe methodes om de huizen van zijn radeloze klanten te verkopen. Hij laat echter een spoor van vernieling na. Daar komt zijn vrouw Marlinde pas achter als het te laat is…

Op zich zijn de uitgangspunten best goed: een gebeurtenis in  het verleden van Richard en Marlinde vindt zijn climax in het heden, de crisis op de huizenmarkt en het feit dat het  boek vanuit verschillende invalshoeken geschreven is, is ook best aardig. Maar wat die rare styliste in het verhaal doet en wat de drie verkopende partijen nu écht toevoegen aan het verhaal? Geen idee eigenlijk. Dat had heel anders, en in mijn ogen, beter gekund. De manier waarop de moeder van Marlinde tentoon gespreid wordt is ook vaag en haar taalgebruik is zo tegennatuurlijk. Nee, niet bepaald een boeiend boek.
1 2

Beschermd: Routine

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Grrrrr!

Goed, prachtige mooie lentedagen vragen natuurlijk om gelakte nageltjes en slippers. Alles out in the open dus zeg maar. Heerlijk! Maar, ach en wee, wat zien die tenen van mij er toch uit! Die pedicure van een tijd geleden heeft dan weliswaar de pijn verwijderd, maar op mijn ‘middelteen’ (heet dat zo?) van mijn linkse voet en de tenen daar weer naast zitten lelijke dingen!

Nou wilde ik wel net doen alsof ik dat niet in de gaten had, maar zo ongeveer het eerste wat Grote Zus tegen me zei toen ze laatst thuis kwam van school was ‘Ieuw mam, jouw tenen zijn lelijk!’. En dat lieve mensen, dat was vorig jaar niet. Sterker nog, dat is nog nooit zo geweest. Ik was eigenlijk altijd best tevreden over mijn voeten slash tenen.
3
Disclaimer: foto vergroten op eigen risico. Ik aanvaard geen enkele aansprakelijkheid voor aangebracht schokeffect.

Dus nu baal ik. En wil ik weer net zo’n mooie tenen als dat ik eerst had. Maar ja, hoe ga ik dat bereiken? Toch nog maar een keer terug naar de pedicure? Aan de slag met puimsteen? Weken en pulken?

Iemand de gouden tip misschien?

Huis & Comfort

Ik wist niet dat ze bestonden, maar mijn vriendin had er een in haar auto en was er erg content mee en mij leek het ook wel handig eigenlijk zo’n ‘cd opberger die je aan de zonneklep van je auto bevestigt’. Zo een dus
5
al hebben wij hem aan de bijrijderskant hangen. Lijkt ons wel zo veilig.

Nou luisteren wij in de auto eigenlijk altijd naar de radio maar als we naar het buitenland op vakantie gaan dan is dat natuurlijk al snel niet meer mogelijk. En muziek op een USB-stick of andere moderne toestanden, daar heb ik dan weer helemaal geen kaas van gegeten. Er worden dus altijd een boel CD’s in het dashboardkastje gefrot en da’s helemaal niet handig.

Enfin: mijn vriendin had dus zo’n ding en op internet is al best snel te vinden waar je zo’n ding kunt bestellen. Dat was dus bij ‘Huis & Comfort’. Echt mensen, wil je een half uurtje jezelf verbazen over de meest ‘waanzinnige en onmisbare dingen’ ga daar dan een uurtje snuffelen. Je vermaakt je prima.

Maar goed, hoe onhip zo’n CD-ding dan wel niet mag zijn: het is wel reuze handig hebben we in de afgelopen twee vakanties gemerkt.

Wat minder fijn is, is het feit dat Huis & Comfort sinds die ene bestelling van lang gelee ons al tig papieren catalogi heeft toegestuurd. Ook weer vol met de meest oubollige zaken en dus stiekem ook wel weer goed voor wat vertier. Maar vooral: zo zonde van al dat papier, transport et cetera. Pogingen om van die papieren toestanden af te komen lukten niet echt totdat ik verleden week een wat pittigere mail naar de klantenservice stuurde. Ze hebben me nu beterschap beloofd al wezen ze me er wel even fijntjes op dat ik, door het accepteren van de voorwaarden, ook het toezenden van papieren promotiemateriaal had geaccepteerd. Ja duh, zonder die voorwaarden te accepteren wordt er ook niet geleverd dus tja …

Maar vertel, welk gebruiksartikel heb jij in huis dat echt super-, super-, superhandig is en daarom eigenlijk in geen enkel huishouden mag ontbreken?

Het beroemde broer & zus boek

Vandaag een logje over een heel ander soort boek namelijk ‘Het beroemde broer & zus boek‘ van Ingmar Vriesema. Waar gaat dit boek over?

Hoe is het om door het leven te gaan als de zus van Adolf Hitler? Of om minder goed te goochelen dan je broer Houdini? En hoe ziet je zangcarriëre eruit als je de zus bent van Beyoncé? In ‘Het beroemde broer & zus boek’ maken we kennis met mensen als Paula Hitler, Juanita Castro, Chris Jagger, Maja Einstein, Paul Wilders, Jack Churchill en Jeffrey Sneijder.

Hun namen klinken als een slechte parodie op een bekend merk. Maar het zijn echte mensen, met echte levens. Zonder hun beroemde broer of zus waren zij nooit geweest wie zij uiteindelijk zijn geworden, en andersom geldt dat natuurlijk net zo. Juist dat maakt de levensloop van die onbekende broers en zussen zo interessant.

In het boek staan 47 portretten van broers en zussen van beroemde mensen en ieder portret biedt een interessant kijkje in een leven in de schaduw. Ieder portret is kort en bondig en leest lekker vlot weg. Dat maakt dat het een boek is dat je gemakkelijk even tussendoor leest.

Er is een conclusie die ik wel kan trekken: er zijn maar weinig broers en zussen die een gelukkig leven hebben kunnen leiden in de schaduw van hun beroemde broer of zus. Of zou de schrijver hen daar juist op uitgekozen hebben?
20150401_161844

Beschermd: Hout

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Bolide

Als er iets is wat mij niet zo interesseert dan is het auto’s. Ik vind het belangrijk dat een auto betrouwbaar is en mij op een correcte manier van A naar B rijdt. Ons Bessie ja, zo heet ze echter vertoont de laatste maanden toch wel heel erg veel kuurtjes. In september 2009 kwam ze bij ons wonen en ze heeft het altijd prima gedaan, maar zoals gezegd is de relatie momenteel wat minder.

Zo is er natuurlijk die ploing waar ik al ooit over logde en die trouwens wel veel en veel minder is dan eerst, maar toch … En zo was er natuurlijk die botsing waardoor, na het oplappen, de achterklep vaak niet meer goed sluit en we dus regelmatig tig keer die klep dicht moeten knallen wil hij goed in het slot vallen. Maar ach, daar valt allemaal nog best mee te leven hoor. Wat ik een van de irritantste dingen aan Bessie vindt is dat er, voor mij net op ooghoogte, in het glas een sterretje zit. Als het dan regent en de wissers staan aan dan heb je altijd zo’n verdwijnende/verschijnende streep voor je ogen. Maar goed, ook daar is nog wel mee te leven. Vervelender is het feit dat Bessie al weer een hele tijd erg bokt. Nou zou je natuurlijk kunnen zeggen dat dat aan de winter lag en dat een koude motor et cetera … maar ook nu doet ie dat nog. Het is dan zaak heel voorzichtig te rijden en niet te veel te gassen, want doe je dat wel dan springt de auto op een of andere storing. Gevolg van die storing is dat je, vooral als je voor bijvoorbeeld een verkeerslicht moet wachten, enorm wiebelt en zo. Kleine Zus noemt het inmiddels ‘oh, Bessie gaat ons weer masseren’. Ik vind overigens, lekker geëmancipeerd, dat mannen verantwoordelijk zijn voor het wagenpark en zolang Mr. T. het niet nodig vond om de garage naar die storing te laten kijken, hé wie ben ik dan.

Toen we Bessie kochten had ze 87.102 kilometers gereden. Nu zit ze op iets meer dan 160.000. We kochten haar destijds voor € 6.900,= en wie weet levert ze nu nog wel een klein beetje aan inruil op. In ieder geval hebben we wel goedkoop gereden zoals Mr. T. dat dan zegt. Ha, dat zal best.

Enfin: jullie begrijpen het al. Er moet een nieuwe bolide komen. Liefst voor 23 mei want dan moet Bessie gekeurd worden en we vrezen dat dat ‘m niet gaat worden. We zijn ons nu dus een beetje aan het oriënteren. Onze eisen: rond de 100.000 kilometer, een stationwagen en een trekhaak. Verder zijn we niet merkvast en boeit het niet zo allemaal. Wat ik wel vrees is dat een eventuele nieuwe auto nooit meer zo’n schatting richtingaanwijzergeluidje zal hebben als onze Bessie, want dat geluidje was echt zo cute.

Wat vind jij belangrijk aan een auto? Wat voor auto heb je?

Ik mis mezelf

Op dit moment draait (of draaide?), veelal in filmhuizen geloof ik, de film ‘Still Alice‘. Helaas heb ik nog geen enkele bioscoop hier in de buurt kunnen betrappen op het programmeren van deze, ongetwijfeld indrukwekkende film, maar wat niet is, kan nog komen. Hoop ik.

Enfin, het boek ‘Ik mis mezelf‘ is dus de papieren versie van de film. Waar gaat dit boek over?

Alice is bijna vijftig en leidt een druk leven als wetenschapper wanneer ze de diagnose vroege alzheimer krijgt. Haar leven verandert drastisch: ze verliest haar baan en de regie over haar eigen wereld. Haar plan om haar man en kinderen niet tot last te zijn en op tijd afscheid te nemen, verdwijnt uit haar geheugen. Alice blijft achter zonder haar herinneringen aan het verleden en zonder hoop voor de toekomst. Ze leeft in een heden dat soms even mooi, maar meestal verwarrend en zelfs angstaanjagend is.

Het begin van het boek vond ik wat moeizaam eerlijk gezegd, maar eenmaal over het kwart werd ik echt volledig door het boek gegrepen. Naarmate het ziekteproces van Alice verder vordert wordt het steeds heftiger wat zij en de mensen om haar heen meemaken.

Alice, zeer intelligent, heeft waarschijnlijk jarenlang de eerste symptomen van haar ziekte kunnen maskeren en daarom wordt de diagnose uiteindelijk vrij laat gesteld waardoor medicatie ook te laat gegeven wordt. Juist door haar intelligentie is het voor haar, en haar even intelligente echtgenoot, erg moeilijk te verkroppen wat haar overkomt. Soms vind ik de rol van haar echtgenoot zelfs wat dubieus. Houdt hij wel genoeg van haar om samen deze ziekte het hoofd te bieden? Aan de andere kant: het is verdorie nogal wat zeg, je vrouw langzaam maar zeker zien veranderen in een zielig hoopje mens dat helemaal niets meer weet, herkent, kan.

Op een gegeven moment mag Alice speechen voor een congres over Alzheimer. Ze is dan nog redelijk goed en de speech is werkelijk waar zo ontzettend kippenvelveroorzakend goed. Kreeg er tranen van in mijn ogen. Zeer indrukwekkend. Een kort stukje uit die speech: Mijn gisteren verdwijnt en mijn morgen is onzeker, dus waar leef ik nog voor? Ik leef voor elke dag. Ik leef in het heden. Binnenkort is het een keer morgen en ben ik vergeten dat ik deze toespraak voor u heb afgestoken, maar dat ik het ooit zal vergeten wil niet zeggen dat ik er vandaag niet elke seconde van heb meegemaakt. Ik zal vandaag vergeten, maar dat wil niet zeggen dat vandaag van geen belang was.

Echt, een zeer bijzonder en indrukwekkend boek. Dit moet je lezen. Heus.
20150406_135030

Vraagjes 2

Het beloofde vervolg-vragen-logje. Ik ga de vragen straks beantwoorden en ben benieuwd of ze anders zullen zijn dan mijn antwoorden die ik, alweer 3 maanden geleden, gaf.

  1. Wat wil je in 2015 zeker realiseren?
  2. Naar welke bestemming zou jouw droomreis gaan en waarom?
  3. Welke drie dingen zou je uit je leven willen schrappen?
  4. Wat doe jij op een off-day? Hoe vrolijk je jezelf weer op?
  5. Noem drie likes en drie dislikes.
  6. Ben jij een benzine of meer een diesel?
  7. Wie zou je nooit willen missen?
  8. Welk menu kan jou bekoren?
  9. Als je een boom was, welke boom zou je dan zijn en waarom?
  10. In hoeverre ben jij een planner?
  11. Wat is je favoriete kledingstuk?

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Echte helden geven bloed

Potjeverdulleme, blijk ik toch gewoon een heuse held te zijn. Hoe cool is dat dan wel niet? Laatst immers gaf ik weer eens een half litertje bloed en omdat ik dat voor de 30ste keer deed mocht ik een cadeautje uitkiezen.

Wat ik koos? Een heus hardloopshirt. En ha, in dat shirt kun je ook heel goed hometrainen! Gelukkig maar want hardlopen, dat is niets voor mij.
20150401_093323
Misschien is het bloeddonorschap ook iets voor jou? Heus, het doet niet pijn, je helpt er mensen mee en zelf wordt je een paar keer per jaar medisch gecheckt! Volgens mij een win-winsituatie. Toch?

Wist je dat …

  • Het vandaag Tweede Paasdag is en ik niet naar de meubelboulevard ga.
  • Ik in plaats daarvan mijn 45ste verjaardag vier met familie en wat vrienden.
  • Grote Zus het geweldig heeft gehad in Berlijn.
  • Dat ondanks haar eerdere grote teleurstelling.
  • Zij, in tegenstelling tot Kleine Zus, hierover geen gastlogje wil schrijven.
  • Ik dat ontzettend flauw vind. Maar niet heus.
  • Ik inmiddels al weer enige weken een nieuwe tablet heb.
  • Ik daar echt heel erg blij mee ben.
  • Dat de meiden daar ook blij mee zijn.
  • Zij kregen immers mijn oude tablet.
  • Die tablet inmiddels dingen doet die hij in al die jaren bij mij nog nooit heeft hoeven te doen.
  • Er onder andere mee geskypt en gekikt wordt.
  • Er ook een boel foto’s mee bewerkt worden.
  • De meiden dat supergaaf vinden.
  • Ik het superdruk heb op het werk.
  • Deze werkweek maar één effectieve werkdag heeft.
  • Dat onder meer komt door het feit dat ik donderdag naar Tilburg ga voor een dag die in het teken van herdenken en vieren staat.
  • Mij dat een ontzettend interessante bijeenkomst lijkt.
  • Ik het werkelijk ontiegelijk getroffen heb met mijn baan.
  • De drukste tijd van het jaar er weer aan zit te komen met de lintjesregen, Koningsdag, dodenherdenking en bevrijdingsdag.
  • Ik vorige week voor het eerste naar een Belgische uitvaart ging.
  • Dat best heel bijzonder was.
  • Ik niet weet of deze uitvaart exemplarisch is voor alle Belgische uitvaarten.
  • Ik dat eigenlijk niet hoop.
  • Het feit dat je geld moest geven voor een bidprentje me erg verbaasde.
  • Ik me dus vooral afvraag of dat normaal is.
  • Er zoveel mooie boeken zijn om te lezen en zo weinig tijd.
  • Mijn hometrainer inmiddels voor de vierde keer rond is geweest.
  • Er dus weer 9999 kilometer op het display stond.
  • Ik al veel meer dan 39.996 kilometer op mijn hometrainer gefietst heb omdat het display ook op 0 springt als de batterijen vervangen worden.
  • Dat een heleboel calorieën zijn.
  • Ik nog niet zo goed weet wat ik van de familie Kruys moet vinden.
  • Dat niet zoveel uitmaakt omdat ik dat samen kijk met Grote Zus en dat is qualitytime pur sang.
  • Het feit dat ‘Smeris‘ weer op tv is echter heel veel goed maakt.
  • Ik die serie liever in mijn uppie kijk.
  • Ook ‘The Blacklist‘ mij zeer kan bekoren.
  • En ik laatst deel 1 en deel 2 van ‘The Bridge‘ op dvd leende van een collega.
  • Ook dat zeer de moeite waard was. Spannend!
  • Outlander‘ inmiddels ook op tv is.
  • Dat ik daarvan geniet.
  • Dat ik me wel een andere Jamie en Claire had voorgesteld.
  • Grote Zus al weken aan het hoesten is en daar zelfs voor naar de dokter is geweest.
  • Maar dat er weinig aan gedaan kan worden.
  • Dat enorm balen is.
  • Je soms niet hetzelfde moet verwachten als dat je geeft.
  • Ik van dat uitgangspunt echt een voorstander ben en daar ook echt naar probeer te leven.
  • Maar dat dat soms toch toch nog best moeilijk en verdrietig kan zijn.
  • Mijn ouders aanstaande woensdag voor pak ‘m beet 4 weken hun biezen pakken.
  • Hun camper richting het zuiden zal koersen.
  • Dat het Italiaanse zuiden zal zijn.
  • Het leuk is om te zien hoe zij zich voorbereiden op een dergelijke reis.
  • Ik hen een geweldige reis toewens.
  • Ik altijd heel blij ben als ze weer veilig thuis zijn.
  • Onze reisbestemming ook al lang geboekt is.
  • Ik daar nog wel een keer over zal schrijven.
  • Ik nu zo 123 niets meer weet te ‘wistjedatten’.
  • Ik dus een eind brei aan dit logje.
  • Ik je een fijne tweede paasdag toewens!

Topboeken

Na de vijf toch wat mindere boeken van vorige week nu even aandacht voor drie boeken die ik zonder meer allemaal vijf (uit vijf) sterren geef.

Daar was allereerst ‘Een liefde in oorlogstijdwat een ongelooflijk suffe titel toch weer. Waar gaat dit boek over?

Juni 1940, Guernsey. Vivienne de la Mare probeert het dagelijks leven zo normaal mogelijk te houden voor haar twee jonge dochters, hoewel ze weet dat er elk moment bommen kunnen vallen. Haar man vecht aan het front. Zal hij ooit nog thuiskomen? Wanneer de Duitsers het eiland bezetten, moet Vivienne kiezen tussen collaboratie of verzet. Hoe kun je je vijand haten als hij de liefde van je leven wordt? Bij Gunther, een Duitse officier, voelt Vivienne zich op en top vrouw. Hem zal ze nooit kunnen verraden.

Echt een prachtig boek. Heel mooi, sfeervol en een zeer indrukwekkende inhoud. Ik ben zelf ook even in de geschiedenis van Guernsey in de Tweede Wereldoorlog gedoken en heb daar weer het een en ander van geleerd.

Dan was daar ‘Het huis van mijn moeder‘. Waar gaat dit boek over?

Vijfendertig jaar geleden verbrak Kathleen het contact met haar familie – net als haar moeder en grootmoeder vóór haar deden, liet ze alles achter zich en bouwde ze elders een nieuw bestaan op. Ogenschijnlijk heeft Kathleen alles gekregen waarnaar ze verlangde: ze is getrouwd met een zorgzame man, heeft een geweldige dochter en komt in materieel opzicht niets te kort. Maar onder de oppervlakte vertoont haar leven barsten en scheuren. De wonden van Kathleens jeugd zijn nooit geheeld. Haar relatie met haar dochter staat onder druk, omdat Kathleen niet weet hoe ze haar liefde moet tonen. Wanneer ze onverwacht wordt uitgenodigd om haar familie te bezoeken, besluit ze het verleden onder ogen te zien en eindelijk te spreken over alles wat ze al die jaren verzwegen heeft. Misschien kan ze in de keuzes van haar moeder en grootmoeder de antwoorden vinden op haar vragen… en misschien ligt daar ook de weg naar haar dochters hart.

En sorry ook dit boek zul je moeten lezen. Het is een prachtige roman die de levens van Kathleen, haar moeder en grootmoeder goed uitgewerkt in beeld brengt. Via flashbacks ontdek je wat er allemaal gebeurd is en waarom de dingen liepen zoals ze liepen. Een klein minpuntje vond ik het geloof. Het speelt een belangrijke rol in het boek en dat past precies en hoort bij die tijd, al vond ik het in de laatste bladzijdes wel even heel erg ‘te’. Maar op dat kleine punt van kritiek na: echt heel mooi.

En dan hebben we daar nog ‘Doodsimpel‘ een retespannend boek dat -oh joy- gewoon deel één uit een serie met in de hoofdrol Roy Grace te zijn. Waar gaat dit boek over?

Michael Harrison gaat bijna trouwen. Zijn vrienden besluiten hem eens flink te grazen nemen en verzinnen een sinistere grap. Op zijn vrijgezellenavond voeren ze hem dronken, waarna ze hem achterlaten in een doodskist met een fles whisky en een walkietalkie. Maar wanneer de vrienden wegrijden om hem een paar uur flink te laten zweten, krijgen ze een fataal ongeluk. Niemand weet waar Michael is, ook Michael zelf niet, die langzaam ontwaakt uit zijn roes. Met nog maar drie dagen te gaan voor de bruiloft, wordt hoofdinspecteur Roy Grace ingeschakeld door de bloedmooie en zeer bezorgde verloofde, Ashley Harper. Met maar bar weinig aanknopingspunten moet Grace aan de slag. Zelfs Mark Warren, Michaels beste vriend en zakenpartner, en bij uitstek degene die zou moeten weten waar Michael uithangt, kan hem niet verder helpen.

Superspannend dus met een vleugje occultisme. Inmiddels ben ik al weer halverwege deel 2 ‘Met de dood voor ogen‘ en tegen de tijd dat dit logje online komt heb ik dat ongetwijfeld alweer uit en ik kan alleen maar zeggen: wauw ende spannend! Gave serie met een mooie rode draad.

20150317_213155 20150327_105012 20150322_201446