Moskee

Afgelopen vrijdag ging Kleine Zus met haar klas op bezoek bij een moskee. Helaas was het uitje niet helemaal wat zij (en ik) er van gehoopt had. Een bezoekje aan een moskee is natuurlijk een mooie kans om jonge kinderen wat bij te brengen van andere culturen en geloven, maar ik als ik Kleine Zus goed begrijp, is dat een beetje mislukt. Het uitje bestond vooral uit luisteren, luisteren en luisteren. En tja, dat is natuurlijk niet heel erg handig: laat de kinderen ook dingen doen, zien, aanraken en ervaren nietwaar?

Beetje een gemiste kans dus, misschien moeten we nu toch maar ‘ns snel naar die Turkse braderie die regelmatig georganiseerd wordt, maar waar we nog nooit geweest zijn. Beetje suf eigenlijk, want zo maken we nooit echt kennis met andere culturen. Hier in ons dorp wonen namelijk 0,0 allochtonen (al hebben we wel best een boel Polen, dat dan weer wel) en op de school van Grote Zus zitten best verschillende nationaliteiten, maar ook niet echt een heleboel.

Dat bezoek van Kleine Zus deed me denken aan de editorial die Linda de Mol laatst in haar blad plaatste. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het zo goed als volmondig met haar eens ben. En omdat ik het wel mooi vind om haar woorden hier te plaatsen typte ik die editorial maar over want waarom het wiel opnieuw uitvinden? Ik hoop dat je de tijd neemt om hem te lezen en ben benieuwd wat jij ervan vindt.

Normaal gesproken heb ik eigenlijk overal wel een mening over. Toegegeven, niet altijd even gefundeerd, maar ik vind er in elk geval iets van. Bezuinigingen noodzakelijk of schandalig? Alcoholgrens verhoogd naar 18 jaar goed idee? Guus Hiddink, vertrouwen of weg ermee? Ik heb mijn babbel klaar. Doodstraf? Fel op tegen. Alcoholslot? Zo snel mogelijk weer invoeren. Bonussen? Niet nu. Zwarte Piet? Het had wat minder fel gekund, maar geef die man een andere kleur als we er mensen mee kwetsen. Armoede in Nederland? Een grof schandaal. Maar bij  elke discussie over de islam, de multiculturele samenleving die mislukt zou zijn of terugkerende jihadstrijders, schiet ik in een soort op-slot-stand omdat ik simpelweg niet zo goed weet wat ik nou echt vind. Ik ga letterlijk alle kanten op: moest die sportprent van die zoenende moslim met de cartoonist blijven hangen op die school of is ie terecht weggehaald? Ik neig naar het eerste, want dit is Nederland en daar is vrijheid van meningsuiting een groot goed en daar moeten ‘ze’ maar aan wennen. Maar ik twijfel ogenblikkelijk weer als ik denk aan kinderen die opgevoed zijn met het idee dat dit absoluut niet door de beugel kan en de aanblik ervan afschuwelijk vinden. Waar vrijheid van meningsuiting botst met kwetsen weet ik al snel niet meer zo goed wat dient te prevaleren. Ik was er al ziek van dat we twee opzeggingen van abonnementen hadden door onze Jezus-quiz, omdat twee lezeressen zich gegriefd voelden in hun geloof. Wat moet ik ervan vinden dat alle wereldleiders hand in hand samenkwamen toen in Parijs twaalf mensen het leven lieten bij een terroristische aanslag, maar ik ze nergens zag toen in Kenia bijna 150 studenten werden vermoord door een islamitische terreurgroep? Andere aanleiding? Te ver weg? Dat eeuwige conflict in het Midden-Oosten. Wie heeft daar nou gelijk? You tell me! Mark Rutte roept dat hij liever heeft dat een Syrië-ganger sneuvelt dan dat-ie als een wandelende tijdbom terugkeert naar Nederland. Ja, denk ik dan, daar heeft hij echt wel gelijk in. Maar dan zie ik een huilende vader wiens enige zoon in Syrië gesneuveld is, terwijl hij zo geprobeerd heeft hem op andere gedachten te brengen, en tevergeefs bij allerlei hulpinstanties heeft aangeklopt. Eigenlijk gewoon een ontspoorde puber en ineens ook iemands zoon. Als ik lees over clubjes Marokkaanse Nederlanders die mensen wegpesten uit hun huis of homo’s die niet meer over straat durven, denk ik: het werkt niet, die hele multiculturele samenleving. Maar als ik van mijn vriendin hoor dat een waanzinnig goede Marokkaans-Nederlandse jongen uit haar klas als enige nul reacties kreeg op zijn stageverzoeken en wel toen ie er voor de grap ‘Willem Jansen’ onder zette, denk ik: wat schandalig dat je op grond van je achternaam blijkbaar nul kansen krijgt. En als ik lees dat op er de actie Niet mijn islam 30.000 likes zijn gekomen, vind ik dat eerst belachelijk weinig. Moet niet de complete islamitische gemeenschap in Nederland duidelijk laten zien dat ze afstand nemen van wat er is gebeurd in Parijs? Maar dan bedenk ik me dat ik als (niet-praktiserend) rooms-katholiek geen seconde de behoefte heb gevoeld openlijk afstand te nemen van het seksueel misbruik binnen die kerk. Daar heb ik immers niets mee te maken … Het enige wat ik zeker weet is dat ik niet bang wil zijn. Niet voor de toekomst van mijn kinderen die straks het reservaat het Gooi verruilen voor de grote stad, niet voor aanslagen, niet voor mannen met baarden, niet voor al dan niet heilige oorlogen, niet voor Nederlanders die een ander geloof aanhangen dan ik. Angst, en dat weet ik dan weer heel zeker, is in het leven altijd de allerslechtste raadgever.

Ik vind het nogal wat, leven in deze tijd. Leven en weten dat er zo verschrikkelijk veel dingen op de wereld zo verschrikkelijk verkeerd of oneerlijk zijn.

Ik vind het nogal wat, dat wij westerlingen zo snel met ons vingertje schudden en zeggen ‘dat moet niet zo, maar zo, want …’.

Ik vind het nogal wat om mijn kinderen te zien opgroeien in deze tijd. Om te proberen hen op te voeden tot sociale en ruimdenkende mensen.

Ik vind het nogal wat. Al die onverdraagzaamheid naar elkaar toe. Ik word daar heel verdrietig en, helaas, ook wel angstig van.

Ik vind het nogal wat. Dit logje zou tig keer langer kunnen worden, zoveel gaat er door mijn hoofd als ik over dit soort dingen nadenk. Ik zou zo graag willen dat de wereld een betere plek zou zijn, voor alle mensen. En dat geloof, afkomst, voorkeuren, geslacht of wat dan ook totaal niet terzake doen. Als dat nou ‘ns zou kunnen!

13 gedachten over “Moskee

  1. Ik zou wat willen schrijven… al is ‘t maar om te laten zien dat ik je mooie bericht gelezen heb… maar ik weet niet wat ik zeggen moet…jah, dat ik ‘t helemaal eens ben met jouw (en Linda’s) tekst… (op fb zouden we dat met ‘n “like” doen… 😉 )

  2. Ik ben het met je eens dat er een boel gebeurd in de wereld, en wat meer nuance en verdraagzaamheid zou echt heel goed zijn.
    Tegelijk denk ik niet dat deze tijd om jonge kinderen op te voeden lastiger is dan bijvoorbeeld 30 jaar terug tijdens het hoogtepunt van de koude oorlog, of 40 jaar terug met de treinkapingen door Molukkers, provo etc. Elke tijd heeft wel iets.

  3. De grote zorgen van deze tijd! Lijkt het maar zo of is het echt zo dat de problemen groter zijn dan ooit? Het is zo moeilijk om hier een weg in te vinden. Heeft iemand er iets aan dat wj er van wakker liggen, steken we de kop in het zand of proberen we in ons eigen leven toch te genieten van de goede dingen? En wat is waarheid en wijsheid? Jij hebt het mooi verwoord en het artikel van Linda is indrukwekkend.

  4. Het moeilijkst te verkroppen vind ik dat mensen oorlog voeren vanwege hun geloof. Geen fakta, geen feiten, niet om een stuk grond of het recht om te leven, maar om iets waarin je gelooft. Godsdienstoorlogen om iets anders te bereiken. Daar geloof ik namelijk niet in!

  5. We zijn en blijven allemaal mensen, de meeste van goede wil maar ook allemaal met het vermogen fouten te maken.
    De grootste fout die op dit moment gemaakt wordt is dat men van sommige mensen de fouten niét mag benoemen maar van anderen, zelfs vaak uitvergroot wél.
    Dat maakt broeinesten van vooroordelen en zodra die veronderstelde “vooroordelen” in een onderzoek bevestigd worden blijft de uitslag van een onderzoek “op de plank liggen” omdat men er geen raad mee weet.

  6. Het is inderdaad wat met deze wereld. We maken ons soms druk om de kleinste dingen, maar niet om de dingen die er werkelijk toe doen… Zo jammer…

  7. Goed stuk van Linda. Ik ben het met haar eens en ook met jou. Gelukkig zijn onze kinderen al dertigers en heel tolerant. Lastig om nu jonge kinderen op te voeden met al die tegenstrijdigheden in onze maatschappij,

  8. Ik ben afgehaakt na het stuk van Linda, waar daar kan ik niet zo goed tegen. Ben het wel met je eens dat juist op school en in de jeugd kennis gemaakt moet worden met andere culturen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *