Ik las twee totaal verschillende boeken en het waren allebei pareltjes. Als eerste las ik laatst ‘De eerlijke vinder‘ van Stephen King. Waar gaat dit boek over?

John Rothstein, een legendarische schrijver van een serie boeken, heeft al decennia lang niets gepubliceerd. Morris Bellamy is woedend. Niet alleen omdat Rothstein met schrijven is gestopt, maar ook omdat diens serie niet naar zijn smaak eindigde. Bij een inbraak in het huis van Rothstein neemt Bellamy alle cash uit de kluis mee, en als hoofdprijs een stapel aantekenboekjes met ongepubliceerd materiaal. Morris verbergt zijn buit – maar dan wordt hij gearresteerd voor een andere misdaad. Tientallen jaren later vindt een jongen, Pete Saubers, de kist en nu is het Pete en zijn familie die door Bill Hodges, Holly en Jerome gered moeten worden van de inmiddels nog krankzinniger en wraakzuchtige Bellamy, die na 35 jaar vrijkomt uit de gevangenis.

Ik kan niet anders zeggen dan: ‘geniaal’! In dit boek komen de hoofdrolspelers van ‘Mr. Mercedes‘ ook weer ten tonele, maar je kunt het boek zonder meer los lezen. Het boek is spannend, onderhoudend, heeft een mooie schrijfstijl, interessante personages, bijzondere ontwikkelingen en verveelt werkelijk geen seconde. Lezen dus.

Van een heel andere orde is ‘Zoals de wind waait‘ van Jodi Picoult. Van haar heb ik nog nooit een boek gelezen dat niet de moeite waard was, dus ik was dan ook blij verrast dat ze alweer een nieuw boek uitgebracht had. Waar gaat dit boek over?

Alice, de moeder van Jenna Metcalf, verdween ruim tien jaar geleden onder mysterieuze omstandigheden, terwijl ze in New-England het gedrag van olifanten bestudeerde. Jenna kan niet geloven dat haar moeder haar als peuter zomaar in de steek heeft gelaten. Ze bestudeert dagelijks Alice’ aantekeningen in de hoop een aanwijzing te vinden. Tenslotte besluit Jenna de hulp in te roepen van Serenity, een in opspraak geraakte helderziende, en de cynische privédetective Virgil, die destijds betrokken was bij het politieonderzoek. Drie eenzame zielen die lastige vragen stellen en totaal niet voorbereid zijn op de verpletterende uitkomst van hun speurtocht.

Net als in haar andere boeken laat Picoult in dit boek in de verschillende hoofdstukken steeds een ander personage aan het woord. En wat ze jou als lezer vervolgens mee laat maken is prachtig. Ik moet zeggen dat ik tijdens het lezen regelmatig dacht ‘wat raar, Picoult vergeet iets te verduidelijken’ en daarmee schiep ze af en toe behoorlijk verwarring. Pas aan het eind (duh, natuurlijk aan het eind van het boek) valt echt alles op z’n plek. Dat heeft Picoult dus even heel goed voor elkaar, al kan het natuurlijk een lezer ook heel erg tegenvallen dat ze dit zo gedaan heeft. Ik vond het in ieder geval heel verrassend en had het totaal niet verwacht. Verder heeft het boek (zoals altijd) een heel fijne schrijfstijl en personages die je gewoon in je hart sluit.

Naar welk boek gaat jouw voorkeur uit?

Potjeverdulleme, dat ‘Alleen met de goden‘ van Alex Boogers heeft een behoorlijke indruk op mij gemaakt. Niet in het minst omdat het deels autobiografisch schijnt te zijn. Dan weet je natuurlijk niet precies welk deel autobiografisch is, maar een jeugd zoals Aaron die gun je natuurlijk niemand. Wat een ellende maakt die jongen mee, ik kan me er (gelukkig) niets bij voorstellen dat kinderen in zulke situaties opgroeien maar ik ben bang dat het toch voor een boel kinderen de realiteit is. Waar gaat dit boek over?

De elfjarige Aaron Bachman ziet op een avond een man roerloos in de deuropening liggen. Zijn vader staat met gebalde vuisten in de gang. Hij brult dat Aaron naar de huiskamer moet gaan. De vader belt met de politie en geeft zichzelf aan. Zo opent deze overweldigende coming-of-age roman, waarin Alex Boogers al zijn thema’s laat samenvloeien: verstoorde familierelaties, liefde en verlating, vechten om te overleven, schrijven om te groeien. Tegelijk is deze ontroerende, meeslepende vertelling een zoektocht naar een vader.

Ik las al meer boeken van Boogers (maar van één een logje geschreven zie ik) en ook die vond ik echt zeer de moeite waard. En dit ‘Alleen met de goden’ dat raakte me gewoon. Omdat Aaron ondanks alles doorzet, zijn best blijft doen en omdat hij ervoor kiest niet de weg van de minste weerstand te kiezen. Een fijne schrijfstijl en het besef dat er kinderen zijn die het niet zo getroffen hebben als de onze, maakte dit een boek waaraan ik nog regelmatig terugdacht.

Dan ‘Passagier 23‘ waarover op bol.com toch behoorlijk enthousiaste reacties staan. Waar gaat dit boek over?

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan – samen met de teddybeer van zijn zoontje…

Ik moet zeggen: ik kreeg het daar niet bepaald warm van. Een warrige en chaotische thriller vond ik het vooral met een, weliswaar sympathieke, hoofdpersoon die nou ook niet bepaald tot de verbeelding spreekt. Desalniettemin (dat blijft toch een fantastisch woord nietwaar) een schrijfstijl die maakt dat je het boek toch wel echt uit wilt lezen en na het dankwoord nog een stukje epiloog die ik dan weer behoorlijk geniaal vond.

Maar weer een keer vier boeken tegelijk in een logje. Van die vier boeken stak een boek met kop en schouders boven de rest uit. Ik heb werkelijk waar ontzettend genoten van ‘De vergeten tuin‘ van Kate Morton. Waar gaat dit prachtige boek over?

1913: aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog wordt een jong meisje alleen achtergelaten ergens in Australië na een vreselijke reis vanuit Engeland. Ze kan zich van deze reis slechts herinneren dat een mysterieuze vrouw die zichzelf De Schrijfster noemt, beloofde voor haar te zorgen. Maar die vrouw is spoorloos verdwenen.
1975: met een heel leven achter zich reist Nell naar Engeland om erachter te komen wie haar ouders waren. Haar zoektocht brengt haar naar Cornwall en naar het prachtige landgoed Blackhurst Manor, dat in bezit is van de familie Montrachet. Wat heeft Nell na al die jaren tot deze zoektocht doen besluiten?
2005: na het overlijden van Nell wacht haar kleindochter Cassandra een verrassing. Ze erft Cliff Cottage, gelegen op het landgoed van Blackhurst Manor, met zijn vergeten tuin, berucht bij de lokale bevolking – vanwege de vele geheimen die hij herbergt…

Ik vond dit echt een prachtig boek, heerlijk die stappen in de tijd. Op en neer. Mooie personages, bijzondere gebeurtenissen, het boek zit ijzersterk in elkaar, werkelijk prachtige zinnen. Echt, dit boek moet je lezen! Doen hoor! En laat me dan ook even weten of je mijn mening deelt.

Daarnaast las ik nog drie boeken.

‘Central Park‘ vond ik vooral een heel, heel, heel vreemd boek. Er gebeuren de raarste dingen en de plotwending op een gegeven moment is zo vergezocht dat ie tegelijkertijd ook wel logisch is. Maar dan nog: raar. Maar wel een plezierige en vlotte schrijfstijl. Had ik al gezegd dat het een vreemd boek was?

‘De vrouwen van kasteel Deverill‘ vond ik ook een erg mooi boek, al haalt het wat gevoel betreft niet bij ‘De vergeten tuin’. Dit boek schijnt het eerste deel van een trilogie te zijn en ik vond deel één wel dermate interessant dat ik deel 2 en 3 ook zeker wil lezen.

Over ‘Ik kom terug‘ zijn de meningen erg verdeeld. En wat vond ik er nu eigenlijk van? Af en toe behoorlijk hard en shockerend, maar tegelijk ook wel interessant om te lezen over het veelbewogen leven van de moeder van Adriaan van Dis. Tegelijkertijd zit er ook wel wat humor in en is het niet al te lang, dus heel goed te doen hoor deze ‘literatuur’.

Ik hoop dat je mijn raad ter harte neemt en ‘De vergeten tuin’ gaat lezen. Van de drie andere boeken eindit ‘De vrouwen van kasteel Deverill’ op de tweede plek, ‘Ik kom terug’ op de derde plek en ‘Central Park’ is eigenlijk zonde van je tijd want er zijn zoveel mooiere boeken.