Maar weer een keer vier boeken tegelijk in een logje. Van die vier boeken stak een boek met kop en schouders boven de rest uit. Ik heb werkelijk waar ontzettend genoten van ‘De vergeten tuin‘ van Kate Morton. Waar gaat dit prachtige boek over?

1913: aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog wordt een jong meisje alleen achtergelaten ergens in Australië na een vreselijke reis vanuit Engeland. Ze kan zich van deze reis slechts herinneren dat een mysterieuze vrouw die zichzelf De Schrijfster noemt, beloofde voor haar te zorgen. Maar die vrouw is spoorloos verdwenen.
1975: met een heel leven achter zich reist Nell naar Engeland om erachter te komen wie haar ouders waren. Haar zoektocht brengt haar naar Cornwall en naar het prachtige landgoed Blackhurst Manor, dat in bezit is van de familie Montrachet. Wat heeft Nell na al die jaren tot deze zoektocht doen besluiten?
2005: na het overlijden van Nell wacht haar kleindochter Cassandra een verrassing. Ze erft Cliff Cottage, gelegen op het landgoed van Blackhurst Manor, met zijn vergeten tuin, berucht bij de lokale bevolking – vanwege de vele geheimen die hij herbergt…

Ik vond dit echt een prachtig boek, heerlijk die stappen in de tijd. Op en neer. Mooie personages, bijzondere gebeurtenissen, het boek zit ijzersterk in elkaar, werkelijk prachtige zinnen. Echt, dit boek moet je lezen! Doen hoor! En laat me dan ook even weten of je mijn mening deelt.

Daarnaast las ik nog drie boeken.

‘Central Park‘ vond ik vooral een heel, heel, heel vreemd boek. Er gebeuren de raarste dingen en de plotwending op een gegeven moment is zo vergezocht dat ie tegelijkertijd ook wel logisch is. Maar dan nog: raar. Maar wel een plezierige en vlotte schrijfstijl. Had ik al gezegd dat het een vreemd boek was?

‘De vrouwen van kasteel Deverill‘ vond ik ook een erg mooi boek, al haalt het wat gevoel betreft niet bij ‘De vergeten tuin’. Dit boek schijnt het eerste deel van een trilogie te zijn en ik vond deel één wel dermate interessant dat ik deel 2 en 3 ook zeker wil lezen.

Over ‘Ik kom terug‘ zijn de meningen erg verdeeld. En wat vond ik er nu eigenlijk van? Af en toe behoorlijk hard en shockerend, maar tegelijk ook wel interessant om te lezen over het veelbewogen leven van de moeder van Adriaan van Dis. Tegelijkertijd zit er ook wel wat humor in en is het niet al te lang, dus heel goed te doen hoor deze ‘literatuur’.

Ik hoop dat je mijn raad ter harte neemt en ‘De vergeten tuin’ gaat lezen. Van de drie andere boeken eindit ‘De vrouwen van kasteel Deverill’ op de tweede plek, ‘Ik kom terug’ op de derde plek en ‘Central Park’ is eigenlijk zonde van je tijd want er zijn zoveel mooiere boeken.