Potjeverdulleme, wat gaat het toch snel zeg. Alweer december, alweer bijna 2016 en morgen alweer pakjesavond. Trouwe lezers weten het al lang: ik ben fan van pakjesavond en  hoop dat we, ondanks alle reuring rondom de kleur van pieten en een ‘superstoere’ tweet van een zekere Sylvia Witteman (man, man, man, wat zijn we toch diep gezonken als onze BN’ers op zo’n manier menen te moeten scoren) morgenavond een heerlijk avondje zullen hebben met de mensen van wie ik het meeste houd. Ik merk dat ik grappig bedoelde stukjes zoals deze ook niet echt kan waarderen als het over mijn favoriete feest gaat. Hahaha, ik vind mezelf in het algemeen best een verdraagzaam typje maar soms word ik gewoon zo moedeloos van het feit dat alles hier maar gezegd moet kunnen worden en dat het dan ook nog ‘ns niets geeft als je al dan niet erg grove scheldwoorden gebruikt of denigrerend doet. Kom je echter aan onze goed heilig man, dan kom je toch ook wel aan mij hoor. Maar goed, daar wil ik het helemaal niet over hebben eigenlijk.

Maar goed, morgen gaan wij het gewoon weer hartstikke gezellig hebben met ons surpriseavondje. De lootjes zijn al weken geleden getrokken en dat Grote Zus gisteren nog haar surprise en gedicht moest maken hoort inmiddels ook wel een beetje bij de charme van deze traditie..

Zelf maakte ik zo ongeveer de lelijkste surprise die ik ooit gemaakt heb. Toen ik er een foto van twitterde reageerde Inge met de vraag of het een prototype was. Wat het dus niet was want ondanks het feit dat het ding er niet uitziet heb ik er best lang aan gewerkt en er zelfs de werkbank, de bankschroef en wel twee zagen voor gebruikt. Ik kreeg er bijna spierpijn van! Gelukkig is het gedicht dan weer wel van hoge kwaliteit. Ahum.

Mr. T. maakte een surprise en legde die onder het afdak in de tuin te drogen waar ik hem dus zag liggen, waardoor ik meteen wist voor wie hij had. Hij heeft er wel weer iets tofs van gemaakt! Ik legde zijn surprise vervolgens in het hokje achterin de tuin, want dan zouden de meiden hem niet zien liggen mochten ze in de tuin komen, maar daar heeft blijkbaar een beestje (muis, vogel?) eraan zitten knabbelen. Ach, is weer ‘ns wat anders. Terwijl ik dit logje zit te typen, is hij bezig met zijn gedicht en hem kennende wordt dat weer een hele lap.

Kleine Zus heeft haar surprise al geruime tijd klaar en flanst van die heel rare gedichten in elkaar, maar goed, dat hoort bij de leeftijd. Met de meiden van de klas deden zij ook surprise en samen met oma maakte ze de nieuwe kamer van een klasgenootje. Een erg geslaagde surprise. Zelf was ze behoorlijk teleurgesteld over de surprise die ze zelf kreeg. Een ingepakte doos waaraan welgeteld, en dan schat ik het ruim in denk ik, 5 minuten werk was besteed. Tja, niet tof natuurlijk, maar ja, wat doe je eraan?

Op het werk vierden wij afgelopen dinsdag sinterklaas. Dat deden wij al dobbelend en uiteindelijk werd ik de gelukkige nieuwe mama van vier badeendjes die nu op het raamkozijn naast mijn bureau naar mij zitten te gluren. Tja, ook leuk. 😉

Naast de surprises zijn er ook nog gewoon cadeautjes en zullen we hoogstwaarschijnlijk een potje Levensweg gaan spelen (want dat krijgt Kleine Zus namelijk morgen en ik weet zeker dat we haar geen groter plezier doen door het een keer met haar te spelen). Enfin, ik ga me heel goed vermaken morgen.

Wat doe jij morgenavond? Vier je pakjesavond, surprises, gedichten? Kortom: vertel!