Ik ben het zo verschrikkelijk beu: het gedrag van veel medelanders als het gaat om de vluchtelingen. Noem mij één iemand die ook maar één boterham minder eet omdat er vluchtelingen in ons land zijn! Nou? Ik wed dat dat niet lukt.
Ik word er zo verdrietig van: dat geschreeuw en geroep en dat agressieve. Waarom? Zijn we vergeten dat wij het geluk hebben om in het vrij westen geboren te zijn? Voor hetzelfde geld waren we 70 jaar geleden niet bevrijd door jonge jongens die hun leven daarvoor gaven. Hoe anders had ons leven kunnen zijn? Zijn wij zo bekrompen geworden dat wij menen overal recht op te hebben en geen plichten hebben? Zijn wij echt zo van zij en wij en wij weigeren ook maar iets te geven.
Ik vind het beangstigend hoe fel mensen zijn, het laagje beschaving waar wij ons op beroepen blijkt uiterst, uiterst dun te zijn. Ik herken het bij mezelf ook. Ik dacht altijd dat ik een ruimdenkend en sociaal mens ben, maar wat er nu gebeurt maakt ook in mij gedachtes los die ik niet graag heb.
Maar dan nog gedraag je je. Geschreeuw, intimidatie en geweld mag nooit de maat zijn. Nooit! Democratie wil zeggen dat er veel rechten zijn, maar er zijn ook plichten.
Je kunt veel zeggen van politici, maar zonder deze mensen zouden we niet leven in het land waarin we leven. Ja hoor, noem ze maar geldgraaiers en machtswellustelingen die het liefst luieren op het pluche. Wie houd je voor de gek? Vanuit mijn werk weet ik dat politici over het algemeen zeer betrokken mensen zijn die het beste met de maatschappij voor hebben. Dat dat beste niet altijd strookt met wat ik het beste vind, of wat jij het beste vind, heet democratie. Politici kunnen in het bedrijfsleven tig keer meer verdienen, maar nee, ze kiezen er voor om zich in te zetten voor de maatschappij. Dat verdient respect, ook al ben je het misschien niet eens met hun partijideologie. En ja, je mag best commentaar hebben op politiek, maar houd het netjes. En ja, ook ik erger me met vrij grote regelmaat aan het huidige politieke klimaat waarin het vaker om het dwars zitten van een collega lijkt te gaan dan om de inhoud.
Wat is het nut van bewust provoceren of beledigen? Ik zie het niet. Er is een grote grijze massa die je niet hoort in dit hele debat. Zelf maak ik me daar ook wel schuldig aan. Kijk, hier op mijn blog laat ik wel een beetje van me horen. En ook in het eggie praat ik er met veel mensen over en is mijn mening duidelijk. Maar op mijn irl-facebookaccount zal ik niet snel iets zetten over deze kwestie. Waarom niet, vraag ik me af? Is dat toch angst? Voor een boel kritiek waarop ik niet zit te wachten? Heeft dat een link met mijn werk? Terwijl je als privépersoon toch gewoon moet mogen vinden wat je vind, geldt dat voor ambtenaren toch een stuk minder is de ervaring helaas. Maar goed, meester Bart, die doet het wel en de overwegend positieve reacties maken mij dan toch weer wat hoopvoller. Nu nog hopen dat de media zich ook ‘ns wat constructiever op gaat stellen en ‘ns voor positief nieuws kiest.
Zet 100 Nederlanders op een rij en ik wed dat 95 van die 100 gewoon prima mensen zijn. Mensen met hun eigen ideeën, angsten, eigenaardigheden en wat dan ook. Maar prima mensen. Zoals jij en ik zou ik bijna willen zeggen. Dan heb je nog 5 personen over waarvan er misschien 2 in het criminele circuit zitten, laten we er dan nog 0,5 verkrachter/pedofiel bij stoppen, en dan heb je nog zo’n 2,5 persoon per 100 over waar misschien ook niet alles aan deugt. Maar geldt dat niet ook voor 100 Amerikanen, 100 Indiërs of 100 Syriërs? Zijn de meeste mensen niet gewoon van goede wil? Zouden we dat niet moeten willen zien in andere mensen? Ongeacht afkomst, religie of wat dan ook? Zouden we daar geen moeite voor moeten doen? Ja toch? En dit soort gedachten zouden we ook over moeten brengen op onze kinderen. Want kinderen zijn de toekomst. Hier én in Syrië.
En ja, ik vind dat mensen die hier naartoe komen zich grotendeels zullen moeten aanpassen aan onze normen en waarden. Dat dat even duidelijk is. Het kan niet zo zijn dat wij onze hele cultuur aanpassen op anderen. Maar wat ik wel zou willen zien is dat onze cultuur weer net zo hartelijk en gastvrij wordt zoals die ooit was. Zonder dat we concessies hoeven doen aan onze normen en waarden. Maar echt, als dit onze normen en waarden inmiddels zijn, dan is het misschien wel tijd om zelf te vluchten.
Vanavond vind er in onze gemeente een besloten bijeenkomst plaats over een tijdelijke opvang in het voormalig ziekenhuis. Het gaat om een tijdelijke opvang voor één jaar en maximaal 300 mensen. Ik hoop zo dat het rustig blijft en dat de democratie zijn gang kan gaan.
