Ik kan niet anders zeggen dan dat ik genoten heb van ‘Voor wie ik heb liefgehad‘ van Marcel Vaarmeijer.

Wanneer de negentigjarige Louise Veldman op een dag een pakketje met haar oude dagboeken bezorgd krijgt in het verpleeghuis waar ze woont, wil ze ze weggooien. Maar een bevriende verpleger weet haar ervan te weerhouden en hij leest haar de dagboeken voor. De gruwelen van de oorlog, de mannen die Louise heeft liefgehad en is kwijtgeraakt, alles waar ze al die jaren voor is weggelopen, beleeft ze opnieuw. Als de boeken uit zijn, resten er nog twee vragen: wie heeft ze gestuurd, en is haar zoektocht naar de liefde echt voorbij?

Het boek is af en toe wat absurdistisch en de stukken die in het heden spelen zijn af en toe niet echt heel relevant vind ik, maar tegelijkertijd brengen die stukjes wel de nodige humor en luchtigheid in het boek.

Ik las al eerder een boek van Vaarmeijer en ‘Voor wie ik heb liefgehad’ schijnt deel 1 in een reeks van 3 (of zelfs 5 las ik ergens) te zijn. Ik kijk ernaar uit.

Kan iemand mij vertellen waarom de titel ‘Songs of love and war’ vertaald wordt naar ‘Als de rododendron bloeit‘ want daar snap ik echt de ballen niet van. Al is de Engelse titel ook niet helemaal juist, want het boek speelt zich af tussen twee wereldoorlogen. Of zou dat ‘love’ daar juist op slaan? Enfin: deel 2 uit de Deverill-serie las ik dus.

Ondanks dat kasteel Deverill uitgebrand is, wil Celia de familiewoning weer in ere herstellen. Haar nicht Kitty worstelt intussen met een dilemma als haar grote liefde Jack besluit naar Amerika te gaan. Ze wil graag bij hem blijven, maar kan ook geen afscheid nemen van haar thuisland Ierland. Tot slot is Bridie vastbesloten om haar zoon, die zij moest afstaan, weer bij zich terug te winnen. Wat ze niet weet, is dat zijn tweelingzusje – van wie Bridie dacht dat zij was overleden – intussen in Connecticut opgroeit bij adoptieouders.

Wat een boel personages zitten er in dit boek. Af en toe is het verrekte lastig al die mensen uit elkaar te houden. Verder vond ik dit deel beduidend minder in vergelijking met deel 1. Ik vrees dus met grote vreze wat deel 3 gaat brengen. Ach, het boek leest heel, heel gemakkelijk en met mijn leestempo heb ik te zijner tijd deel 3 in no time uit en dan kan ik wel zeggen dat ik de hele trilogie gelezen heb.

Kortom: het boek van Vaarmeijer moet je, vind ik, echt lezen. Het boek van Montefiore alleen als je je al aan deel 1 gewaagd hebt.