Wisseling van de wacht

Met ‘Wisseling van de wacht‘ besluit Stephen King zijn trilogie rondom Bill, Holly en Jerome en oh, wat heb ik toch weer genoten van dit boek. Zo jammer dat het al uit is!

Wisseling van de wacht is de gruwelijk spannende finale van Stephen Kings Mercedes-trilogie, na de bestsellers Mr. Mercedes en De eerlijke vinder. In Wisseling van de wacht keert de duivelse Mercedes-Killer Brady Hartsfield terug. Hij drijft zijn vijanden tot zelfmoord en als Bill Hodges en Holly hem niet weten te stoppen, zullen ze zelf slachtoffer worden, want hij richt zich vastbesloten op de mensen die hem het ziekenhuis in kregen. King combineert de detectivestijl van Mr. Mercedes en De eerlijke vinder met de adembenemende, bovennatuurlijke suspense waar hij zo beroemd mee is geworden.

Ik heb echt heel erg van dit boek genoten. Wat een heerlijke schrijfstijl, wat een fantasievol verhaal (maar nergens ongeloofwaardig), wat een sympathieke helden en misselijkmakende slechterik. Heerlijk cliché dus, maar tegelijkertijd ook weer helemaal niet. Ik weet het, je moet van dit soort boeken houden, vooral de delen 1 en 2 zijn helemaal niet zo fantasy-achtig. En zelfs deel 3 is dat minimaal vind ik. Dus twijfel je? Geef het een kans. Doen!

Op een blog (geen idee meer waar) las ik een enthousiast logje over ‘Schoolidyllen‘ een boek dat in 1900 voor het eerst verscheen. En ach dacht ik, laat ik me er maar ‘ns aan wagen.

Het bekendste boek van Top Naeff, Schoolidyllen, verscheen in 1900 voor het eerst. Schoolidyllen gaat over de vriendschap tussen Jet, Jeanne, Noes, Lien en Maud. Het tragische einde, met de dood van een van hen, heeft honderdduizenden meisjes en vrouwen tot tranen toe geroerd. In deze nieuwe uitgave is de oorspronkelijke tekst woordelijk overgenomen, maar om het ook voor de jongeren van nu leesbaar te maken, is de spelling wel enigszins aangepast.

Het boek begint met een voorwoord waarin zo ongeveer in de eerste alinea al gemeld wordt dat Jet tragisch tot haar einde komt. Nou ja zeg! Dat doe je toch niet. Echt zo fout om dat meteen te melden. Kijk, als je het korte stukje van bol.com leest, dan weet je dat er iemand zal sterven, maar nog niet wie. En nu weet je dat meteen. Echt zo suf!

En wat vond ik van het boekje? Nou niet veel eigenlijk. Het is maar dun, dus je hebt het zo uit en ik vond het ook wel leuk om te lezen, maar het lukte me niet om er echt de charme van in te zien. Ik vond het eigenlijk maar een saai boekje. Maar goed, ik kan me best voorstellen dat het voor die tijd juist weer een behoorlijk ‘heftig’ boek was.

20160612_184155 20160608_190611

Heb jij ooit van ‘Schoolidyllen’ gehoord of heb je het misschien vroeger al ooit gelezen? En wat vind jij nu eigenlijk van de boeken van Stephen King?

Vibraties

Haar ogen vangen zijn mond en absorberen de bewegingen van zijn lippen. Ze kijkt naar zijn expressieve gezicht en voelt zich de gelukkigste vrouw op aarde. Hij is er. Voor haar. Hij ziet haar. Hij ziet haar zoals ze echt is. Niet de vrouw die velen zien, niet de vrouw waarmee men medelijden heeft, die men ontloopt en niet recht in de ogen kijkt.

Zijn hand komt omhoog, ‘mag ik?’ zeggen zijn lippen? Ze knikt. Langzaam strijkt hij met zijn vingertoppen over haar huid, koele vingers beroeren haar littekens. Ze huivert. Wil haar gezicht wegdraaien. ‘Nee’, seint zijn mond, ‘wees niet bang’. Deze aanraking is meer dan ze ooit durfde hopen. Het is jaren geleden dat het ongeluk haar haar leven afpakte en haar een ander leven teruggaf. Een getekend gezicht en een verloren gehoor.

Eenzaamheid volgde. Zelfgekozen eenzaamheid omdat ze dacht dat dat beter was. Stilte. Altijd. In haar hoofd echter is het nooit stil. Ze herinnert zich de geluiden: hoe stemmen klonken, het geruis van de wind door de bomen, kletterende regen, het geluid van een lachend kind, haar favoriete muziek van Brahms. Zoveel geluiden en klanken. Ze smeedt ze samen tot een prachtige compositie. In haar hoofd. Voor haar alleen. Ze geniet zoals ze vroeger nooit genoot. Alles is intenser nu, in haar stille leven.

En dan ontmoet ze hem. Zomaar, onverwacht, ’s nachts tijdens een grootste storm. De lucht was donker, de bliksem flitste. Ze stond wijdbeens op het strand, haar armen geopend, dacht dat ze alleen was, omarmde het geweld en danste ermee.  En toen stond hij voor haar. Keek haar afwachtend aan als vroeg hij toestemming samen met haar verder te walsen. Een week geleden was dat nu. Sindsdien is ze niet meer alleen geweest. Heeft ze haar stille soulmate gevonden. Voor altijd.

* * *

De WE-300 had dit keer als onderwerp ‘musiceren’. Wil je de andere WE-300’s ook lezen? Klikkerdeklik!

10 jaar geleden

Hier las ik toch weer zo’n leuk lijstje. Doe je mee?

Tien jaar geleden …

  1. was mijn leeftijd …
  2. was ik verliefd op …
  3. woonde ik …
  4. droeg ik het liefst …
  5. ging ik dagelijks …
  6. sliep ik s’ochtends tot …
  7. had ik nooit gedacht dat ik nu …
  8. luisterde ik het liefst naar …
  9. was ik de hele dag druk met …
  10. droomde ik over …
  11. wilde ik…
  12. dacht ik dat ik over tien jaar …

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Made by Grote Zus

Dat Grote Zus best heel goed kan tekenen bewees ze door op haar (voorlopige) eindlijst het vak kunst beeldend af te sluiten met een dikke 8. Een heel mooi cijfer natuurlijk. In de afgelopen twee jaar was ze af en toe bezig met het tekenen van opdrachten voor die eindlijst. Tekeningen die ze moest baseren op de meest vreemde opdrachten. Zoals we daar bijvoorbeeld hadden ‘het was druk bij het kattenvrouwtje’, ‘er loopt een vis op pootjes voorbij’, ‘ik woon in mijn hoofd’ of ‘kom ga je mee de wolken kietelen’ (zie hieronder).
P1050988
Ze tekent helaas niet zo heel erg vaak zo maar tussendoor, maar af en toe wil ze nog wel ‘ns een uurtje schetsen. Ik vind het mooi wat ze maakt, maar ja, ze is zo verrekte kritisch op zichzelf. Het is niet snel goed genoeg. Hieronder tekende ze Rihanna na. Ik keur hem goed!
download P1050984
Ogen kan ze ook goed zegt deze onbevooroordeelde moeder. Ik vind het echt reuzeknap hoe ze ze tekent en het gewoon net echte ogen zijn. Of zoiets.
P1050983
Ik heb van een aantal tekeningen foto’s gemaakt die ik binnenkort wel zal plaatsen.

Verder hangt een werk van haar in de kantine van haar school. Als ik eraan denk maak ik tijdens de diplomauitreiking een foto van dat werk, want ik vind het toch wel heel speciaal dat dat werk al maanden daar hangt terwijl ik niet eens weet wát er hangt.

Ze heeft in de loop der tijden uiteraard een ontwikkeling doorgemaakt; tekentechnisch gezien al tekende ze ook toen al veel beter dan ik het ooit gekund heb. Hoe zit dat met jou? Enig tekentalent? Of een ander creatief talent wellicht?

Outlet

Ik geloof dat ik er ooit ‘ns een keer geweest ben, in zo’n outlet. In Lelystad was dat, maar dat is al weer heel lang geleden. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n shopper-in-gezelschap. Ik shop namelijk het liefste alleen (tenminste, als ik voor mezelf op pad ga en kleding moet hebben). Ik vind het stiekem veel leuker om door een (bij voorkeur) oud stadje te slenteren, terrasjes te pikken, te lunchen, eventueel een museumpje te doen of een stadswandeling, dan wellicht een aantal bijzondere winkeltjes aan te doen en af te sluiten met een lekker etentje. Dát is voor mij ‘shoppen’.

Maar goed: Grote Zus is geslaagd en hadden wij eerst snode plannen om dat een paar dagen in een stad in het buitenland te vieren, dat plan ging via één nachtje ergens in Nederland en shoppen naar ‘alleen’ een dagje shoppen. Tja, het kan verkeren. Iets met druk, druk, druk en zo. Van beide kanten. Schreef ik hier nog dat ik hoopte dat Grote Zus zo’n 20 uur per week zou kunnen werken, ze werkt momenteel minstens vijf dagen (van 7 uur per dag) per week. Wat zal ze rijk worden! En na wat opstartmoeilijkheden (ze werd echt heel erg moe van het werk, hele dagen staan brak haar toch wel echt op) gaat het nu echt heel goed.

Die alinea hiervoor is eigenlijk helemaal niet relevant voor mijn blogje. Want wat ik dus wilde melden is dat Grote Zus en ik aanstaande woensdag naar de outlet in Roermond gaan. Want het arme wicht heeft dus echt niets om aan te trekken als ze straks naar Blanes gaat. Is dat nou niet zielig? Reuze zielig, dat vonden Mr. T. en ik ook dus vandaar dit ‘snode’ plan. Ik heb geen idee of ik het er tof vind, maar als er een kekke lunchroom is, dan komt dat vast goed.Designer-Roermond-Outlet-Plattegrond
Ken jij de outlet in Roermond? Welke winkel mogen we zeker niet missen? En het ‘echte’ centrum van Roermond, is dat de moeite waard?

Elke dag een druppel gif

En weer las ik een pareltje. Of een pareltje? Dit boek gaat over WOII dus dan is het een beetje raar om over een pareltje te spreken maar man, man, man, wat is het mooi geschreven en wat behandelt het een weinig belicht thema. Het is dus eigenlijk hartstikke goed dat dit boek er is. Omdat je eruit haalt dat een verhaal nooit zwart-wit is, dat het soms heel logisch is dat mensen denken zoals ze denken. Hoe verkeerd dat in andermans ogen dan ook is. Enfin, waar gaat ‘Elke dag een druppel gif‘ van Wilma Geldof over.

Maarten is elf jaar als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Als nsb-kind is hij het mikpunt van pesterijen. Terwijl zijn oudere broer Walter aan het oostfront vecht, voert Maarten op school zijn eigen kleine oorlog. Dan wordt hij, tot grote trots van zijn vader, toegelaten tot de Reichsschule, een ‘Hitlerschool’. Terwijl heel Nederland gebukt gaat onder de verschrikkingen van de nazi’s, is Maarten voor het eerst sinds lange tijd weer gelukkig. Maar dan capituleert Duitsland en breekt voor Maarten pas echt de oorlog uit. Als hij negentien jaar is, krijgt hij een relatie met Hanne. Zij is fel antinazi en Maarten kan niet langer zwijgen over zijn verleden. Er is iets wat hij als dertienjarige heeft gedaan wat mogelijk grote gevolgen heeft…

‘Elke dag een druppel gif’ is een schitterend verhaal over een vader-zoonrelatie, uitsluiting en het verlangen naar liefde, en zet de lezer aan het denken over individuele keuzes die ook nu aan de orde kunnen zijn.

Echt, dit is zo’n mooi, ontroerend en indrukwekkend boek. Maarten is, als zoon van een NSB’er, het mikpunt van grove pesterijen terwijl hij -zoals zoveel kinderen van die leeftijd denk ik- toch vooral denkt dat zijn vader altijd gelijk heeft in hoe hij denkt en doet. Hij wil heel graag de goedkeuring van zijn vader, temeer omdat hij denkt dat zijn oudere broer Walter de oogappel van pa is. Hij wil graag dat papa net zo trots op hem is als dat deze is op Walter.

Later, als Maarten naar de Reichsschule in Valkenburg gaat (nooit geweten dat die bestond), gaat de indoctrinatie trouwens vele stappen verder. Maarten is er trots op bij de ‘jungmannen’ te horen en dat is eigenlijk ook heel logisch. Van thuis uit krijgt hij een bepaald wereldbeeld voorgeschoteld, op school is het onveilig en staat hij alleen. Op de Reichsschule vindt hij eindelijk jongens die hetzelfde denken als hij en hoeft hij niet meer bang te zijn in elkaar geslagen te worden dus voelt hij zich snel thuis. Aan het einde van de oorlog vertrekken de ‘jungmannen’ richting Duitsland en in de chaos van de laatste oorlogsdagen raken ze op drift. Uiteindelijk komt Maarten in een kamp terecht waar de omstandigheden erg zwaar zijn. Hij is dan een jaar of 16. Maarten wordt ook na de oorlog nog gevolgd, hij weet dan inmiddels wat het Nazi-regime gedaan heeft en hij worstelt dan met zijn gevoel richting zijn ouders.

Op welke leeftijd mag je van een kind verwachten dat hij/zij zelf na gaat denken? Ik zie aan mijn kinderen hoe redelijk gemakkelijk ze te beïnvloeden zijn. Aan de ene kant gaat dat nu misschien moeilijker dan vroeger omdat nieuws/media continu doorgaat en hen bestookt. Aan de andere kant kan het daardoor juist des te sneller gaan. Kijk maar hoe veel mensen (jong en oud) zonder ook maar even zelf na te denken de ene HOAX na de andere delen.

Ach, ik zou nog heel veel kunnen schrijven over dit boek. Laat ik maar stoppen met te melden dat je het echt moet, moet, moet lezen!
20160615_204833

Beschermd: Hoera!!!!!

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Beschermd: Wennen

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Brigadieren

Vandaag vertrekt groep acht op schoolkamp en dat betekent dat Kleine Zus vandaag voor het eerst gaat brigadieren. Samen met Mr. T. (die inmiddels al bijna zeven jaar elke maandagochtend een keer brigadiert) zal ze de rest van het schooljaar en volgend jaar in groep acht (tot aan het schoolkamp) ervoor zorgen dat de kinders die met de fiets naar school komen veilig over kunnen steken.

Schreef ik toen nog dat er meer dan voldoende brigadiers zijn, inmiddels is dat best anders. In het begin dat Mr. T. brigadierde waren er twee oversteekplaatsen. Een bij school (op een zebrapad) en een in een behoorlijk gevaarlijke bocht. Doordat het aantal ouders dat vrijwillig brigadiert zo ongeveer gehalveerd is, is de oversteekplaats bij de school komen te vervallen. Alleen in de bocht wordt nu dus nog gebrigadierd. Op dit punt komen alleen de kinderen die met de fiets naar school gaan langs.

17220Brigadieren

Het is elke keer weer een behoorlijke klus om de lijst kloppend te maken. Het gaat in totaal om 18 momenten per week dat er 2 brigadiers nodig zijn. Telkens een volwassene en een van de kinderen uit groep 8.  Er zijn ook echt 2 brigadiers nodig omdat de weg uit twee weghelften bestaat met in het midden een vluchtheuvel. Mr. T. is al jaren om 08.15 uur aan de beurt en vanaf vandaag gaat hij dus samen met Kleine Zus op pad.

Het afgelopen jaar moest hij met een jongen uit groep 8 brigadieren die de eerste weken echt steeds te laat kwam. Heel erg vervelend natuurlijk en uiteindelijk heeft Mr. T. aan de ouders van die jongen gemeld dat hij dat toch niet echt heel tof vond. Sindsdien lukt het ineens wel om op tijd te komen.

Als het heel slecht weer is, dan komt het voor dat hij voor één kindje een kwartier in de regen staat, dus dat is niet heel erg tof natuurlijk. Enfin: in al die jaren heeft Mr. T. dus heel wat kindertjes veilig over laten steken en hij begint in september aan zijn laatste schooljaar als klaar-over. Al zou het me niets verbazen dat hij, als daarom gevraagd wordt, ook in de toekomst wel door zal gaan. Hij is immers toch vrij op maandag.

Ben jij ooit brigadier geweest? Hoe gaat het bij jullie op de basisschool? Komen er veel kinderen met de fiets en worden die op gevaarlijke punten geholpen door brigadiers?

Schiet maar, ik ben toch al dood

Een geweldig, ontroerend, mooi, gruwelijk en fantastisch boek vond ik ‘Schiet maar, ik ben toch al dood‘ van Julia Navarro. Waar gaat deze historische roman over?

Aan het einde van de negentiende eeuw, gedurende de laatste fase van het tsarenrijk, moet de Joodse familie Zucker Rusland ontvluchten. Bij aankomst in het Beloofde Land koopt Samuel Zucker het land van de Ziads, een Arabische familie met Ahmed aan het hoofd. Tussen Samuel en Ahmed ontstaat een hechte vriendschap die, ondanks religieuze en politieke verschillen, generatie op generatie blijft bestaan. De met elkaar vervlochten levens van de Zuckers en de Ziads vormen een mozaïek van verraad en beproevingen, van mogelijke en onmogelijke liefdes – een beeld van het hachelijke leven en samenleven in een sfeer van wederzijdse onverdraagzaamheid in het Beloofde Land.

Het verhaal begint in Rusland met de Joodse familie Zucker waarvan zoon Samuel rond 1900 na een pogrom moet vluchten. Hij belandt in Frankrijk en via Frankrijk komt hij in Palestina terecht waar hij grond koopt en in harmonie op die grond samenleeft met de Arabische familie Ziad.

Ik moet zeggen dat ik de kwestie van Israël en de situatie rondom de Palestijnen altijd een ondoorgrondelijke zaak heb gevonden en dat is nog steeds zo, maar toch is, met het lezen van dit boek wel wat meer opgehelderd rondom wat er zich daar in de laatste 100 jaar (en de 1900 jaar daarvoor) allemaal heeft afgespeeld. Het feit dat Samuel en Ahmed geloven in het in vreedzaamheid samenleven is ontroerend om te lezen (en hen lukt het!), zeker met de kennis van nu.

In het boek wordt naast de geschiedenis van beide families dus ook een heleboel historische informatie gegeven en die maakte voor mij dat het boek nog meer ging leven. Ik kan je dit boek dan ook van harte aanraden. Lezen dus!

20160603_215616

Geslaagd!

Je dacht misschien: huh, weet Grote Zus nu al of ze wel of niet geslaagd is, maar dit logje gaat toch echt even over iets anders. Kleine Zus namelijk deed op 27 mei het praktische verkeersexamen. Hier schreef ik al een logje over de twee proefrondjes die we op een stralende zondagmiddag fietsten en waarvan het tweede rondje al heel behoorlijk ging (over het eerste rondje zwijg ik maar even, maar hé, we moesten toen ook nog de route lezen). Later fietste ze met papa ook nog een keer rond. Dus voorbereiding genoeg.

Het schriftelijke examen deed ze al wat eerder op school en daarvoor slaagde ze. Ze was er best zenuwachtig voor en dat werd vooral veroorzaakt doordat ze op dag dat er voor het aandacht aan besteed werd ziek was en dus viel alles haar nogal rauw op het dak. En als er iets is waar ons ‘kleine’ strebertje (want oh, wat wil ze alles toch goed, beter, best doen) niet tegen kan is het onzekerheid of ze iets wel beheerst.

Na het praktische examen  had Kleine Zus ernstige twijfels. Maar ja, zo is ze nu eenmaal. Twijfelkontje ten top. Maar … afgelopen dinsdag kwam het verlossende woord: Kleine Zus is geslaagd. Hoera ende hoezee!!!
13413079_1799732053594186_4691963570675659037_n
En wat de examens van Grote Zus betreft: ze schat zelf in dat ze 90% kans geslaagd is. Donderdag weten we meer. Spannend hoor.

Beter verkeer

Ik doe al jaren mee met ‘beter spellen‘, ‘beter rekenen’ en ‘beter Engels’ en daar is sinds kort ook ‘beter verkeer‘ bij gekomen.

Het is potjeverdulleme maar goed dat ik mijn rijbewijs al heb, want zoals je hieronder kunt zien scoor ik nou niet bepaald best op de vragen die gesteld worden. Ik weet niet wat maakt dat ik met grote regelmaat slecht scoor, want hier ging het nog heel aardig. Nou moet ik zeggen dat de vragen bij ‘beter verkeer’ wel heel kort zijn en dat maakt het niet altijd gemakkelijk om de foto’s goed te interpreteren, maar dan nog … aiaiai.

20160603_212701

Ik vind zelf dat ik best goed autorijd en ik denk dat ik best zou slagen als ik nu op examen zou moeten. Hahaha, tenminste, dat hoop ik dan maar. Maar wat de theorie betreft ben ik bang dat ik heel wat slechter uit de bus zou komen.

Wat denk jij: zou je slagen voor theorie en praktijk als het op het autorijden aankomt?