Maandelijks archief: juli 2016
Nederlandse schrijfsters
Twee boeken van Nederlandse schrijfsters in één logje. Allereerst las ik ‘Huidpijn‘ van Saskia Noort. Waar gaat dit boek over?
Ieder mens heeft een duistere kant. Zo ook Anne, Nederlands populairste televisiepresentatrice en journaliste. Als ze haar grote liefde en daarmee haar droom dreigt te verliezen, en het verdriet hierover breed wordt uitgemeten in de pers, moet ze alles op alles zetten om niet ook nog door haar vrienden, familie en eigen verstand in de steek gelaten te worden.
Het zegt al heel wat dat ik behoorlijk in mijn geheugen moest graven voor deze recensie. Tussen het moment van lezen en het schrijven van dit logje zit zo ongeveer een dag of zes. En toen wist ik nog maar amper waar het boek ook alweer over ging en hoe het eindigde. Kortom: ik vond niet heel erg indrukwekkend wat er in het boek gebeurde. Het enige wat me redelijk boeide was hoe Anne in elkaar zit, haar verleden en haar heden. Voor de rest: mwah.
En dan is daar ook nog ‘Judaskus‘ van Linda Jansma. Waar gaat dit boek over?
Eén ongeluk. Twee gezinnen. Wat is de link? Huisartsenechtpaar Barbara en Marcus van Brederoo wonen met hun twee dochters in een dorpje in Friesland. Wanneer Barbara ontdekt dat haar man iets voor haar verzwijgt, is ze vastbesloten te achterhalen wat dat is.
Ook dit boek maakt niet bepaald een blijvende indruk op mij. Het is allemaal nogal onwaarschijnlijk wat er gebeurt en wordt ook op een nogal simpele manier vertelt. Spannende situaties worden heel stacato vermeldt en dat kwam erg vreemd op mij over. Het laatste hoofdstuk blijft nog het beste hangen, al had ik ook dat al veel eerder in het boek aan zien komen.
Ik vraag me af hoe het komt dat de momenteel populaire Nederlandse schrijfsters mij zelden weten te boeien. Tijdens het lezen van hun boeken denk ik, oh arrogante ik ;-), regelmatig: dat kan ik veel beter. Het taalgebruik is vaak te simpel en dat stoort mij behoorlijk en verhaallijnen zijn te ver gezocht of onlogisch.
Lees jij boeken van Nederlandse schrijfsters? Wat vind jij van hun boeken en welk boek zou ik zeker moeten lezen?
Vakantie
Vandaag krijgen Kleine Zus en Mr. T. dan ook eindelijk vakantie (de mijne begon gisteren en die van Grote Zus al weken geleden al heeft zij sindsdien vooral hard gewerkt, dus zal zij dat niet zo zien). Een mooi moment dus voor een vakantielijstje.
- Dit jaar ga ik … keer op vakantie.
- Deze zomervakantie ga ik naar …
- Deze mensen gaan met me mee …
- Wat ik het liefste op vakantie doe is …
- En dit is mijn vervoer …
- Zoveel boeken ga ik lezen …
- Dit doe ik om de reistijd te veraangenamen …
- Mijn ideale vakantieweer is …
- Wat ik echt helemaal niet tof vind op vakantie is …
- Toen ik … jaar oud was ging ik voor het eerst zonder mijn ouders op vakantie. En ik ging toen naar …
Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.
Klassiek
Iedereen kent veel meer klassieke muziek dan hij/zij waarschijnlijk denkt. Hier in huis hebben we een aantal cd’s met klassieke muziek en ook dit soort CD’s (1 en 2) wordt regelmatig geluisterd. Kleine Zus speelt inmiddels een heel aardig stukje op de piano en richt zich momenteel op dit en dit nummer. Echt superleuk gewoon.
Ik moet zeggen dat ik gewoon stilte in huis ook heel erg kan waarderen. Ik vind het heerlijk om, als ik alleen thuis ben, alles uit te hebben staan. Geen tv, geen muziek, heerlijk.
Maar goed, dat geheel terzijde. Ik wil het namelijk even over de Carmina Burana hebben. Want naar daarnaar gaan Mr. T., Kleine Zus en ik vrijdagavond kijken. Als onderdeel van een cultureel festival dat iedere twee jaar hier in de gemeente op touw gezet wordt, wordt de Carmina Burana gespeeld. Echt zo gaaf. Ik ben vooral benieuwd hoe Kleine Zus het vindt. Toen ik haar zei dat ze mee ‘moet’ was ze niet heel enthousiast, maar ik wed dat ze dat uiteindelijk wel zal zijn. Tenminste, dat hoop ik. En anders heeft ze pech, want ze zal het komende weekend nog wel vaker mee ‘moeten’.
Het is in ieder geval een prachtig festival vol muziek, kunst, theater en nog veel en veel meer. Heerlijk sfeertje hangt er dan en het is ook nog ‘ns allemaal zo goed als gratisch! Wat wil een mens nog meer? Ik ga komend weekend ‘ns lekker genieten in ieder geval. Ik kan me eigenlijk geen beter begin van mijn vakantie voorstellen. Enne, mocht je in de buurt zijn: waag er ‘ns een bezoekje aan. Je zult niet teleurgesteld worden.
Wat is jouw favoriete klassieke muziek? En hoe denk jij over kunst en cultuur?
Room
Vorige week waren Grote Zus en ik een avondje alleen thuis. Er was weer ‘ns niets op tv en zo kwamen we erbij om via ‘on demand’ een film te kopen. Die film werd ‘Room‘ waar ik al een paar keer wat interessants over gelezen had. En man, man, man wat was dat een geweldige, ontroerende, indrukwekkende film. Echt, zo puur, zo mooi, zo verschrikkelijk en dat allemaal door elkaar heen.
De film gaat over een afgrijselijk verhaal: Joy wordt als 17 jarige ontvoerd door een man, opgesloten in een kamer en stelselmatig verkracht. Uit die verkrachtingen wordt uiteindelijk Jack geboren. Vanaf dat moment wonen Joy en Jack samen in de kamer (eigenlijk een schuur in de tuin). Joy is een sterke jongedame die haar zoon binnen de haar zo beperkte mogelijkheden opvoedt, liefheeft en beschermt. Dit is allemaal prachtig verfilmd. De casting van de jonge Jack is echt geweldig. Wat een prachtprestatie zet de jonge Jacob Tremblay neer. En wat mooi om in die film de veerkracht van kinderen te mogen zien. Echt heel, heel mooi.
Op een bepaald moment had ik tranen in mijn ogen en ik voelde gewoon dat dat ook voor Grote Zus gold. Dus mocht je de kans hebben: kijken. Je zult er absoluut geen spijt van hebben.
Wie Mr. T. en ik afgelopen vrijdag zagen was Theo Maassen. En of je nu wel of niet van hem houdt, zijn nieuwe show ‘Van kwaad tot erger’ zit werkelijk waar weer geniaal in elkaar. Af en toe is hij gruwelijk hard, maar de rode draad in de show is zonder meer subliem en zet je aan het denken. En gewoon ‘ns goed nadenken, dát zouden volgens mij veel meer mensen moeten doen.
Mitch Rapp
Oh, daar was ie weer, die enorm stoere Mitch Rapp die in ‘De enige overlevende‘ gewoon weer de wereld (lees: Amerika) redt van kommer en kwel.
Wanneer Joe ‘Rick’ Rickman, voormalig golden boy bij de CIA, een gigantische hoeveelheid topgeheime documenten steelt en zijn land verraadt, heeft CIA-directeur Irene Kennedy geen andere keuze dan haar gevaarlijkste wapen in te zetten: elitespion Mitch Rapp, die al eerder bewezen heeft zijn hoofd koel te kunnen houden in gevaarlijke situaties.
Dit is gewoon weer een heerlijke thriller waarin het goede (wat is in hemelsnaam het goede, iemand die het nog weet) overwint op het slechte (en dat slechte is in dit geval inderdaad wederom erg slecht). Vlot leesbaar, een sympathieke hoofdrol voor Mitch (voor zover een beroepsmoordenaar sympathiek kan zijn), spannende plotwendingen en een boel ontwikkelingen. Ik houd ervan!
Betje Beer in het bos
Laatst waren we bij mijn moeder en daar liet Kleine Zus een heleboel tekeningen zien die zij daar maakte. Kleine Zus geeft oma ook tekenles en oma vindt het nog best moeilijk om diepte in tekeningen te brengen. Die twee dames kunnen het prima vinden samen.
Net zoals oma het vroeger (nu nog hoor) met Grote Zus ook heel goed kon vinden. Toen zat ze uiteraard meer in haar oppasrol dan nu en schreven ze samen heuse boeken. Een van die boeken kwam dus ook tevoorschijn en ik vind het te leuk om hier niet te bewaren.
Genieten jullie mee met de avonturen van Betje? Ik hoop dat jullie het kunnen lezen.
Oh, dat klinkt toch wel heel spannend allemaal nietwaar? Snel op zoek naar die antwoorden.
Betje zag dus echt door al die bomen het bos niet meer. Denk ik.
Oh jee, ik voel hem al aankomen. Jij natuurlijk ook. Dit gaat niet goed aflopen!
Oh jemig, is Betje gewoon keihard verdwaald! Da’s nie zo tof nie. Hopelijk biedt het vogeltje uitkomst. Vast wel. Toch? Snel verder lezen dus maar.
Ik geloof dat Grote Zus hier door emoties overvallen was. Haar kleurpotloden deden het in ieder geval niet meer.
Gelukkig kwam alles nog goed. En ook nog honing! Wat een feest.
Ik heb dit prachtige boekje in de doos van Grote Zus gestopt. Hopelijk geniet ze er over tig jaar net zo van als ik dat nu deed. ♥
Hiep hiep voor mijn pa die morgen jarig is! ♥
Recepten
Een echte keukenprinses zal ik nooit worden, maar ik kook de laatste jaren liever dan dat ik het daarvoor deed. De pakjes laat ik ook steeds vaker staan en dat betekent dat er inmiddels al een boel kruiden- en specerijenpotjes in een van de keukenkastjes staan. En dat bevalt goed, al is het vaak maar wat gegoochel wat ik doe. Gerechten smaken sindsdien dus nooit meer hetzelfde.
Gelukkig eten de meiden alles wat ze voorgeschoteld krijgen. Pasta wordt enthousiaster ontvangen dan bijvoorbeeld nasi- of bami. Erg lekker vinden ze de wraptaart die ik af en toe maak, maar ook de hartige taart en de ovenschotels die ik in elkaar draai worden goedgekeurd.
Wat ik eerlijk gezegd nog wel steeds lastig vind is het telkens weer opnieuw bedenken wat te koken. Ik val toch regelmatig in herhaling en dat is eigenlijk best jammer. Daarom dit logje: wat is jouw favoriete recept en kun je het hier achterlaten of een link achterlaten waar ik het kan vinden. Onze dank zal enorm zijn.
Cliffhanger
Nog niet zo lang geleden schreef ik een lyrisch logje over de Bergmankronieken en deze week las ik deel 5 uit deze reeks uit. Waar gaat ‘De test‘ over?
In een verlaten schoolgebouw wordt het lichaam van een Zweedse televisieberoemdheid gevonden. Hij is vastgebonden op een stoel in een hoek van het klaslokaal, op zijn rug zit een lijst met vragen vastgeniet, en hij is door het hoofd geschoten. Het is het begin van een reeks moorden op mediapersoonlijkheden, die hun gebrek aan kennis met de dood moeten bekopen. In een gewaagd interview fulmineert de nog onbekende moordenaar tegen de onnozelheid in de media. Gerechtspsycholoog Sebastian Bergman daagt hem daarom op zijn beurt uit tot een intellectuele krachtmeting. Een krachtmeting waarmee hij zijn leven op het spel zet.
Potjeverdulleme wat kunnen die beide heren schrijven zeg. Een wederom superspannend boek met een rode draad die naar meer smaakt. En dit boek eindigt met een cliffhanger die maakt dat je eigenlijk zou willen dat deel zes morgen al uit komt. Lezen dus die boeken, maar doe dat wel in de goede volgorde. Veel leesplezier.
Daarnaast als ik volgens mij (ik kan me namelijk niet herinneren ooit eerder een boek van hem gelezen te hebben) mijn allereerste boek van René Appel ‘Zinloos geweld‘. Waar gaat dit boek over?
Martin Hogeveen, organisatie-adviseur, licht een grote gemeentelijke dienst door en stuit daarbij op blunders, onkunde en fraude. Bij een reorganisatie moet de directeur van de dienst op non-actief worden gezet, maar die accepteert dat niet. Hij ziet Hogeveen als de kwade genius die zijn prachtige ambtelijke carrière heeft vernietigd. Ondertussen wordt Hogeveen beheerst door de angst dat zijn veel jongere vriendin hem zal verlaten. Felix Nieberg is student journalistiek. Zijn oudere broer Richard is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Felix zoekt naar de oorzaak van Richards ziekte en hij komt uit bij de man die ooit met hun moeder heeft samengeleefd.
Volgens bol.com is dit boek in 2007 uitgekomen, maar er wordt nog gesproken over guldens en ook een aantal nu heel normale zaken komen niet in het boek voor. Appel heeft dus, denk ik, terug in de tijd geschreven en dat is volgens mij best lastig met de kennis van nu et cetera.
Een prima boek vond ik het, niet heel hoogstaand, maar goed voor een aantal uren prima leesvermaak. Appel heeft nog een boel boeken meer geschreven, dus ik zal zeker nog wat van hem lezen.
Ken jij de boeken van René Appel en zo ja, wat vind je ervan? En ga je de boeken van Hjorth Rosenfeldt lezen of ben je er inmiddels al in begonnen?
Diploma-uitreiking
Vanavond is het de diploma-uitreiking en ontvangt Grote Zus haar diploma. Uiteraard zullen Mr. T. en ik daarbij aanwezig zijn en gruwelijk trots gaan zitten wezen. Kleine Zus kan er niet bij aanwezig zijn want zij heeft een kinderfeestje en eigenlijk is dat alleen maar handig. Het hele programma schijnt immers ruim 2½ uur te duren en ik kan me voorstellen dat dat niet heel aantrekkelijk is als je elf jaar bent.
Wat is het toch ongelooflijk snel gegaan. Ik kan me nog goed herinneren dat we voor het eerst haar boeken hebben gekaft. Ik heb haar daar overigens maar een keer mee geholpen, de andere keren heeft oma zich samen met haar kleindochter over deze taak gebogen.
Het is snel gegaan en het is heel goed geweest voor Grote Zus. De eerste twee jaar was het nog een beetje zoeken naar de weg. Aan het eind van het tweede schooljaar heeft ze de bewuste keuze gemaakt niet meer bij dorpsgenootjes in de klas te willen zitten en dat heeft heel, heel erg goed uitgepakt. Grote Zus heeft een mooie groep vriendinnen om zich heen verzameld, meiden die ze zelf uitgekozen heeft en daar vaart ze wel bij.
Grote Zus is eigenlijk een voorbeeldige schoolganger geweest. We hebben haar zo goed als nooit aan moeten sporen om huiswerk te maken en ze heeft zelf een soort van zelfdiscipline ontwikkeld rondom het leren. Dat maakte dat we zelden strijd hebben gehad met haar over haar schoolwerk. De enige vervelende momenten waren juist af en toe achteraf: had ze keihard geblokt voor een toets of (school)examen en viel het punt tegen. Dan was ze best even in paniek. Maar het is gewoon allemaal meer dan goedgekomen! Ze heeft dit examenjaar gewoon keihard gewerkt en goed gepland en dat heeft geresulteerd in een prima eindlijst.
Made by Grote Zus (schoolopdrachten)
Blanes
Vond Grote Zus het vorig jaar nog meer dan prima om met haar vriendinnen naar een camping in Nederland te gaan (overigens waren de meiden na afloop zeer, zeer happy met hun keuze. Volgens mij is het heel wat beter dan Appelhof) dit jaar worden de grenzen ietwat opgerekt helaas.
Blanes moest het worden en Blanes is het geworden. Vandaag over twee weken vertrekt Grote Zus met zes vriendinnen naar Spanje. Uiteraard gun ik haar deze vakantie, maar man, man, man wat zal ik blij zijn als het 27 juli is en ze weer veilig bij mama thuis is. En tja, Blanes. Wat moet ik ervan vinden? Het zal vooral zon, zee, strand, feesten, drinken en heel lang uitslapen worden daar denk ik. Ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat de dames een van de twee botanische tuinen in Blanes zullen bezoeken. Dat grootse vuurwerkspektakel zullen ze echter wel meemaken want dat valt bijna precies in hun vakantie. De bofferds!
Ze verblijven in het gele hotel, dus echt pal aan het strand. Wat een heerlijkheid!
Ik vind het nogal wat hoor. M’n meissie zo ver van hier. En natuurlijk gun ik haar dit soort dingen, maar ik vind het wel het grote loslaten in het kwadraat hoor. En weet je, ze is een behoorlijk verstandige meid die niet zomaar in zeven sloten tegelijk loopt. Ze bekijkt de dingen en let goed op. Maar ja, ze is natuurlijk niet alleen op de wereld. Vanavond hebben we een korte ‘vergadering’ met de ouders en de meiden en zullen we een aantal zaken doornemen. Het wordt niet zo ingewikkeld als vorig jaar, want toen gingen ze kamperen en moest er natuurlijk van alles geregeld en uitgelegd worden. Nu stappen ze in de bus, nemen ze een boel bagage mee en that’s it. Maar mijn raad (inmiddels ook al een aantal keer bij Grote Zus medegedeeld) is dat ze goed op elkaar moeten letten, nooit iemand alleen moeten laten en geen heel rare dingen moeten doen. En wellicht dat we wat afspraken maken over een huishoudpot en wat daar dan wel/niet invalt.
Het betalen van de reis was nog wel een dingetje. Sommige van haar vriendinnen krijgen de volledige reis betaald door hun ouders. Grote Zus en een aantal anderen krijgen dat niet. Wat ons betreft gewoon omdat wij vinden dat ze, door dit soort dingen zelf te betalen, leert wat nu écht de waarde van geld is en dat je daar dus best wat uren voor moet werken. Natuurlijk krijgt ze wel zakgeld van ons mee, maar de reis, die betaalt ze dus helemaal zelf. Daar ben ik trots op en daar is Grote Zus zelf, na toch ook wel wat gemopper in het begin, nu zelf ook trots op. Ze werkt inmiddels al bijna zes weken in haar baan en draait veel meer uren dan die 20 waarop ik in dit logje op hoopte. Ze moet er hard werken, maar het bevalt haar eigenlijk ook best goed (al zal ze dat niet 123 toegeven, want dat is natuurlijk niet cool). En van dat geld kun je leuke dingen doen. Nieuwe schoenen kopen bijvoorbeeld.
En dan blijft er vast nog een boel geld over om andere leuke dingen van te doen. Ze zal vast de tijd van haar leven hebben. En ik, ik kan nie wachten nie totdat ze weer thuis is!
Ik ben zelf eigenlijk nooit met vriendinnen op vakantie geweest. Dat kwam vooral omdat ik al jong verkering kreeg. Ach, ik heb het ook niet gemist. Hoe zit dat met jou? Ging jij vroeger met vriendinnen op vakantie en waar ging je dan heen?
Drie stuks
Maar weer even drie boeken in een logje. Zo las ik daar ‘Dochter‘, ‘Zwijgplicht‘ en ‘Verder dan de sterren‘.
‘Dochter’ is bij vlagen een interessant boek. Vooral de manier waarop Ruby beschreven wordt is interessant en ik vond de manier waarop Lupton de kou in Alaska beschrijft heel erg beeldend en indrukwekkend. Verder toch ook een wat onwaarschijnlijk verhaal. Hoop ik.
De Britse Yasmin en haar dove dochter Ruby ondernemen een wanhopige tocht door de eeuwige nacht van het poolgebied. Na hun aankomst in Alaska krijgt Yasmin te horen dat haar man Matt is omgekomen bij een ramp in het verre noorden. Yasmin kan dit niet geloven en trekt met Ruby door het barre winterlandschap, op zoek naar antwoorden. Terwijl ze schuilen voor een dodelijke sneeuwstorm, realiseert Yasmin zich dat ze ook bedreigd worden door menselijk gevaar. Met niemand anders op de weg die hulp kan bieden, trekken ze verder naar het noorden; alleen en doodsbang, door de extreme kou van de eindeloze poolnacht.
‘Zwijgplicht’ vond ik echt een supersuf boek. Het leest vlot, dus las ik het uit, maar het lijkt wel alsof de auteur denkt dat haar lezers niet al te intelligent zijn. Of zou het misschien een kinder-/YA-boek zijn. Dan snap ik het beter. Het boek kon me niet echt bekoren in ieder geval.
Arjan moet voor school stage lopen bij een verzorgingstehuis in de stad. Een opdracht die hij beslist niet ziet zitten: oude mensjes wassen en bedienen, het kan niet saaier. Maar daar heeft hij zich behoorlijk in vergist. Tijdens zijn dienst vallen gewonden en zelfs doden. Het wordt pas echt luguber als een van de bewoners beweert dat er iemand rondloopt die het lot een handje helpt. Arjan twijfelt: oude mensen zijn toch seniel? Of spreekt de vrouw de waarheid? Op haar aandringen gaat hij op onderzoek uit, waardoor hij in een lastig parket komt. Feiten worden verdraaid en bewijzen worden verdoezeld. Wat een spannend avontuur leek, wordt een regelrechte nachtmerrie.
‘Verder dan de sterren’ is deels wat zweverig: Tully ligt in coma en ‘ontmoet’ dan haar gestorven vriendin Kate. Soms zijn de overgangen wat onduidelijk, maar dat kan ook aan de slechte layout van het e-boek gelegen hebben. Het is soms een wat zoetsappig boek, maar tegelijkertijd beschrijft Hannah toch ook wel heel mooi hoe soms de dingen kunnen lopen.
Tully Hart doet alles met overgave, gedreven door mooie dromen voor de toekomst en de pijnlijke herinneringen aan haar verleden. Ze denkt dat ze alles aankan. Dan sterft haar beste vriendin Kate. Tully belooft Kate op haar sterfbed dat ze een moeder zal zijn voor haar kinderen. Dat blijkt moeilijker dan ze ooit had kunnen denken.
Kates dochter Marah is kapot van verdriet over de dood van haar moeder, en trekt zich steeds verder terug uit het gezinsleven. Niets en niemand lijkt tot haar door te kunnen dringen, ook Tully niet. Tully’s moeder Dorothy liet haar dochter keer op keer in de steek, maar nu Tully voor de grootste uitdaging van haar leven staat, wil Dorothy er voor haar zijn. Maar om eindelijk echt een moeder voor haar dochter te kunnen zijn, zal ze eerst de schokkende geheimen uit haar verleden onder ogen moeten zien. De drie vrouwen zijn elk op hun eigen manier gekwetst en eenzaam. Ze hebben elkaar hard nodig om hun leven weer in eigen hand te nemen, maar kan liefde hun achterdocht en verdriet overwinnen?
Drie boeken dus die geen van drieën echt heel bijzonder waren. Als ik echter een rangschikking zou moeten maken dan zou die er zo uitzien:
- Verder dan de sterren
- Dochter
- Zwijgplicht