Vanavond is het de diploma-uitreiking en ontvangt Grote Zus haar diploma. Uiteraard zullen Mr. T. en ik daarbij aanwezig zijn en gruwelijk trots gaan zitten wezen. Kleine Zus kan er niet bij aanwezig zijn want zij heeft een kinderfeestje en eigenlijk is dat alleen maar handig. Het hele programma schijnt immers ruim 2½ uur te duren en ik kan me voorstellen dat dat niet heel aantrekkelijk is als je elf jaar bent.

Wat is het toch ongelooflijk snel gegaan. Ik kan me nog goed herinneren dat we voor het eerst haar boeken hebben gekaft. Ik heb haar daar overigens maar een keer mee geholpen, de andere keren heeft oma zich samen met haar kleindochter over deze taak gebogen.

Het is snel gegaan en het is heel goed geweest voor Grote Zus. De eerste twee jaar was het nog een beetje zoeken naar de weg. Aan het eind van het tweede schooljaar heeft ze de bewuste keuze gemaakt niet meer bij dorpsgenootjes in de klas te willen zitten en dat heeft heel, heel erg goed uitgepakt. Grote Zus heeft een mooie groep vriendinnen om zich heen verzameld, meiden die ze zelf uitgekozen heeft en daar vaart ze wel bij.

Grote Zus is eigenlijk een voorbeeldige schoolganger geweest. We hebben haar zo goed als nooit aan moeten sporen om huiswerk te maken en ze heeft zelf een soort van zelfdiscipline ontwikkeld rondom het leren. Dat maakte dat we zelden strijd hebben gehad met haar over haar schoolwerk. De enige vervelende momenten waren juist af en toe achteraf: had ze keihard geblokt voor een toets of (school)examen en viel het punt tegen. Dan was ze best even in paniek. Maar het is gewoon allemaal meer dan goedgekomen!  Ze heeft dit examenjaar gewoon keihard gewerkt en goed gepland en dat heeft geresulteerd in een prima eindlijst.