Laatst waren we bij mijn moeder en daar liet Kleine Zus een heleboel tekeningen zien die zij daar maakte. Kleine Zus geeft oma ook tekenles en oma vindt het nog best moeilijk om diepte in tekeningen te brengen. Die twee dames kunnen het prima vinden samen.
Net zoals oma het vroeger (nu nog hoor) met Grote Zus ook heel goed kon vinden. Toen zat ze uiteraard meer in haar oppasrol dan nu en schreven ze samen heuse boeken. Een van die boeken kwam dus ook tevoorschijn en ik vind het te leuk om hier niet te bewaren.
Genieten jullie mee met de avonturen van Betje? Ik hoop dat jullie het kunnen lezen.
Oh, dat klinkt toch wel heel spannend allemaal nietwaar? Snel op zoek naar die antwoorden.
Betje zag dus echt door al die bomen het bos niet meer. Denk ik.
Oh jee, ik voel hem al aankomen. Jij natuurlijk ook. Dit gaat niet goed aflopen!
Oh jemig, is Betje gewoon keihard verdwaald! Da’s nie zo tof nie. Hopelijk biedt het vogeltje uitkomst. Vast wel. Toch? Snel verder lezen dus maar.
Ik geloof dat Grote Zus hier door emoties overvallen was. Haar kleurpotloden deden het in ieder geval niet meer.
Gelukkig kwam alles nog goed. En ook nog honing! Wat een feest.
Ik heb dit prachtige boekje in de doos van Grote Zus gestopt. Hopelijk geniet ze er over tig jaar net zo van als ik dat nu deed. ♥
Geweldig!
Oh wat superleuk! Ik schreef ook dit soort boekjes toen ik klein was en mijn moeder heeft er een paar bewaard. Daar was ik enorm blij mee toen ik ze op latere leeftijd, en zelf mama,
terugvond!
Wat leuk dat oma en kleindochter dit samen maakten. En een mooie herinnering.
Wat leuk zeg! Dat vindt ze vast heel erg leuk over tig jaar!
Wat enig zeg… ja wie wat bewaart die heeft wat. Een waardevol boekje!
Wat superleuk dat oma dit met haar doet! Dit zijn zulke mooie herinneringen, leuk dat je dat bewaart. Ik doe dat ook met de meest bijzondere tekeningen enzo… mijn eigen moeder gooide helaas alles weg, zo jammer…
Dat worden prachtige herinneringen voor haar!
Zéker weten dat Grote Zus daar ooit weer heel erg van gaat genieten, wat leuk!
Betje Beer en Nice. Wat een contrast, wat een drama’s toch steeds weer. :-(
Aaa jaa dat is leuk zeg om weer terug te vinden. Zeker ook voor je dochter, als ze later zelf groot en volwassen is om dat dan weer eens in verwondering te bekijken.
Ik dacht trouwens toen ik deze reactie wilde plaatsen, ¨huh waarom kom ik nou op mijn eigen blog terecht?¨ maar, haha, je hebt hetzelfde thema als ik met die zwarte balk boven aan ;)
Hartstikke leuk. Koesteren dat boekje.
Wat een cadeautje!
Ah superleuk! Dat gaat ze later idd waarderen. Ik vind het ook zo leuk om dingen van vroeger terug te kijken die mijn ouders bewaard hebben. Voor Indy bewaar ik ook veel. (teveel eigenlijk). De fotoalbums die ik van elk jaar maak vind zij ook heel leuk om te kijken.
Zijn denk ik.
Nou natuurlijk gaat ze daar van genieten. Het zal een pracht verrassing zijnaden ik!