Beschermd: Duinrell

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gezin | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Dark matter en 2x kort

Een bijzonder boek, dat kan ik ‘Dark Matter‘ van Blake Crouch zeker wel noemen. Waar gaat dit boek over?

Het leven bestaat uit keuzes. Door één pad te kiezen, sluit je het andere af. Maar wat als dat nu eens niet zo is? Wat als je in een andere werkelijkheid dat andere pad volgt.Wat als je spijt krijgt van je keuzen? ‘Ben je gelukkig met je leven?’ Dat zijn de laatste woorden die Jason Desson hoort vóórdat de gemaskerde ontvoerder hem bewusteloos slaat. En voordat hij wakker wordt en merkt dat hij vastgeketend is aan een ziekenhuisbed, omgeven door mensen die hij niet kent, die gekleed zijn in beschermende pakken en een man die Jason nog nooit heeft gezien naar hem glimlacht en zegt: ‘Welkom terug, vriend.’IN de wereld waarin Jason Wakker is geworden is niets zoals hij gewend is. Zijn vrouw is niet zijn vrouw. Zijn zoon is nooit geboren. Jason zelf is geen doorsneeprofessor in natuurkunde. Is déze wereld of de wereld waar hij vandaan komt een droom? En zelfs als de wereld die hij zich herinnert echt is, hoe kan hij die dan ooit weer terugvinden? De antwoorden liggen in een reis die wonderlijker en afschuwelijker is dan alles wat hij zich ooit had kunnen voorstellen. Een reis die hem dwingt naar de donkerste krochten van zijn ziel te kijken, terwijl hij het moet opnemen tegen een angstaanjagende, nagenoeg onverslaanbare vijand.

Ik vond het bij vlagen een erg ingewikkeld boek, maar ook een boek met een zeer intrigerend thema. Zou het echt zo kunnen zijn dat door het ene pad te kiezen het andere pad toch doorloopt? Dat kan je je eigenlijk niet voorstellen maar Crouch lukt het dus wel om je dat te laten denken. Wat volgt is een zeer vlot leesbare, ondanks de soms moeilijk te volgen gebeurtenissen, sciencefictionachtige thriller. Een thriller met een zeer sympathiek hoofdpersonage die ongelooflijke dingen meemaakt. Een realistische schrijfstijl in een zeer onrealistisch boek las ik ergens en dat klopt. Een bijzonder boek. Zonder meer.

Verder las ik twee korte verhalen van Gregg Hurwitz op wiens ‘Orphan X’ ik een beetje verliefd geworden ben zoals jullie vorige week konden lezen. Leuke korte verhalen met een twist die ik beide (1 en 2) keren wel aan zag komen. Maar dat dan toch ook pas op het laatste moment. Ik ga zeker meer van hem lezen.

mdemdesdr

Wishfull thinking

Het is weer ‘ns tijd voor een lijstje me dunkt. Geen idee meer waar ik het ooit las, maar wel een erg leuk lijstje. Een lijstje vol dromen!

  1. Als je alles zou mogen zijn, wat zou dan je droombaan zijn?
  2. Als je een superoverdreven iets zou mogen aanschaffen, wat zou het dan zijn?
  3. Als je een dagje op zou mogen trekken met een karakter uit een film of uit een serie, wie zou dat dan zijn?
  4. Als je een locatie mocht uitkiezen waar je eindeloos naartoe geteleporteerd zou kunnen worden, waar zou dat dan zijn?
  5. Als je iets door zou kunnen blijven eten, zonder er dik of misselijk van te worden, wat zou dat dan zijn?
  6. Als je een angst van jezelf weg zou kunnen nemen, welke zou dat dan zijn?
  7. Als je een superpower zou kunnen hebben, welke zou dat dan zijn?
  8. Als je een band of popster thuis zou mogen ontvangen voor een privéconcert, welke band of artiest zou dat dan zijn?
  9. Als je elk dier als huisdier zou mogen hebben, welk dier zou je dan willen?
  10. Als je een ding aan jezelf zou kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn?

Om de antwoorden gemakkelijker te kunnen lezen, selecteer de vragen, control c en control v in het reactieveld.

Verval

Wij hebben onze keuken in 2001 laten plaatsen en ik ben er nog echt hartstikke blij mee. Er is één ding wat ik nu anders gedaan zou hebben, ik zou namelijk een vijf pits gasstel hebben laten plaatsen, maar dat was toen nog niet zo in zwang. Destijds kozen we voor vanille, maar dat is nu wat gelig geworden (al zie je dat vooral bij daglicht goed) en dat vind ik best jammer. Wellicht dat we binnen nu en een paar jaar (u weet, bij Mr. T. moeten mijn ideetjes langzaam indalen) de kastjes opnieuw in een lichtere tint kunnen laten spuiten.

Maar daar wil ik het niet u allen over hebben. Feit is namelijk dat onze keuken momenteel een beetje in zo’n fase zit van ‘ik vind het welletjes’. En dat welletjes geldt dan voornamelijk voor de zaken waar een stekker aanzit.

Zo kochten wij vrij recent een nieuwe combi-oven nadat onze combi-magnetron de geest had gegeven. En dat kopen van zo’n nieuw inbouwding had nog best wat voeten in de spreekwoordelijke aarde. De maatvoering is aan de voorkant vaak nog wel gelijk, maar de diepte van apparatuur schijnt toch wel aan verandering onderhevig te zijn Kortom: het kostte wat kruim maar ik kan weer bakken en snel verhitten. Dat er nu aan de achterzijde van de apparatuur amper één centimeter aan ventilatieruimte is, dat is volgens de keukenexpert geen probleem, dus daar geloof ik dan maar in.

Ook de afwasmachine vertoont al langere tijd wat kuren. Zo ging het zeepbakje niet meer goed dicht en sprong het vaak open als de klep dichtgedaan werd. Da’s helegaar niet tof want dan viel al het waspoeder weer uit het bakje en moest het weer opnieuw gevuld worden. Et cetera. Ook zijn stukjes van de onder- en bovenkorven op sommige plekjes beschadigd waardoor het witte beschermplastic weg is en er wat roestvorming optreedt. Superirritant vind ik het dat er soms in de sproeiarmen wat kruimels of zooi terecht komen waardoor de spuitmondjes weer verstopt raken en de afwas niet altijd schoon wordt. Ik dril de huisgenoten dan ook dat ze hun bord even leegschudden in de prullenbak voordat ze het in de afwasmachine zetten. Maar lastigerder is dat de afzuiger (of hoe heet zo’n ding) niet altijd meer werkt en dat dan de machine niet goed aangezet kan worden. Of zoiets. Ik weet het niet precies, maar ik verwacht dat we binnenkort ook een nieuwe afwasmachine zullen moeten kopen. Afkloppen! Verder vind ik zo’n machine wel een geweldige uitvinding. Niet in de laatste plaats omdat je dan gewoon altijd vuil serviesgoed uit het zich in de afwasmachine kunt zetten.

Een van de tl-lampen onder de bovenkastjes vindt inmiddels ook dat ie wel met pensioen kan. Of beter: een van de motortjes vindt dat. Aldus Mr. T., want ondanks vervangen van de lamp knippert het ding op de gekste tijden. Dat is niet handig. Maar goed, we doen het er maar mee.
dav
Enfin, ik ben nog hartstikke blij met onze keuken al zou ik dus, zoals gezegd, nu gekozen hebben voor een 5-pits.

Hoe kookt u eigenlijk? Of gas, electrisch, inductie? Vier pitten, vijf, zes? En bevalt het?

Poppenhuis & Orphan X

Een Britse schrijver die een aantal boeken schrijft die zich in Nederland afspelen, dat is natuurlijk best bijzonder. David Hewson schreef met ‘Poppenhuis‘ wat mij betreft echter een matige thriller.

Sinds zijn dochter spoorloos verdween is Pieter Vos een gebroken man. Na zijn werk voor de Amsterdamse politie leeft hij teruggetrokken op een woonboot. Totdat de jonge rechercheur Laura Bakker hem wijst op een nieuwe vermissing met dezelfde kenmerken als de verdwijning van zijn dochter. Samen met Laura stort hij zich op de zaak en ze ontdekken oude geheimen die al snel bloederige gevolgen krijgen.

Ik vond het vooral veel wat er gebeurde en ook onwaarschijnlijk en niet altijd even logisch. Het lijkt me dus niet dat ik zijn andere boeken zal gaan lezen.

Nee, dan Gregg Hurwitz met ‘Orphan X‘. Man, man, man waar blijft deel 2! Echt zo’n geweldige thriller dit.

Hij is een mythische figuur, een man wiens naam alleen maar wordt gefluisterd. De Nowhere Man. Er wordt beweerd dat hij alles zal doen om je te beschermen als je om zijn hulp vraagt en dat hij nooit faalt. Maar de Nowhere Man is geen sprookje, hij bestaat echt … Evan Smoak zet zijn aanzienlijke persoonlijke vaardigheden en middelen in om hen te helpen die zich tot niemand anders kunnen wenden. Als kind werd hij geselecteerd voor het Orphan-project, een officieel niet-bestaand trainingsprogramma binnen de geheime dienst. De Orphans werden opgeleid tot de beste sluipmoordenaars ter wereld en de allerbeste onder hen was Orphan X: Evan Smoak. Maar op een dag verdween Evan in het niets.

Ik houd wel van stoere mannen die de wereld redden in superspannende thrillers en wat mij betreft is Evan zo’n nieuwe stoere held. Hij is sympathiek en heldhaftig en ik kan niet wachten op een tweede deel met hem in de hoofdrol. De epiloog belooft zonder meer een vervolg, dus ik hoop dat Hurwitz al aan het schrijven is.

sdr dav

Beschermd: Murw

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gedacht(en) | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Toen het donker werd & Achter gesloten deuren

Met ‘Toen het donker werd‘ schreef Simone van der Vlugt wat mij betreft een prima boek, maar geen echt heel grote aanrader. Een fijn boek voor even tussendoor dus.

Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze voor hem af te lossen. De schuldeisers zijn echter niet van plan hem er zo makkelijk van af te laten komen. In zijn wanhoop schakelt Menno via zijn advocaat iemand in om af te rekenen met zijn probleem, zonder dat hij de gevolgen van dit besluit kan overzien. Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en eist antwoorden, maar haar zoektocht naar de waarheid komt tot een abrupt einde wanneer ze bij een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het om een aanslag ging maar verzwijgt dit. Elk gezinslid probeert een uitweg te vinden, om alleen maar nog meer verstrikt te raken in het web van leugens en bedrog. Totdat Menno besluit dat het genoeg is.

Ik weet niet precies wat het is. Het is het gewoon allemaal net niet en lijkt af en toe dat het vooral om kwantiteit gaat bij een aantal schrijfsters en niet meer om kwaliteit. Het is best goed leesbaar hoor, maar het voelt allemaal wat afgeraffeld aan. Er was maar een moment in het boek dat ik niet aan had zien komen, voor de rest was het vooral prima tijdverdrijf. En dat is eigenlijk helemaal niet erg als je nog steeds bezig bent met het nadenken over dat boek van laatst.

Iets interessanter, maar ook nog niet heel erg veel, vond ik ‘Achter gesloten deuren‘ van BA Paris.

Iedereen kent wel een echtpaar als Jack en Grace: hij is knap en rijk, zij is charmant en elegant. Mensen om jaloers op te zijn, als je ze niet aardig zou vinden. Je zou Grace beter willen leren kennen. Maar dat is moeilijk, want Grace en Jack zijn altijd samen. Sommigen zouden dit ware liefde noemen. Anderen zouden zich misschien afvragen waarom Grace nooit de telefoon opneemt. En waarom ze nooit op visite komt, ook al werkt ze niet. En waarom een slaapkamer van hun huis tralies voor het raam heeft.

Het uitgangspunt van dit boek is eigenlijk wel heel erg tof, maar de uitwerking vind ik dan toch wat minder. Het gaat er bij mij echt niet in dat Grace, op de momenten dat ze in het openbaar is, er niet in slaagt mensen te overtuigen van wat er met haar gebeurt. Dat kan er bij mij echt niet in. Dus daarmee wordt het allemaal behoorlijk ongeloofwaardig. Tegelijkertijd vind ik dat de kick van Jack wel wat beter uitgewerkt had mogen worden, hoe gruwelijk wellicht ook, een toelichting daarop had misschien het boek wat meer body gegeven. Ik vond de laatste zinnen van het boek eigenlijk nog het meeste tot de verbeelding spreken.

Enfin: van deze twee zou ik het boek van BA Paris aan willen raden. Gewoon, voor even tussendoor.

mde sdr

Beschermd: Fuif

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Gebroed | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

Een buitengewoon gewoon leven

Een boek dat vooral heel erg ontroerend was vond ik ‘Een buitengewoon gewoon leven‘ van Monica Wood.

Juffrouw Ona Vitkus heeft haar hele leven – op drie maanden in de zomer van 1914 na – zo onopvallend mogelijke geleefd en haar geheimen streng bewaakt.
De jongen, met zijn fascinatie voor wereldrecords, brengt daar verandering in met zijn bezoekjes. Hij is elf. Zij is honderdvier jaar én honderddrieëndertig dagen oud (hij houdt het bij). De jongen geeft haar het gevoel dat ze misschien toch wel speciaal is. Maar nu is de jongen al twee weken niet geweest en begint ze te denken dat hij toch niet zo bijzonder is als ze dacht. Wat kan anders de reden zijn van zijn plotselinge verdwijning? Maar dan komt de vader, vastbesloten om de goede daad waar zijn zoon aan was begonnen af te maken. Ona moet deze nieuwe vreemdeling duidelijk maken dat er niet alleen veel klusjes zijn om op te knappen, maar dat er ook een levenswerk te volbrengen is …

Ik vond het dus vooral een heel ontroerend boek. Het onvermogen van vader Quinn om van de jongen te houden, zijn strijd daarin, zijn levensverhaal dat je gaandeweg te weten komt en waardoor je dat ergens, ook wel weer een beetje begrijpt. Al blijft dat tegelijkertijd ook onvoorstelbaar. Pas te laat van je zoon gaan houden, hoe erg moet dat wel niet zijn? De flashbacks rondom Ona doen deels haar levensverhaal uit de doeken en deels de ontmoetingen met de jongen. Uit alles wat je leest blijkt dat de jongen een bijzondere jongen was maar echt heel veel kom je niet over hem te weten. Dat maakt dat je veel zelf in kunt vullen, maar is ergens ook wel weer jammer.

Het boek heeft een bijzondere stijl. Het perspectief van het verhaal wisselt continu, de hoofdstukken worden vanuit verschillende personages verteld, zitten vol flashbacks (dat maakt het af en toe ook wel wat lastig het verhaal te volgen), er zitten eenzijdige interviews van de jongen met Ona in en lijstjes met records.
dav

Beschermd: Protocol

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.