Met ‘Toen het donker werd‘ schreef Simone van der Vlugt wat mij betreft een prima boek, maar geen echt heel grote aanrader. Een fijn boek voor even tussendoor dus.

Wanneer Menno Riebeek erachter komt dat zijn puberzoon gokschulden heeft, besluit hij ze voor hem af te lossen. De schuldeisers zijn echter niet van plan hem er zo makkelijk van af te laten komen. In zijn wanhoop schakelt Menno via zijn advocaat iemand in om af te rekenen met zijn probleem, zonder dat hij de gevolgen van dit besluit kan overzien. Sascha voelt haar man en zoon van zich vervreemden en eist antwoorden, maar haar zoektocht naar de waarheid komt tot een abrupt einde wanneer ze bij een ongeluk haar zicht verliest. Menno vermoedt dat het om een aanslag ging maar verzwijgt dit. Elk gezinslid probeert een uitweg te vinden, om alleen maar nog meer verstrikt te raken in het web van leugens en bedrog. Totdat Menno besluit dat het genoeg is.

Ik weet niet precies wat het is. Het is het gewoon allemaal net niet en lijkt af en toe dat het vooral om kwantiteit gaat bij een aantal schrijfsters en niet meer om kwaliteit. Het is best goed leesbaar hoor, maar het voelt allemaal wat afgeraffeld aan. Er was maar een moment in het boek dat ik niet aan had zien komen, voor de rest was het vooral prima tijdverdrijf. En dat is eigenlijk helemaal niet erg als je nog steeds bezig bent met het nadenken over dat boek van laatst.

Iets interessanter, maar ook nog niet heel erg veel, vond ik ‘Achter gesloten deuren‘ van BA Paris.

Iedereen kent wel een echtpaar als Jack en Grace: hij is knap en rijk, zij is charmant en elegant. Mensen om jaloers op te zijn, als je ze niet aardig zou vinden. Je zou Grace beter willen leren kennen. Maar dat is moeilijk, want Grace en Jack zijn altijd samen. Sommigen zouden dit ware liefde noemen. Anderen zouden zich misschien afvragen waarom Grace nooit de telefoon opneemt. En waarom ze nooit op visite komt, ook al werkt ze niet. En waarom een slaapkamer van hun huis tralies voor het raam heeft.

Het uitgangspunt van dit boek is eigenlijk wel heel erg tof, maar de uitwerking vind ik dan toch wat minder. Het gaat er bij mij echt niet in dat Grace, op de momenten dat ze in het openbaar is, er niet in slaagt mensen te overtuigen van wat er met haar gebeurt. Dat kan er bij mij echt niet in. Dus daarmee wordt het allemaal behoorlijk ongeloofwaardig. Tegelijkertijd vind ik dat de kick van Jack wel wat beter uitgewerkt had mogen worden, hoe gruwelijk wellicht ook, een toelichting daarop had misschien het boek wat meer body gegeven. Ik vond de laatste zinnen van het boek eigenlijk nog het meeste tot de verbeelding spreken.

Enfin: van deze twee zou ik het boek van BA Paris aan willen raden. Gewoon, voor even tussendoor.