Deze week las ik in de krant een artikel over dat jongeren op steeds latere leeftijd het huis uitgaan. Momenteel is de gemiddelde leeftijd blijkbaar 24,6 jaar. Ik ging het huis uit in januari 1989, 19 jaar was ik en ik ging samenwonen met mijn inmiddels al heel lang ex.
Grote Zus wordt in augustus 18 en ze zit in Den Bosch op het HBO. Vanaf hier is dat met de bus best heel goed te doen, dus ik denkt dat ze dat de rest van de studietijd ook wel zal blijven doen. Al vertelde ze eergisteren wel vol vuur dat ze, als ze op kamers zou zitten, niet steeds toestemming hoefde te vragen om uit te gaan op donderdagavond (afgelopen donderdag is ze namelijk wezen stappen in Eindhoven en dat heeft best wat discussie gekost voordat wij dat goed vonden). De voordelen ziet ze er dus zeker wel van in. De nadelen echter ook en die zijn toch vooral financieel.
Ik hoop echt dat we nog een x-aantal jaren van het fijne gezelschap van Grote Zus mogen genieten, maar tegelijkertijd hoop ik dat ze op haar dertigste toch wel al een aantal jaar het huis uit is. Dat lijkt me namelijk toch wel een beetje de bedoeling: dat ze op een gegeven moment echt haar vleugels uitslaat.
Mannen blijven inderdaad langer thuis wonen als vrouwen. Mijn broer hield het ook heel lang vol bij mijn ouders en toen hij uiteindelijk toch vertrok vond vooral mijn moeder dat toch best een beetje moeilijk. Ze heeft na zijn vertrek niet voor niets haar huis opengesteld voor een aantal (1, 2, 3 en 4) mensen die het nodig hadden.
Ik ben wel benieuwd hoe het dan geregeld wordt met die oudere kinderen die nog thuiswonen en vaak wel al aan het werk zijn. Betalen ze dan kostgeld? Helpen ze mee in de huishouding? Dat soort zaken. Het is hier nog niet aan de orde, maar dat zijn wel dingen waarover je dan volgens mij afspraken moet gaanmaken.
Op welke leeftijd ging jij het huis uit? Ging je toen trouwen, samenwonen, op jezelf wonen? En hoe beviel het eigenlijk, het niet meer thuis wonen?
Ik ging net voor mijn 22e verjaardag alleen wonen. Het lief bleef terwijl hij studeerde nog een tijdje bij zijn ouders wonen (en half bij mij) maar ik denk, moest hij geen relatie hebben gehad, dat hij daar misschien nog altijd woonde, hij had er een hele verdieping voor hem alleen en elke avond een warme maaltijd en zijn privé-schoonmaakster en wasvrouw en alles wat hij wou dus waarom zou een man willen verhuizen hé? 😉
Ik ging op mijn 17de het huis uit, ik verhuisde naar de verpleegstersflat waar ik een reuze gezellige tijd had. Ik was de jongste dat wel. Mijn kinderen gingen allebei op hun 18de op kamers wonen vanwege hun studie.
Ik ging op m’n 23e het huis uit omdat ik trouwde. Oudste wordt volgende maand 23 en ik hoop dat hij binnen 2 jaar z’n vleugels uitslaat. Pas daarna gaan Lov en ik samen onder 1 dak wonen.
Ik hoop ook voor jullie dat Grote Zus nog even thuis woont. Hartstikke gezellig. Tenminste dat vond ik.. Mijn dochter ging pas met 26 jaar de deur uit en mijn zoon eigenlijk ook. Die vond zijn lief op Gran Canaria.
Ikzelf was 20. En mijn ex 21. Heel jong, maar dat was normaal voor die tijd. Ik was blij want ik had een hele lieve, oprechte maar erg strenge vader. We hadden 3.5 jaar verkering en lekker gespaard voor de toekomst. Heerlijk vond ik het. Pas 2 jaar geleden woonde ik echt alleen en door de omstandigheden vond ik dat heerlijk!
Ik ging op mijn 18e uit huis om te studeren. Onze kinderen ook rond die tijd, ook om te studeren. Ze genieten er erg van en ik verwacht ze dan ook niet meer thuis, niet om te wonen bedoel ik. En dat vind ik prima. Ik heb er nu nog 2 thuis, volgend jaar nog 1…
Wij trouwden in 1987. Ik was toen 25 en dolblij dat ik eindelijk een eigen leven kon uitbouwen met de echtgenoot. We zijn nu bijna 30 jaar en vijf kinderen later. De drie oudste wonen samen vanaf hun 24 of 25 jaar.
Ik was bijna 19!
Woonde in Alkmaar en ging de zorg in, in Haarlem.
Eerst tijdje op kamers gewoond toen samengaan wonen met mijn vriendje van de MAVO.
Daar twee kinderen mee gekregen.
Ons huwelijk heeft geen stand gehouden.
Nu alweer bijna 18 jaar getrouwd met Hans.
Toen ik afgestudeerd was, en ging werken in de buurt van Brugge, trok ik in bij een lieve tante, die voor mij een tweede moeder was. Ik leerde mijn (ex) man kennen, trouwde en ging samenwonen. Ik heb dus nooit alleen gewoond tot vorig jaar september. En daar heb ik heel veel spijt van. In mijn ogen moet iedereen eerst minimaal enkele maanden alleen gewoond hebben, zichzelf tegengekomen zijn, vooraleer aan samenwonen te beginnen. Enfin, da’s mijn gedacht er over 🙂
Ik ging zelf op mijn 19e het huis uit. Ik ging toen studeren in Groningen. Mijn oudste ging op haar 18e de deur uit. De middelste is bijna 21 die woont nog thuis. Heeft haar hele studietijd hier gewoond, en nu ze nog geen vaste baan heeft blijft ze ook nog hier. Puur financieel gezien, want ze wil wel graag op zichzelf. We hebben het nog heel gezellig dus voor ons zit er geen haast bij.
Ik was 21 toen ik het huis uit ging.
Mijn oudste was 20, daar heb ik het toen wel even moeilijk mee gehad, maar toen zijn broer met 18 de deur uitging vond ik dat voor hem echt geweldig. Verschil was dat oudste niet hoefde, maar wel persé wilde en dat middelste helemaal naar Breda ging om te studeren.
Ik was 24 toen ik het huis uit ging om te gaan samenwonen met mijn vriend. Ik heb gestudeerd tot mijn 23e en dus was ik na mijn studies nog vrij snel de deur uit. Mijn zus is nog vrijgezel en woont op haar 27e nog thuis. Ze draagt amper bij in de kosten en doet niets in het huishouden. Ik snap niet dat ze zich daar zelf geen vragen bij stelt.
Ik was 21 (bijna 22) toen ik ‘t huis uit ging. Ik ging op mezelf wonen. Daarvóór had ik er wel al een beetje aan mogen proeven omdat ik 5 maanden in Granada (Spanje) had gewoond. En dan is ‘t best wel weer wennen als je daarna weer terug bij je ouders gaat wonen en je aan hun regels moet houden ;-). Ik heb thuis nooit kostgeld hoeven betalen en m’n broers ook niet (zij waren overigens iets jonger ‘t huis uit. Dat was voor m’n jongste broer overigens meer toeval omdat mijn oudste broer ‘n vrij grote etage kon krijgen en deze hebben zij jarenlang samen gedeeld).
25 of zo…
Ik ging alleen wonen. Een jaar later kwam ik mijn nu ex tegen…
Ik ging samen wonen op mijn 24e. Toen was ik een jaar aan het werk en hadden we dus de financiële mogelijkheid. Ik denk dat de duur van studies tegenwoordig een grote rol speelt waarom jongeren langer thuis blijven hangen. Ze zijn dan financieel nog afhankelijk. Ik betaalde toen mijn studie zelf, maar verder hielpen mijn ouders. Toen ik eenmaal een job had, betaalde ik veel spullen zelf en gaf geld voor ‘kost en inwoon’.
Maar ik denk dat de prijs voor woonst ook gewoon zodanig hoog ligt dat veel jongeren alleen wonen nog niet meteen zien zitten.
Grappig om er zo naar te kijken. Ik was 19 toen ik het huis uitging. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik een beetje vals heb gespeeld want ik woonde op 4 hoog en mijn ouders op de begane grond. Ik had wel een eigen opgang en twee verdiepingen aan buren ertussen dus ik voelde me echt oud en wijs maar ik wist de weg naar beneden dondersgoed als ik even geen avondeten had of mijn wasmand te vol werd. Ik heb het overigens een jaartje later wel weer rechtgetrokken door in Zuid-Frankrijk te gaan studeren, toen moest ik toch zelf koken 😉
Ik kreeg een flat aangeboden via de gemeente toen ik 22 jaar was. Ik had me ingeschreven toen ik 18 was. Het was een twee kamer flatje maar netjes en fijn. Ik heb er ongeveer 1 1/2 jaar alleen gewoond. Ik werkte en had een mooi spaarcentje. Toen ik nog thuis woonde betaalde in vanaf de 2e maand werk NLG 250 per maand. Ik hield genoeg geld over en ik kocht al snel een auto. Het was een leuke tijd, alleen op mezelf. Ik ging veel uit met vriendinnen, naar de film en uit eten. Toen ik man ontmoette woonden we na 6 weken samen. Nu inmiddels 22 jaar later zijn we nog altijd samen en inmiddels twee huizen verder. Onze zoon is 17 maar die zie ik niet zo snel uit huis gaan. Hij zit in het eerste jaar van zijn mbo IV opleiding ICT beheer en wil daarna nog door naar het Hbo. Dochter zit in groep 8 dus voorlopig hebben we nog kinderen thuis. Maar ze zijn al groter, hebben een druk sociaal leven, dus doen we ook regelmatig weer iets samen. Dat is heel fijn.
Ik trouwde toen ik 18 was en ging dus toen het huis uit, heerlijk. Tot die tijd had ik mijn povere salaris grotendeels als kostgeld af moeten dragen waardoor ik dus met vrijwel “niets” het huwelijk in ging. Gelukkig had Henk wél iets kunnen sparen en konden zonder schulden, maar wel heel eenvoudig, van start.
Onze dochter trouwde op haar 19 de en verliet toen de huiselijk haard, zoonlief studeerde van uit huis (zijn vriendin woonde óók bij ons) in Leiden tot hij daar rond z,n 23ste met zijn vriendin een flatje kon huren.
Ik ging op mijn 20/21e, weet niet meer precies, uit huis om op kamers te gaan. Daarvoor had het in principe al gekund, maar was ik er nog niet aan toe. Dus dit ging eigenlijk heel goed! Ik heb ook een vriendin die op haar 18e (of misschien zelfs 17e) wel op kamers moest, omdat het anders te ver reizen zou zijn en voor haar was dat heel naar.
Op mijn 18e pendelde ik al een jaar met de trein naar school, dus ik was er helemaal klaar voor om op kamers te gaan. I.v.m. het wisselen van studie en na de studie zoeken van een huis ben ik nog een half jaar en later een jaar thuis geweest. Gelukkig was ik in dat laatste jaar al aan het werk en kon ik sparen voor mijn eigen huis. Ik ben toen gaan samenwonen met mijn vriend en moet er niet aan denken om terug te gaan naar mijn ouders. Als ik de keus had gehad was ik tussendoor ook niet meer terug gegaan, maar helaas was dat financieel niet mogelijk.
Mijn broer (29) woont nog thuis en is ook nog nooit weg geweest, mijn zus (27) is na haar scheiding weer thuis gaan wonen. Het kan dus best nog wel even duren voor mijn ouders hun huis weer voor zichzelf hebben.
Ik ging op mijn 18e het huis uit, studeren in Leiden. Heerlijk! Mijn ouders en ik waren er, in mijn beleving althans, naartoe gegroeid dat het zo zou gaan. Ik geef nu les op een gymnasium en merk dat de meesten niet op kamers gaan. Dit heeft enerzijds duidelijk financiële redenen, maar ik heb sterk de indruk dat “men” het thuis wel lekker makkelijk vindt. Eerlijk gezegd stuit dat me weleens tegen de borst. Hotel mama is 24/7 open lijkt het wel. Ik zou mijn kinderen (nu 7 en 8) zeker wel vragen om mee te helpen thuis en ook kostgeld vragen op het moment dat ze in principe voldoende verdienen om zelfstandig te gaan wonen.
Dat lijkt erg op wat ik in mijn omgeving zie. Jongeren zijn minder geneigd om op zo’n kleine kamer te gaan zitten als thuis toch alles mag en kan. Ik moest thuis de was doen voor 5 personen, dus ik was blij dat ik op kamers alleen voor mezelf hoefde te zorgen.
Het was wel raar om te merken dat ik in een studentenhuis met 5 studenten de enige was die poetste en fatsoenlijk kon koken, niemand hoefde thuis mee te helpen! Ik heb mijn huisgenootjes gelukkig het een en ander bij kunnen brengen 😉
Ik ging op mijn 18.de studeren in Eindhoven en op kamers. Mijn dochter ging op haar 18. na haar Gymnasium een jaar naar Frankfurt als Au Pair en heeft daarna niet echt meer thuisgewoond. Zoonlief vertrok op z’n 19 naar een Kiboets, moest daarna een jaar in dienst en ging toen op kamers vanwege z’n studie.
Het is in deze tijd wel een stukje lastiger om het huis uit te gaan. Lange wachttijden als je wilt huren en de prijzen liggen (hier in de buurt) hoog waardoor je haast wel twee inkomens nodig hebt om dat financieel te kunnen halen. Plus dat je vroeger sneller een vast contract kreeg op het werk. De tijd nu maakt het er niet makkelijker op om jong het huis uit te gaan.
Ik was negentien en stond te trappelen. Zo graag wilde ik het allemaal zelf doen. In den beginne kwam ik elk weekend en later om het weekend thuis. Later werd dat minder, toen in zelf over een wasmachine beschikte. Ik studeerde in een stad 40 minuten treinen verderop en had het goed thuis. Maar ik had veel behoefte aan een eigen plek.
Ik ging op mijn 18e op kamers, en vond het heerlijk. Niet omdat ik nou zo graag uit wilde hoor. Ik ging ook nog de eerste jaren elk weekend naar mijn ouders. Op mijn 22ste ging ik na mijn studie naar een flatje alleen. Manlief studeerde nog en financieel was samenwonen niet haalbaar. Pas toen we beiden 25 waren zijn we gaan samenwonen. Manlief hoefde geen kostgeld te betalen, hij kreeg bij zijn studie geen studiebeurs meer. De deal die hij had thuis was dat zijn ouders de leefkosten betaalden en hij zelf de studiekosten. Degene die het eerst thuis was kookte en in het weekend werd er gezamenlijk boodschappen gedaan en gepoetst.
Ik trouwde op mijn twintigste en verliet het huis. Onze kinderen vertrokken toen ze 18, 19, 24 en 25 waren. Ik had er geen moeite mee.
Ik ging vorig jaar het huis uit, op mijn 26e. Had soms wel eens idee om eerder te gaan, maar ook voor mij gold: studeren vanuit huis ging prima. Daarnaast lid van een vereniging in Ridderkerk waar ik veel tijd aan besteed, dus dan is in Rotterdam op kamers wonen heel onhandig (beter reizen voor studie dan voor ontspanning). Tijdens Mn coschappen was het handig om nog thuis te wonen want als je dan thuiskomt na een lange, lange dag heb je niet altijd zin om nog zelf te koken! Vorig jaar klaar met de opleiding geneeskunde en dat was dus het moment om het ouderlijk nest te verlaten.