Drie generaties


Op een bijzondere datum, het is immers de sterfdatum van mijn oma, een foto van haar, mijn moeder en mij. Ik heb mijn fotoalbums er afgelopen weekend ‘ns op nageslagen en ik er zijn maar een paar foto’s waar wij met z’n drietjes op staan. Wat me trouwens ook heel erg opviel is dat ik veel meer foto’s heb waar mijn vader en ik opstaan dan foto’s waar mijn moeder en ik opstaan. Net zoals ik nu, maakte mijn moeder dus duidelijk bijna altijd de foto’s. En hebben mijn meiden echt duizenden en duizenden foto’s -en dat op hun jonge leeftijd- als ik er 200-300 heb van mijn hele jeugd dan is het veel. Ik moet wel eerlijk bekennen: ik heb ze niet geteld, maar het zijn er niet heel veel. Maar misschien is 200-300 weer wel heel veel voor die tijd (1970-1990) en moet jij het met veel minder foto’s doen?

Zoals ik mijn oma de allertofste oma vond die een kleinkind zich kan wensen, zo vinden mijn meiden mijn moeder de allertofste oma van de wereld. Wat is het toch heerlijk als die lijn zich voorzet. Dus wie weet word ik ooit, in een verre toekomst, ook een heel toffe oma. Ik weet het niet hoor. Waarschijnlijk werk ik dan nog volop dus zal er minder tijd zijn om (oppas?)oma te zijn. En zoals ik nooit een knutsel- en speelmoeder geweest ben voor De Student en De Scholier (ik ben gewoon ook niet zo’n klein grut mens), verwacht ik niet dat ik dat met mijn kleinkinderen wel veel zal doen. Maar ik zal ze wel voorlezen en vooral heel veel knuffelen en, als ze wat groter zijn, vooral goede gesprekken met ze voeren. Tenminste, dat hoop ik. Ik weet wel dat mijn moeder ontieglijk blij is met en trots is op haar vier kleinkinderen en dat ze het omaschap echt helemaal fantastisch vindt.

Wat voor oma ben jij of zou je willen zijn? En hoe zit dat met jou: heb je veel foto’s van vroeger?

9 gedachten over “Drie generaties

  1. Wat voor óma ik ben? ho ho… rustig aan… mijn kinderen zijn 8 en 10 hé 😉 Ik heb nog wel n paar oudere stiefjes en de middelste stief heeft inmiddels haar éigen stiefdochter… dus wat maakt ons dat? 😀
    Maargoed, hoe ik tzt als oma wil zijn? Als ik heel eerlijk ben, ‘n ándere dan mijn eigen moeder. Ja mijn kinderen zijn gék op haar maar ik vind haar invloed niet altijd even fijn.
    Of ‘r veel foto’s zijn van mij uit m’n jeugd? ja best wel en ik moet ze nog stééds ‘n keer allemaal inscannen. Photomyne schijnt ‘n goeie app te zijn. ‘t Is alleen wél ‘n werk! Maar ooit… 😉

  2. Ik heb het geluk dat mijn beide oma’s nog leven. Ze zijn met 85 en 83 jaar niet meer zo actief, maar vroeger ben ik menig uurtje met ze gaan wandelen, knutselen, luisteren naar het voorlezen en dansen.

    Ik heb als oudste kind 4 foto albums van mijn jeugd, mijn broertje 2 en mijn zusje 1. Maar met filmpjes is het juist andersom! Toen mijn ouders een videocamera kochten zat ik al op school en ben ik dus een stuk minder in beeld.

    Ik maak op het moment de meeste foto’s van vrienden en familie, maar ik heb de selfie ondertussen aardig in de vingers en ik sta zelf dus ook regelmatig op de foto.

  3. Haha, hier geen oma. Geen kinderen dus geen oma. Ik heb ook nog een plakboek vol oude foto’s en neem me steeds voor deze in te scannen maar het komt er niet van. Bovendien, ze zijn nu ingeplakt en als ik ze zou inscannen zou ik ze afdrukken, dus dat komt op hetzelfde neer.
    Ik had ook een hele fijne oma, maar ze is helaas veel te vroeg gestorven, toen ik 12 was. Heel spijtig. Ik kwam er graag.

  4. Ik denk nog niet over het oma-schap na. Yep gelukkig ook nog niet over het vaderschap.. 😉

    Hier maakte mijn vader voornamelijk de foto’s. In mijn huwelijk nam ik die rol over dus zijn er meer foto’s van Yep met zijn vader dan van Yep en mij. Ach. Het joch weet toch wel dat ik de liefste ben..

  5. Ik denk ook veel voorlezen en knuffelen, en uitstapjes maken, maar vraag me niet om te knutselen of zo, want dat is een brug te ver. Goeie gesprekken hoop ik ook natuurlijk 😉

  6. Ik ben een knutsel,voorlees/spelletjes oma die door de kleinkinderen ook vaak “onze gekke oma” genoemd werd ter onderscheiding van de andere oma;-) goh… hoe kwamen ze aan het idee. Van mijn eigen jeugd heb ik héél weinig foto’s , zeker geen honderden, maar ook onze kinderen hebben natuurlijk, (wél meer dan ik) weer veel minder foto’s en ( geluidloze) film dan hún kinderen.

  7. Als je me vraagt wat de mooiste tijd van mijn leven was is dat de tijd sinds ik oma ben. Heerlijk een nieuwe kans om met kinderen om te gaan, met meer tijd en meer geduld als toen je zelf jonger was. Jij wordt beslist ook ooit een heerlijke oma!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *