Over het algemeen verlopen onze maaltijden eigenlijk altijd gemoedelijk. Soms zijn ze wel wat trubbelig (vaak tijdens het avondeten), maar het is vooral vaak gewoon gezellig. Ik moet zeggen: hoe ouder de kinderen worden hoe leuker de gesprekken die je met hen voert ook zijn. Tenminste, dat vind ik. Heel af en toe is het ook wel ‘ns een keer  hommeles hoor tijdens het eten, maar die keren komen eigenlijk zelden voor gelukkig.

Wat het ontbijt betreft: dat nuttigen we bij voorkeur allemaal op onze eigen tijd en liefst in stilte. Het komt zelden (lees: eigenlijk nooit) voor dat we allemaal tegelijkertijd aan de ontbijttafel zitten en degenen die er wel gelijktijdig zitten maken hun ontbijt klaar aan het aanrecht en eten het aan tafel op. Ik eet 95 van de 100 keer biogarde of yoghurt met muesli of cruesli met noten (da’s toch wel mijn favoriet). Ik dronk er eerst altijd een kop (groene) thee bij, maar sinds de koffiemachine bij ons woont, is een vers bakkie koffie natuurlijk in no time klaar. Heerlijk!

Kleine Zus eet meestal brood en soms melk met cornflakes. Ze vergeet helaas vaak te drinken bij haar ontbijt, daar moet ik haar eigenlijk steeds opnieuw aan herinneren. Grote Zus ontbijt hetzelfde als haar zus. Mr. T. is van dinsdag tot en met vrijdag heel vroeg weg, dan ontbijt hij niet.

Het moet bij voorkeur stil zijn tijdens het ontbijt. Dat vind ik namelijk lekker wakker worden. En terwijl ik aan het eten ben lees ik nu.nl en leg ik woordjes. Kleine Zus speelt ook met haar telefoon. Misschien niet heel gezellig, maar oh zo relaxed wakker worden.

De lunch wordt thuis altijd gezamenlijk gegeten. We houden allemaal van brood dus dat zit wel goed. Tijdens de lunch wordt er gekletst. Een traditie die we al jaren in ere houden is de zaterdagse lunch: dan komen mijn ouders altijd hier mee brood eten. De aanwezigheid wat ons gezin betreft is altijd wel anders in verband met werk, school of voetbal. Aanstaande maandag 18 jaar geleden vertelden wij tijdens de zaterdagse lunch aan mijn ouders dat ze opa en oma gaan worden. Een moment om nooit meer te vergeten.

Als ik ben werken eet ik zo goed ala altijd in het bedrijfsrestaurant. Wel zo lekker om even achter je bureau vandaan te zijn. Sinds we met flexplekken werken is het ook niet meer de bedoeling dat je achter je computer eet. Soms ga ik met een collega buiten de deur lunchen. Ik pak dan vaak een clubsandwich. Heerlijk. Morgen komt er een vriendin naar mijn werk en ga ik samen met haar buiten de deur lunchen. Daar heb ik nu al zin in.

Het avondeten is, zoals gezegd, vaak vooral gezellig en soms trubbelig. Ook nu wisselt de samenstelling van de disgenoten. Op maandag zijn we eigenlijk altijd met z’n viertjes. Op dinsdag eten we bij mijn ouders en zijn we er meestal allemaal al is het soms wel zo dat Mr. T. later is in verband met zijn werk. Woensdag en vrijdag soms wel/soms niet met z’n viertjes. Afhankelijk van wel/niet trainen eten we op woensdag vrij vroeg waardoor Mr. T. er vaak niet bij is. Op vrijdag kook ik vaak wat later om dan toch met z’n viertjes te kunnen eten. Dat lukt niet altijd. Op donderdag moet Grote Zus vaak ‘s avonds werken dus die is er meestal niet. Mr. T. en ik werken die dag ook allebei, dus donderdag is een gemakkelijke dag. Een kliekje van de dag ervoor of een kliekje uit de diepvries voor Mr. T.. Kleine Zus eet vaak brood en ik meestal een maaltijdsalade. Af en toe staat er pizza op het menu. Op zaterdag eten we om de week bij mijn ouders, de andere zaterdag kook ik.

En dat doe ik eigenlijk altijd. Behalve afgelopen zaterdag. Toen hebben we uitgebreid gesnoept van lekkere dingetjes. En omdat dat best bijzonder was, aten we dit keer ook niet aan de keukentafel, maar aan de eetkamertafel. Het was echt heel erg gezellig. We hebben ruim anderhalf uur aan tafel gezeten en vooral ook heel erg gezellig gekletst. Ik vond het een momentje om in te lijsten. Heerlijk gewoon.

Onze kinderen eten eigenlijk altijd alles. Dat komt voor een deel omdat we nooit hebben gesoebat met hen als het om eten ging. Natuurlijk hebben ze zo hun voorkeuren en zeker ook dingen die ze niet graag hebben. Grote Zus bijvoorbeeld ‘haat’ champignons. En tja, ik vind ze heel erg lekker. Het arme kind krijgt dus minstens één keer per week champignons voorgeschoteld. Die ze dan dus ook op moet eten. Maar ik geloof dat dat wel zo ongeveer het grootste probleem is. En tja, zuurkool, waar ik dan weer een hekel aan heb, dat komt niet op tafel omdat ik natuurlijk meestal kook. En verder lust ik eigenlijk alles wel.

Hoe zit het met jou maaltijden? Gezamenlijke maaltijden en komt er van alles op tafel of is het vaak hetzelfde?