Potjeverdulleme, wat een prachtig en ontroerend boek dat ook nog eens vrij duidelijk (want hoe duidelijk kan de situatie in Libanon voor ons buitenstaanders ooit worden?) de geschiedenis van Libanon in kaart brengt. Ik heb werkelijk genoten van ‘De zoon van de verhalenverteller‘ van Pierre Jarawan.

‘Alle zonen houden van hun vader. Maar ik verafgoodde de mijne, omdat hij me meenam in zijn wereld van verhalen.’ Samir verruilt het veilige Duitsland voor het wankele Beiroet om verleden en heden eindelijk te kunnen verbinden: wat is er gebeurd met zijn vader, die het gezin zo plotseling in de steek heeft gelaten? De enige aanknopingspunten zijn een oude foto en de verhaaltjes-voor-het-slapengaan die zijn vader hem vroeger vertelde. Samirs tocht leidt door een verscheurd land, waar men niet zit te wachten op verborgen verledens. En Samir ontdekt welk verwoestend effect een familiegeheim kan hebben.

Echt magnifiek schrijft Jarawan het verhaal over Samir en zijn vader. Hij doet dat heel kunstig met flashbacks en sprongen in de tijd. Af en toe is het best goed opletten en het is ook best lastig om de toch behoorlijk vreemde namen steeds uit elkaar te houden, maar wat is het prachtig gedaan. De geschiedenis van Libanon, de verhoudingen in de familie van Samir, de verdwijning van de vader van Samir en het verwoestende en zelfdestructieve effect dat dat op Samir heeft: het wordt allemaal prachtig uit de doeken gedaan.

Echt, heel erg de moeite waard. Ik hoop dat jij net zo gegrepen zult worden door dit boek als ik.