Plakte ik vorige week nog vier boeken in een boekenlogje, sommige boeken verdienen alle aandacht. Dat is in dit geval ‘Het licht van de zee‘ van M.L. Stedman. Een zeer mooie roman die inmiddels ook verfilmd is las ik.

Het is 1926, en Tom en Isabel Sherbourne bemannen een afgelegen vuurtoren voor de kust van Australië. Het is een stil en eenzaam leven voor het jonge, ongewenst kinderloze stel. Tot er na een storm in april een reddingsboot aanspoelt met twee mensen erin: een dode man en een kleine, springlevende baby, een meisje. Tom begraaft de man en Isabel ontfermt zich over het kind, waarmee ze al snel een sterke band krijgt. Ze haalt Tom over om net te doen alsof ze hun dochter is. Maar wanneer ze na twee jaar terugkeren naar het vasteland worden ze geconfronteerd met veel vragen van hun vrienden en familie, en met een wanhopige vrouw op zoek naar haar dochtertje…

Ik vond het echt een heel mooie roman, een puur verhaal met een zeer sympathieke Tom in de hoofdrol. Wat een prachtkerel, waren ze maar allemaal zo op de wereld, dan zou er zoveel minder ellende zijn. En Isabel is ook een heel mooi uitgewerkt personage. En ik snap haar zo goed. Hoe het verlangen naar iets je zo ‘gek’ kan maken. Dat heeft Stedman echt prachtig uitgewerkt. Of wat te denken van Hannah, ach die arme vrouw. Hoe ze leeft met altijd maar weer die hoop in haar hart.

Echt heel, heel mooi. Dit boek moet je echt lezen.