Gossiemikkie, er zijn ontzettend veel speciale dagen in het jaar en vandaag is het dus de ‘dag tegen het pesten. Ik moet zeggen dat ik geen idee heb wie al die dagen verzint en ‘toewijst’ en ik vind het ergens ook wel een beetje suf allemaal. Net alsof elk issue een speciale dag verdiend. Aan de andere kant: met een speciale dag en wellicht wat reclame zoals hier 😉 genereert zo’n dag dan misschien wel wat aandacht.
En sommige dingen zijn natuurlijk ook hartstikke belangrijk, maar ik denk dat die dan eigenlijk gewoon iedere dag aandacht verdienen.
Maar goed, de dag tegen het pesten. Ik kan zo boos worden om het feit dat er nog steeds gepest wordt. En ik snap het ook niet. Als ik ooit zou horen dat mijn dochters bewust andere kinderen verdriet of pijn doen, dan zouden ze een heel slechte aan mij hebben. Ik durf er echter zo goed als een hand onder te verwedden dat mijn dochters dit niet doen omdat ze donders goed weten hoe wij daarover denken. Ze zijn echt niet Roomser dan de Paus en zullen heus ook wel ‘ns ondoordachte dingen zeggen die een ander verdriet doen, maar categorisch en bewust (en daar gaat het tenslotte om met pesten) iemand kwetsen, treiteren of buitensluiten: no way.
Wat dat betreft vind ik het nog steeds zo raar dat er nog steeds gepest wordt! Vinden andere ouders het niet belangrijk? Weten ze het wel? Het is bijna bizar hoeveel De Scholier thuis vertelt als ik dat vergelijk met wat de dochter van een vriendin vertelt. De meisjes zitten in dezelfde klas en mijn vriendin weet nooit iets. Dat komt voor een groot deel omdat haar dochter door de basisschoolperiode heen fladdert. Het is een allemansvriendje die tegelijkertijd niet over zich heen laat lopen. Nooit trammelant met haar dus en voor haar ook geen reden om thuis dingen te vertellen.
De Scholier heeft het niet heel gemakkelijk op school. Ze heeft, sociaal-emotioneel, Â weinig aansluiting en er is vaak gedoe, maar ze wordt GELUKKIG ook echt niet zwaar gepest. Ze gaat nog steeds (en heeft dat altijd gedaan) met heel veel plezier naar school. Als ze er diep ongelukkig zou zijn, dan zou dat wel anders zijn lijkt me. Maar zoals bekend, er is wel vaak gedoe. Wat zij dus thuis vertelt. En dan gaat het vaak niet eens over wat haar overkomt, maar over hoe kinderen tegen elkaar doen. Ze heeft zulke voelsprieten dat meissie. En dat is niet altijd handig natuurlijk.
De Student heeft het op de basisschool een tijdlang erg moeilijk gehad. Dat werd veroorzaakt door één klasgenootje waar de andere meisjes zo van onder de indruk waren dat ze het maar lieten gebeuren. De Student echter stond haar mannetje gelukkig redelijk goed en uiteindelijk is het toch afgelopen. Ik vond het wel bizar dat de ouders van het betreffende schatje nooit iets hebben laten horen. En dat schatje, dat is nog net zo’n trutje als een jaar of acht geleden. Tot op het bot verwend, maar zo’n onaardig kind en ze loopt altijd rond met een chagrijnige snoet. Tja, kom je aan mijn kindjes, dan kom je aan mij. En ik ben wat dat betreft niet zo heel vergevingsgezind.
Enfin: pesten is helaas van alle tijden en van alle leeftijden. Wat zou het toch mooi zijn als we er voor konden zorgen dat dat ‘ns ophield. Ik ben wat dat betreft heel erg van lief zijn voor elkaar en van ‘wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’.
Wat zijn jouw ervaringen met pesten?Â
M’n dochter is op de lagere en middelbare school zo verschrikkelijk gepest en met de dood bedreigd dat ik er nog naar van kan worden. Helemaal als ik zie wat dit met haar heeft gedaan en dat ze dit voor de rest van haar leven met zich mee moet dragen.
En ik raak direct van de kook als het over dit onderwerp gaat, kan ook niet naar tv programma’s kijken die er over gaan enzo.
Pesten is zoiets naars. Ik ben op de basisschool heel erg gepest (heb een half jaar dagelijks overgegeven van de spanningen), maar gelukkig heb ik er niet veel aan over gehouden.
Pesten is natuurlijk afschuwelijk. Het gebeurt voortdurend en lang niet elk slachtoffer durft het te melden. Ik heb gelukkig weinig slechte ervaringen, maar middelste zoon is ernstig gepest.
Ik was 14 en werd ernstig gepest. Zowel mijn ouders als de school deden niets dus besloot ik niet meer naar school te gaan. De rest weet je: twee jaar naar het Sophia. Als 14 jarige wist ik meteen: als ik ooit een kind krijg, gaat het slechts over mijn lijk naar een psychiatrische afdeling.
Roos werd een keer gepest in groep 7 door twee meiden uit groep 8. Ze heeft het zelf geprobeerd op te lossen maar dat mislukte. Ik heb de juf en de moeders van de meiden aangesproken. De moeders hielden bij hoog en bij laag vol dat hun kinderen zoiets niet deden maar ik had bewijs: foto’s. Als ik ze tegenkom draaien ze nog hun hoofd om, maar ik ben nog steeds trots op mijn actie. Niemand komt ongestraft mijn kind pest.
Pesten is van alle leeftijden ben zelf flink geziekt en heb het dus niet naar me zin gehad op school. Mijn scholen deden er niets aan of tegen.
Je zegt het zelf al, pesten is van alle tijden. maak je dus maar geen illusies , dat is onuitroeibaar omdat er altijd kinderen zullen zijn die ( om welke reden dan ook) wat minder weerbaar zijn én kinderen die daar gebruik van zullen maken.
Natuurlijk zal geen énkele ouder z’n kinderen aanmoedigen om te pesten maar ook zal geen enkel kind thuis komen met de mededeling “ik heb zo leuk gepest vandaag. ” Zelf heb ik geen pest ervaringen en dit ondanks dat ik zeker geen populair kind was op school, het één hoeft dus niets met het ánder te maken te hebben.
Helaas heb ik er ook ervaring mee en het feit dat een leraar het mogelijk maakte heeft me nog het meeste pijn gedaan, het maakte me zo machteloos. Gelukkig was het in 1 keer over toen ik op de middelbare school in een klas met alleen maar jongens kwam.
Als ik nu spreek met oud klasgenoten snapt overigens niemand waar ik het over heb. Men kan zich specifieke gebeurtenissen wel herinneren, maar niet dat het stelselmatig tegen mij gericht was. Het verschil in ervaring en herinnering is dus erg groot!
Pesten is verschrikkelijk, en ik snap inderdaad niet dat het nog steeds gebeurd. Aan de andere kant, het is soms ook zo’n verschil hoe je dingen ervaart.
Ik heb zelf een heerlijke middelbare schooltijd gehad (en basisschool ook trouwens). Gezellige klas, leuke vrienden. Ik kreeg af en toen wel eens een opmerking om mijn oren die hard aankwam, maar die zal ik zelf (onbewust) vast ook wel eens gemaakt hebben. Ik heb ook nooit het idee gehad dat er in mijn klas iemand uitgepikt werd die het pispaaltje was.
Een goede vriendin van mij heeft dat heel anders ervaren. Zij heeft nog veel last van de opmerkingen en het buitensluiten door andere kinderen. Dat gebeurde volgens haar in de klas, dezelfde klas als waarin ik zat. Ik heb er oprecht nooit iets van gemerkt terwijl het voor haar heel heftig was. En dat terwijl ik juist meestal degene ben met goede ‘voelsprieten’ in sociale situaties.
Ik geloof haar natuurlijk, maar het klopt echt niet met mijn eigen waarneming en hoe ik mijn klasgenoten ken. Ik blijf dat lastig vinden. De grens van wat pesten precies is, is voor mij daardoor een stuk vager geworden.
Pesten is het vreselijkste wat mensen elkaar kunnen aandoen. Ik heb in mijn werk veel te maken gehad met jonge mensen die gepest werden en ik heb de gevolgen ervan gezien. Leraren, familie, buren, vrienden: inspringen als je het ziet of hoort!!!!
Ik ben in de basisschool en het middelbaar jaren gepest en heb ook al gezien dat het op de werkvloer gebeurt (was toen bij een collega). Ik weet heel goed wat het met een mens kan doen en ik kan alleen maar akkoord gaan met jouw vraag waarom het eigenlijk nog gebeurt.
Van kinderen kan ik het nog plaatsen, de impact van daden en woorden niet kunnen inschatten, maar volwassen mensen doen het ook. En vooral dat laatste kan ik niet echt vatten…
ik hoorde vanochtend op de radio dat op scholen 1 op de 10 gepest wordt, op het werk 1 op de 8 en in bejaardenhuizen 1 op de 5. Wijsheid komt dus helaas niet met de jaren.