In oktober schreef ik uitgebreid over hoe moeizaam het ging voordat De Scholier een paar klasgenootjes gevonden had om samen haar fuif mee te geven. Dat hele gedoe heeft ons saampjes best veel kruim gekost en ik word er opnieuw weer een beetje verdrietig van als ik eraan terugdenk. Het meest suffe van die hele toestand is nog wel dat de verhoudingen tussen de vier uiteindelijke fuifgevers ook al weer best gewijzigd waren en dat al het gedoe waarschijnlijk helemaal niet nodig was geweest, maar dat geheel terzijde.
Enfin: die fuif die werd afgelopen woensdag dus gehouden. Het was immers de dag voor Hemelvaart, dus de kinderen konden de volgende dag gewoon pitten. Ik ben heel erg van de ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg fuiven’ maar helaas is er aan het begin van het schooljaar een soort van trend gezet dat er naast het samen wat hangen, muziek luisteren, voetballen (en jawel, verstoppertje spelen) ook nog iets gedáán moet worden. Die eerste fuif werd er namelijk ook nog gepaintballd (of paint geballd?). Echt zo suf en tja, dan willen de volgende fuifvierders ook iets extra’s.
De meiden hadden bedacht dat er een spooktocht moest komen en pfffft, wat houd ik daar dus niet van. Maar goed, een spooktocht kwam er dus. Ik heb me met die tocht overigens totaal niet bemoeid (dat was het pakkie an van de meiden en de papa’s), in plaats daarvan ben ik de boodschappen gaan doe en dat was ook best heel stoer want van de vier meiden zijn er twee heel, heel, heel druk. Echt zo bijzonder: gillen, rennen door de supermarkt, totaal niet luisteren. Op een gegeven moment was ik het echt beu en zei ik tegen de dametjes ‘moet ik nu echt boos worden voordat jullie gaan luisteren’ en toen zei een van de meisjes ‘mijn papa was al lang boos geworden’. Uh, okay … Enfin: boodschappen gedaan en kinderen en boodschappen afgezet op de feestlocatie. Een heerlijke voormalige boerderij met een zee van ruimte.
Lang verhaal kort: 20 kinderen, een boel herrie, zakken chips en snoep, cola, sinas, icetea. Veel om elkaar hangen, stoerdoenerij et cetera. De mama’s en de papa’s met een wijntje en knabbeltjes in de keuken gingen ervan uit dat alles prima verliep. Mmmm, niet helemaal, want achteraf bleek dat een aantal kinderen af en toe toch wel van het erf gegaan zijn en totaal niet luisterden naar de verzoeken van De Scholier en de andere drie feestvarkens om dat vooral niet te doen. Maar goed, dat kwamen ze binnen niet vertellen. Maar aan het eind hadden we vier blije meisjes die al met al met een tevreden gevoel terugkeken. Alhoewel … de spooktocht … die was uiteindelijk lang niet eng genoeg.
Goed gedaan.. Het zit er weer op.. 😉
Fijn dat de meiden het zo naar hun zin hebben gehad!
Fijn dat dat weer achter de rug is.
Lang heel lang geleden waren zwemfeestjes in. Mijn vader fixte koekhappen en dat was toen ook gewoon goed.
Best een gedoe zeg. Maar ik bewonder jouw relaxte aanpak, en dat je het ze zelfs hebt laten regelen. Daar ga ik een voorbeeld aan nemen!
Volgens mij zijn de huidige feestjes op zich al spookachtig genoeg ( voor de ouders dan hé) Maar oke, het is achter de rug en je kunt weer opgelucht adem halen.
hopen dat ze op de middelbare direkt een paar leuke meiden treft, het is haar gegund!
Jullie hebben je er dapper doorheen geslagen. Ik ben blij dat die periode achter ons ligt.
Wat heerlijk dat het voorbij is (!) en dat de dames hebben genoten!