Op 25 juni plaatste ik een lyrisch logje over het boek ‘Bruggenbouwers‘ van Jan Guillou, sindsdien plaatste ik nog drie (1, 2, 3) logjes meer over deze reeks en vandaag volgen de laatste twee boeken.

Deel vijf ‘Blauwe ster‘ behandelt dezelfde tijdspanne als deel vier alleen nu vanuit het gezichtspunt van de dochters van Lauritz (Johanne en Rosa).

De nieuwe generatie Lauritzen treedt naar voren. In het centrum staat de oudste dochter Johanne, die in het begin van de oorlog als koerier voor het Noorse verzet werkte. Nu bevindt ze zich in Stockholm, in de illegale wereld van spionage, bedrog en verraad, gerekruteerd door de Britse spionageorganisatie SOE – haar codenaam is Blauwe Ster. Johanne wordt bevorderd tot kapitein in het Britse leger. Na een reeks spectaculaire sabotageacties krijgt ze de verantwoordelijkheid over de grootste en belangrijkste operatie: om de Noorse joden te helpen ontkomen aan de Holocaust. Intussen verricht haar jongere zus Rosa niet minder riskant werk voor de militaire inlichtingendienst, waarmee hun zusterschap zwaar op de proef gesteld wordt.

Ook nu de weer wat bevreemdende schrijfstijl als in deel vier, maar ik vond dit boek toch behoorlijk wat mooier dan deel vier. Het boek geeft daarnaast veel informatie over de rol van vrouwen in WO II en af en toe is dat behoorlijk shockerend.

Deel zes ‘Echte Amerikaanse Jeans‘ is voorlopig het laatste boek uit de reeks en ik hoop dat Guillou toch snel een zevende deel levert. Want dit boek smaakt weer naar meer. Dat komt deels omdat de rare schrijfstijl van deel vier en vijf weer verdwenen is. In dit boek draait het om Eric en het boek is -gelukkig- weer in de ik-vorm geschreven.

Echte Amerikaanse jeans speelt zich af in de jaren vijftig van de vorige eeuw en volgt Eric, een jonge telg uit de familie Lauritzen. Het is de tijd dat de fundamenten van de Zweedse verzorgingsstaat worden opgebouwd. De natuurlijke grondstoffen van het land vinden gretig aftrek op de Europese markt, die nog steeds niet bekomen is van de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog. De groeiende dreiging van een nucleaire oorlog is een constante factor van zorg en angst. Uit de grote veranderingen ontstaat een nieuwe jeugdcultuur, waarbij jongeren zich niet langer door Europa, maar door Amerika laten beïnvloeden. Ook Eric wordt ondergedompeld in deze wereld en is gefascineerd door nieuwe ontwikkelingen in de muziek, de mode en de film. Niet alleen lukt het hem om het verboden drankje Coca-Cola mee te smokkelen, hij wordt ook de eerste uit zijn klas die echte Amerikaanse jeans draagt.

Yep, weer erg mooi om de wereld vanuit de gedachten van de jonge Eric te volgen. Guillou laat Eric eind jaren 60 zijn leven in de jaren 50 beschrijven (hij is in die periode 12-17 jaar) en dat doet hij echt heel erg mooi.

Ik weet niet of je naar aanleiding van mijn logjes over deze reeks al bent begonnen met de reeks of dat je erover denkt eraan te beginnen. Ik kan ze je, ondanks de ‘dip’ in deel 4 en 5, van harte aanbevelen. Guillou heeft mij vele aangename uurtjes bezorgd in ieder geval.