Maandelijks archief: september 2017
Beschermd: Geslaagd
Beschermd: Toespraken herdenkingen
Open dag
10
Ach, arme het-is-zondag-ze-zal-wel-weer-een-boekenlogje-gepubliceerd-hebben-lezers, sorry, sorry, sorry. Maar helaas, geen ‘uit’ boek op voorraad. Dat komt voor een deel door het feit dat ik na ‘Heks‘ opnieuw in een behoorlijk lijvig boek bezig ben. En dat lijvige boek, ik lees nu ‘Het Eeuwige Vuur‘, heeft bijna 900 bladzijdes en is het laatste deel van de trilogie van Ken Follet over Kingsbridge. En wow, wat is het wederom een prachtige historische roman. Maar goed: daarover volgende week wellicht meer.
En dan denk je natuurlijk, wat is dat andere deel dan, waardoor ze geen tijd had om veel te lezen? Nou, dat is dus bijvoorbeeld de drukte van de afgelopen weken. Ik heb best veel gewerkt en we hadden natuurlijk ook nog feest te vieren. Wat dat werk betreft: na vandaag moet het wel een beetje minder worden. Alhoewel: er staan al weer een aantal andere projecten op de rol dus ik hoef me wederom niet te vervelen.
Maar hé, vandaag is toch zondag? Ja, dat klopt. Waar ik dan zo druk mee ben? Vandaag zetten we onze deuren open en ben ik op het werk om te kijken hoe de open dag die ik, samen met mijn twee collega’s heb georganiseerd , verloopt. Het was een megaklus die niet altijd even soepel verliep maar dat zijn voor mij juist de meest uitdagende klussen. De open dag wordt georganiseerd op drie gemeentelijke locaties. Mijn twee collega’s namen er allebei één voor hun rekening en ik de derde en ik probeerde daarnaast het totaaloverzicht te houden. Dat lukt het ene moment beter dan het andere, maar ik ben vooral ook heel erg van de verantwoordelijkheid daar neerleggen waar hij hoort. Als een afdeling zich presenteert meer dan prima, maar ze regelen dan ook alles zelf. Ik had het al druk genoeg met alle zaken eromheen: zoals facilitaire zaken, catering, vergunning, beveiliging, communicatie, maken van programmaboekjes en nog heel veel meer.
Ik denk dat we iets geweldigs neer hebben gezet, de weersvoorspellingen zijn geweldig en nu is het nog maar hopen op één ding … een heleboel belangstelling van het publiek. Het is het enige dat ik niet echt in de hand hebt en daardoor ook het enige dat het allemaal wel erg spannend maakt. We gaan het meemaken. Ik hoop dat ik vanavond zeer moe, maar zeer voldaan op de bank kan crashen.
Beschermd: Herdenken: inclusief heel bijzondere ontmoetingen
Beschermd: Foto(‘s) van een mooie geweldige dag
Een geweldige dag
Oh wat hebben wij een heerlijke dag gehad afgelopen vrijdag. Echt zo gaaf en fijn. Genoten tot en met. Wat deden we zoal?
We ontbeten met mijn ouders, al hun broers/zussen en aanhang en het gezin van mijn broer. Dit ontbijt was georganiseerd door een oom en tante van mij die in dezelfde blok wonen als mijn ouders. Zo leuk. En dat gezicht van mijn moeder toen ze nietsvermoedend binnen kwam lopen. Onbetaalbaar! Het was hartstikke gezellig en we hebben lekker gegeten.
Daarna gingen we huiswaarts waar de kapper kwam om de haren van de meiden te doen. De Student kreeg een prachtige lage knot en De Scholier een vlecht die overging in een schuine staart. Ze zagen er allebei supermooi uit. Zo rond 12.45 uur was het tijd om de feestkleding aan te trekken en wauw, wat heb ik toch twee mooie meiden. Foto’s volgen in een beveiligd logje.
Een tante van mij was gevraagd om foto’s te maken en rond 13.30 uur gingen we daarmee aan de slag. We mochten, net als 10 jaar geleden, weer foto’s maken in de tuin van de oude pastorie. Wat een heerlijke plek is dat.
Aansluitend aan het foto’s maken wordt de woord- en communiedienst gehouden. In plaats van een eucharistieviering kozen mijn ouders dit keer voor de ‘woco’ omdat dat toch net wat losser is en er meer mogelijkheden zijn om hedendaagse teksten te gebruiken. Mijn ouders wisten trouwens helemaal niets van het boekje voor de dienst. Ik heb dat helemaal alleen in elkaar gezet en ik was er keitrots op maar het is natuurlijk ook best spannend hoe het allemaal zal gaan in de kerk. Mijn broer deed de openingstekst, mijn schoonzus de schuldbelijdenis, Mr. T. de eerste lezing, een tante de tweede lezing, de kleinkinderen deden de voorbede en ik sloot af met het slotwoord. Ik had, vond ik, erg mooie en passende teksten die ik voor een deel vond op het internet of in andere boekjes, maar ook een aantal stukken zelf geschreven. Een nichtje zong samen met haar zus nog ‘Hier heur ik thuis’ en de rest van de liedjes werd gedaan door het gemengd koor. Als je dan naderhand van je ouders hoort hoe mooi ze het hadden gevonden dan ben je gewoon heel erg trots en blij.
Na de diens gingen we naar de feestzaal voor koffie en gebak en aansluitend het diner met de daggasten. Lekker gegeten en veel gekletst. Heerlijk. De kleinkinderen deden na het hoofdgerecht hun stukje. Ze hadden een quiz in elkaar gezet ‘wie kent de kleinkinderen het beste: opa of oma?’. Daarin werden bijvoorbeeld vragen gesteld over de schoenmaten van de kleinkinderen, welke rol hun kleinzoon in een stuk had gespeeld of op welke datum hun oudste kleindochter verkering kreeg. We hadden al wel een beetje verwacht dat oma zou winnen en dat gebeurde ook. Het cadeau was een cadeau ‘uit eigenbelang’. Oma kreeg bloem, melk en eieren en daarbij de ‘opdracht’ opa aan het werk te zetten → pannenkoeken bakken die de kleinkinderen dan op zouden komen eten. Ook de familie van mijn vader deed een superleuke levensloop.
Vanaf 20.00 uur arriveerden de gasten voor het feest. Mijn ouders hadden ook alle neven en nichten uitgenodigd dus dat was echt supergezellig. Er was geen diskjockey: het zou vooral een ‘kletsfeest’ worden. Maar om toch nog een beetje reuring in de tent te krijgen hadden mijn ouders een heuse troubadour uitgenodigd en wat was dat leuk. Echt heel erg grappig om te zien (en te horen) hoe de oude garde nog heel veel liedjes van toen meezingt en hoe ook de jonge garde fanatiek meedeinde. Een aanrader dus.
Er volgde nog een optreden van een nichtje en een levensloop van de familie van mijn moeders kant. En we dansten toch nog een beetje. Om 23.30 werden er broodjes gebakken ei rondgedeeld en vanaf middernacht was het feestje zo ongeveer afgelopen. Uiteindelijk was het toch nog ongeveer 2.00 uur voordat Mr. T. en ik thuis waren, want we waren nog even met mijn ouders mee naar huis gegaan om na te kletsen. Het was een heerlijke dag!
Heks
Oh, wat een heerlijk boek was dat ‘Heks‘ van Camilla Läckberg toch weer. Waar gaat dit boek over Erica en Patrik over?
Wanneer een jong meisje van een boerderij net buiten Fjällbacka verdwijnt, denkt men meteen aan een oude zaak. Dertig jaar geleden verdween daar namelijk een vierjarig meisje dat later werd teruggevonden – vermoord. Destijds werden twee tienermeisjes beschuldigd van deze moord; de een leidt sindsdien een teruggetrokken bestaan in Fjällbacka en de ander is een beroemde actrice die even is teruggekeerd. Patrik Hedström acht de kans klein dat er een verband is tussen de verdwijningen, maar moet de mogelijkheid toch onderzoeken, daarbij bijgestaan door schrijfster Erica Falck. Hoe dieper ze in de zaak verwikkeld raken, hoe meer ze zich realiseren dat deze ver teruggaat in de geschiedenis. Het verhaal gaat namelijk dat een vrouw die in de zeventiende eeuw werd beschuldigd van hekserij meerdere gezinnen vervloekt had…
Echt weer zo’n prachtige, tot in detail, uitgewerkte thriller. Heerlijk lezen en dan wil je vooruit, vooruit, vooruit en baal je enorm als het dan uit is.
In dit boek switcht de auteur tussen lang vervlogen tijden en de actualiteit. En die actualiteit is echt heel erg actueel omdat Läckberg onder andere ook de problematiek rondom asielzoekers in het boek verwerkt. Wat ze ook mooi (al is het een raar woord om in dit verband te gebruiken) doet is aangeven hoe verschrikkelijk getreiter kan leiden tot verschrikkelijke daden.
Kortom: ik kan je dit boek van harte aanraden en mocht je de voorgaande delen nog niet gelezen hebben, dan kun je vooruit! En stiekem benijd ik je dan best want wat zijn het geweldige boeken.
Gouden Huwelijk
Vandaag is het dan zover: mijn ouders zijn 50 jaar getrouwd! We gaan er vandaag een heel fijne dag van maken en een verslag volgt binnenkort.
Lieve mam en pap: ook vanaf deze plek van harte gefeliciteerd met deze bijzondere dag. Love you ♥♥♥!!!
Wennen
Vandaag is het woensdag en ben ik aan het werk. Het gebeurde sinds ik kinderen heb echt zelden dat ik op woensdag werkte. Woensdag immers is toch wel de dag die vele moeders thuis zijn omdat de kinderen vrij zijn van school (het continurooster is hier in het dorp in ieder geval nog niet ingevoerd). Ik ben vandaag aan het werk omdat er een heel bijzondere herdenking plaatsvind in mijn gemeente die ik heb georganiseerd (daar blog ik nog wel over) en omdat ik een ‘s middags een vergadering heb.
De vrijheid om met werkdagen te wisselen die heb ik eigenlijk altijd al gehad, maar ik deed het zelden omdat de kinderen thuis waren. Maar ja, inmiddels is De Scholier ook naar het voortgezet onderwijs dus dan kan het. Het is tegelijkertijd het enige voordeel van het feit dat ook zij nu naar de brugklas is.
Ik vind het helemaal niets hoor. Dat ze op woensdag- en vrijdagmiddag niet meer thuis is omdat ze de middag vrij heeft of, in geval van de vrijdag, de lunch. Toen De Student naar het voortgezet onderwijs ging was De Scholier 6 jaar, dus we hadden nog een boel gezellige lunchmomentjes en middagen in het verschiet, maar ja knipper één keer met je ogen en ook zij is aan de volgende fase van haar leven begonnen.
En daar moet ik best aan wennen. Dat wennen moet Mr. T. overigens ook die op maandag nu ook alleen moet lunchen.
Verder vind ik het vooral heel erg fijn om te zien hoe De Scholier zich nu op haar brugklascarrière stort. Het lijkt helemaal goed te komen met de aansluiting al moeten we natuurlijk niet te vroeg juichen. Maar oh, wat gun ik haar dat, dat ze gewoon een heel, heel fijne middelbareschooltijd krijgt.
Lessen
Vandaag gaat het gebeuren: De Student stapt voor de eerste keer in een lesauto. Eigenlijk taalde ze lange tijd niet naar het halen van haar rijbewijs. Hebben veel van haar vriendinnen hun rijbewijs al lang (ze mogen immers vanaf 16½ jaar rijles gaan nemen sinds een aantal jaar), ze vond het allemaal niet zo heel erg belangrijk.
Inmiddels heeft Haar Lief sinds een paar maanden zijn rijbewijs en ze ziet dat het toch wel handig is. En in het derde jaar moet ze op stage en dan is het waarschijnlijk ook erg fijn als ze haar rijbewijs al heeft. Dus, het moest er maar ‘ns van komen.
Vorige week dinsdag gingen De Student en ik naar een infobijeenkomst en werd uitgelegd wat er allemaal bij komt kijken om je rijbewijs te halen. In mijn herinnering was het in mijn tijd allemaal veel en veel minder, maar goed dat was toen. Het is uiteraard mogelijk om via losse lessen je rijbewijs te gaan halen, maar er waren ook een soort van pakketten te koop met een korting. Het pakket dat wij kochten bevat 30 lessen, studiemateriaal voor de theorie en een boek voor de praktijk en het praktijkexamen. Zo, dat is weer even € 1.634,=! Het theorieexamen en de verklaring van het CBR komen daar dan nog bij. Kost ook ongeveer €60,=. Dure business dat lessen. Maar het is voor een goed doel laten we maar zeggen. Er was ook een duurder pakket met een tussentijdse toets erin, maar dat hoefde De Student niet. Het gros van haar vriendinnen en Haar Lief heeft dat ook niet gedaan, dus dan is het ook niet nodig aldus De Student.
Ze zegt zelf regelmatig dat ze denkt dat het nooit zal leren, maar dat is natuurlijk niet waar. Ik denk dat ze het best snel onder de knie zal hebben. Hoe lang het gaat duren totdat ze echt op examen kan, dat is natuurlijk afwachten.
Na haar eerste les is haar instructeur een paar weken op vakantie. Ik dacht dat het dan beter was om na die vakantie pas te beginnen, maar De Student denkt dat het zo juist helemaal top is. En dan kan ze in de weken dat hij op vakantie is mooi haar theorie halen.
Ik slaagde zelf pas de derde keer voor mijn rijbewijs. De eerste keer dat ik zakte was ik echt flabbergasted, in mijn ogen was het hartstikke goed gegaan. De tweede keer had ik een ingreep al vond ik eigenlijk dat die niet terecht was, maar ja. De derde keer dat ik op moest, moest ik die ochtend voor de eerste keer een vergadering notuleren. Stikzenuwachtig was ik daarvoor. Met als gevolg dat ik denk dat ik al mijn zenuwen al op had want toen slaagde ik. Was toch wel fijn!
Heb jij je rijbewijs? En ben je de eerste keer geslaagd of moest jij ook nog in de herkansing?
Ovenschoteltje
Goed, omdat ik vorige week nog in dat ene boek bezig was en omdat ik dat pas eergisteren uitlas en omdat ik daardoor logischerwijs nu nog geen logje kan schrijven over ‘Heks‘ vandaag dus geen boekenlogje, maar een heus recept.
Het moet echt niet gekker worden, maar ik ben dus al ruim een jaar aan het ‘kokkerellen’ zonder zakjes. En omdat ik dus steeds meer recepten bij elkaar sprokkel en er meer vaardigheid in krijg fabriceer ik dus ook een soort van eigen creaties, Ik maakte afgelopen woensdag een heus, zelf bedacht, ovenschoteltje met wortelen, prei en zoete aardappelen. En lekker dat ie was!
En nou wil je natuurlijk het recept? Toch? Ja!? Nou, eerst het plaatje. Tja, ik vergat een foto te maken toen hij uit de oven kwam, dus dit was net voordat het laatste beetje uit de schotel geschraapt werd. Maar goed: is het geen plaatje die ovenschotel?
Ik kookte de zoete aardappelen gaar en sneed ze in schijfjes. De winterpeen sneed ik in kleine blokjes en de uit snipperde ik. Ik verhitte wat olijfolie in de pan en fruitte de ui en bakte de wortel een beetje. Daarna voegde ik rundergehakt toe en bakte dat even mee. Toen deed ik er wat doormidden gesneden cherrytomaatjes bij, twee blikjes tomatenpuree en chème fraiche. Nog even pruttelen en in een ingevette ovenschaal kieperen. Dan de prei in de pan en even bakken, op smaak maken met peper en kerrie. Prei bovenop het prutje dat al in de ovenschotel lag, daarop de zoete aardappelschijfjes en tot slot een laagje geraspte kaas. 25 Minuten in een voorverwarmde oven van 200°C. Smakelijk eten!
Naast het feit dat ik ovenschotels over het algemeen gewoon heel erg lekker vind, is er nog een groot voordeel en dat is dat ik de aanrecht al op kan ruimen als de schotel in de oven staat. Hoe heerlijk is dat dan wel niet? Klaar met eten en klaar met de keuken!!
Vlieg op!
Oh jongens, ik zit er echt middenin inmiddels, in die overgang. Tenminste dat hoop ik, want ik ben het al behoorlijk beu. Of beter: ik ben de opvliegers beu. En die heb ik nog niet eens zo heel erg lang, ik denk ruim een maand nu. Maar man, man, man wat stom zijn die zeg!
Hier (handig zo’n dagboekblog) logde ik al een keer over het feit dat ik dacht dat ik in de overgang aan het komen was en ik zie dat dat toch al ruim een jaar geleden is, dus snel gaat het wel, de tijd. Maar goed, of ik er nu middenin zit of pas aan het begin, dat weet natuurlijk niemand. Mijn laatste menstruatie is alweer van 10 juli, dus de regelmaat is inmiddels ver te zoeken. Gelukkig schiet ik inmiddels niet meer in de paniek van ‘ik zal toch niet …’. Dat heb ik inmiddels wel geleerd. 😉
Die opvliegers dus. Dat is een bijzondere gewaarwording zeg. In mijn geval begint mijn lijf te tintelen, lijken al mijn haartjes overeind te gaan staan en krijg ik het dus echt heel, heel, heel heet. Ik heb het idee dat er druppeltjes op mijn bovenlip en voorhoofd verschijnen en mijn lijf voelt in no time verschrikkelijk klam. Echt niet tof dus. Thuis vind ik het nog wel te handelen, maar op het werk vind ik het echt niet fijn. Ik heb veel overleg en treed ook vaak als ceremoniemeester op. Dan wil je dat toch niet meemaken!
En nou was ik al nooit een goede slaper, maar regelmatig wakker worden omdat het zo heet, heet, heet is, dat is ook niet tof. Vooral ook omdat ik dan vervolgens weer niet gemakkelijk inslaap nemen mijn slaapuren in rap tempo af.
Enfin: wat is nu wijsheid. Het uitzitten zonder iets te gaan slikken? Dat zou ik het liefst doen, maar ik weet niet of ik dat volhoud.
Een collega van mij slikt tot haar grote tevredenheid clonidine en ook mijn huisarts had het daar laatst over. Maar wil ik dat wel? Of is het toch beter om iets homeopathisch te gaan gebruiken. Maar ja, wat dan? Er zijn zoveel producten op de markt. En ze kunnen dan wel zeggen dat het allemaal veilig is, maar is het dat ook? En wie of wat moet je geloven? Ik vind het lastig.
Dus lieve lezers. Ben jij al in de overgang geweest of zit je er misschien midden? En heb of had je (veel last van) opvliegers? Deel dan alsje-, alsje-, alsjeblieft jouw ervaringen. Hoe ging je ermee om en wat hielp er bij jou.
Tienerkamer
Net als een jaartje of zes geleden toen De Student naar ‘de grote school’ ging en wij dus haar kamer tienerproof/grote-school-proof maakten, deden we dat deze zomer ook voor De Scholier. Nog maar twee jaar geleden verfden we een deel van haar kamer appeltjesgroen, maar dat vond De Scholier zo 2015 dat ik dat Yippee Blue van laatst ook maar op de appeltjesgroene wanden smeerde. Ik was immers toch bezig nietwaar. En wederom: wat een heerlijke verf! In één keer dekkend. Hoera.
De Scholier had op haar kamer nog het meubilair dat De Student in gebruik had tot we haar kamer tiener-/grote schoolproof maakten. Het was dus vrij logisch dat ook zij nieuwe meubels kreeg. De kasten die ze had waren ook best krakkemikkig geworden. Zo was het iedere keer weer een grote uitdaging om de lade waar haar ondergoed inzat te openen. Op het laatst ging dat dus echt niet meer.
De kleding van De Scholier is verhuisd naar de zolder waardoor er wat meer ruimte kwam in haar kamer. Omdat de trap naar de zolder op haar kamer is, zijn de mogelijkheden om met meubels te schuiven gewoon hartstikke minimaal. Dit tot groot verdriet van De Scholier maar ja …
We zijn misschien niet heel erg verrassend, maar De Scholier kreeg uiteindelijk dezelfde kast als De Student en ik vind dat het er hartstikke tof uitziet.
Op de foto’s hierboven hangen de oude gordijnen nog. Die zijn vorige week vervangen door een rolgordijn en daarmee was de kamer van De Scholier eindelijk helemaal klaar. Zij is er blij mee en ik ook!
En de jackpot is eindelijk gevallen!
En toen gebeurde dus hetgeen nog nooit gebeurde: de jackpot viel! Hahaha, ik schrok er gewoon van.
Ik speel al een jaartje of drie denk ik (als het er niet vier zijn). Toen mijn vorige, vorige tablet kaduuk ging moest ik weer helemaal opnieuw beginnen en ik geloof dat ik toen ergens op 700 zat (bij het installeren van mijn vorige tablet vroeg CC om een koppeling met een mailadres zodat je bij verandering van device niet opnieuw opnieuw zou moeten beginnen. Da’s toch wel handig). Aan dat rad draaien doe ik pas sinds een eveneens verslaafde vriend van mij, me daarop wees: ‘want daar kun je boosters mee winnen’. Maar ik wed dat ik inmiddels dus al minstens 800 keer aan dat rad gedraaid had voordat hij eindelijk viel.
Enfin, ik twijfel nu: snel een staatslot kopen omdat ik nu in the winning mood ben of de komende 800 dagen maar geen staatslot kopen want wellicht dat al mijn jackpotgeluk de komende tijd op is.
Wat me bij de vraag van vandaag brengt: speel jij mee in een loterij?