Weinig gelezen

Oh, ik heb het gewoon te druk om een boek in een week uit te lezen. Dat overkomt me eigenlijk nooit. En nu dus wel. Ik ben bezig in ‘Zulajka opent haar ogen‘ en dat is best een heel mooi boek. Al vind ik wel dat de schrijfstijl behoorlijk houterig is. Wat me de laatste tijd op e-reader meer en meer opvalt is het gebrek aan een fatsoenlijke layout. Of zouden de instellingen verkeerd staan?

In 1930 wordt een Tartaars dorp binnengevallen door de communisten. Ook Zulajka wordt op transport gesteld naar Siberië, nadat haar man, die haar onderdrukte, is doodgeschoten. De erbarmelijke treinreis in de veewagon duurt een halfjaar, en uiteindelijk belanden enkelen op een stuk tajga waar ze zelf moeten zien te overleven. Zulajka weet zich staande te houden, dankzij een krankzinnige Duitse arts, die haar helpt bij de bevalling van haar zoon, en Ignatov, de moordenaar van haar man op wie ze verliefd wordt. Maar het is vooral haar eigen ontwikkeling die haar sterk maakt, en ervoor zorgt dat ze in 1946 haar zoon kan uitzwaaien die op reis gaat, een beter leven tegemoet.

Ik wist best dat er onder Stalin verschrikkelijke dingen gebeurd zijn, maar het fijne wist ik natuurlijk bij lange na niet. Om dan te lezen over de reis die Zulajka maakt en hoe er met haar en haar lotgenoten omgegaan wordt is te erg voor woorden. En hoe het dan verder gaat, dat weet ik nu nog niet.

Enfin: een interessant boek dat hoe verder je komt, steeds meer gaat trekken. Ik heb het over een paar dagen vast wel uit en dat is top want dan kan ik aan de nieuwe van Camilla Läckberg beginnen. Zoals ik hier schreef heb ik de eerste acht delen die zij schreef met Erica en Patrik in de hoofdrol achter elkaar gelezen. Twee jaar later kwam daar deel negen en nu is daar dus deel tien. Hoe heerlijk is het dan wel niet?

The broken circle breakdown

Hé, er is geen bal op de tv … zoals zo vaak in de zomervakantie. Wat een geluk dus dat ik nog een film op de recorder had staan. ‘The broken circle breakdown‘, zo heette hij en nadat we op internet gekeken hadden waar die film over ging twijfelde ik wel een beetje. Zou het niet een te moeilijke/verdrietige film zijn voor De Scholier.

Uiteindelijk keken we gedrietjes (De Student, De Scholier en ik) de film en we hebben er waarlijk van genoten. En stiekem ook wel een beetje om gehuild. Wat een geweldige mooie en ontroerende film.

De film heeft een boel prijzen gewonnen en volgens mij zeer terecht.

De Scholier vond het af en toe wel een beetje moeilijk om de lijn van de film vast te houden want hij springt nogal op en neer, maar wat is ie verder toch mooi gemaakt. En de muziek, heerlijk! Wat heeft die Veerle Baetens een prachtige, heldere stem.

En naast het genieten van die wondermooie film was het ook genieten om met z’n drietjes op de bank te zitten. Ik in het midden en op beide schouders een ‘kinderkopje’. ♥