Goed, klusjes dus. Uh, wat moeten de meiden hier in huis nu eigenlijk allemaal doen? Volgens mij valt het reuze mee, maar ik wed dat zij er anders over denken.
- Mee de tafel dekken.
- Die ook weer afruimen.
- Afwasmachine inladen en, als ze de enorme pech hebben thuis te zijn als deze klaar is, deze ook helemaal alleen uitladen.
- De vloer bij de eettafel vegen na het eten.
- Ervoor zorgen dat de aanrecht zo netjes mogelijk blijft (een utopie helaas).
- Spullen mee naar boven nemen als ze op de trap liggen. Is natuurlijk geen echt klusje, maar toch …
- Hun kamer zelf netjes houden en deze regelmatig ook echt ‘stoffen’. Mét heus water!
- Hun bed verschonen.
- Af en toe de was opvouwen.
- De kleding waarvan hun vader niet weet van wie nu weer wat is (zelfde maat en zo) en die hij in de badkamer legt na de strijk: uitsorteren en opruimen.
- Heel af en toe de kattenbak verschonen (De Student hoeft dat niet meer sinds we weten dat ze allergisch is voor de poezen, maar De Scholier moet het af en toe wel alleen vind ik haar nog niet iets te ‘chaotisch’ om dat netjes te doen).
- Gebruikte glazen en zo opruimen. Of hun schoolspullen die werkelijk overal slingeren opruimen. En nog meer van dat soort enorm moeilijke zaken.
- Af en toe koken.
Als ik dan hier boven zie wat ik ze eigenlijk allemaal al had moeten leren: oioioi, wat komen ze toch goed weg. Badkamer poetsen, stofzuigen (hahaha, als ze dat net zo ‘goed en vol ijver’ doen als ik dan heeft dat weinig nut), gras maaien (ha, geen gras meer in onze kavel). Strijken (dat kan Mr. T. echt heel erg goed), dweilen (ha, dat doe ik zelf misschien twee keer per jaar, wij hebben een heel fijne tegelvloer), ramen lappen (misschien toch maar ‘ns gaan proberen, ze kunnen het wellicht beter dan ik).
Tja, ik ben zelf een waardeloze huisvrouw. Ik heb zo’n ongelooflijke hekel aan poetsen en ik vind het ook zo verschrikkelijk nutteloos. En wie heeft in hemelsnaam bedacht dat het iedere week weer terugkomt? Maar goed, ik doe het wel. Op het oog is ons huis gewoon keischoon. 😉 En ach, ik vind dat je ook best mag zien dat er in een huis geleefd wordt.
Tegelijkertijd vind ik het wel belangrijk dat de meiden snappen dat niets vanzelf gaat en daarom ook dat, redelijk bescheiden (toch?) lijstje met taken van mijn bloedjes van kinderen. Of zal ik er binnenkort toch maar het poetsen van de badkamer, het dweilen en het ramen lappen aan toevoegen? Dan houd ik lekker tijd over om nog meer leuke dingen te doen.
Hoe zit het bij jou? Moest je vroeger veel thuis helpen en hoe zit bij jou? Moeten je eventuele kinderen helpen of denk je ‘als ik het zelf doe weet ik zeker dat het goed gebeurt’?