Tien jaar was ik in 1980 en logischerwijs was ik dus negentien toen de jaren 80 ten einde liepen. Alweer 10 jaar geleden bezocht ik met twee vriendinnen de expositie ‘Wauw‘ die over de jaren 70 ging en de expositie over de jaren 80 die nu nog (net; hij loopt tot en met half oktober) loopt in het Noordbrabants Museum wilde ik ook graag zien. En wat is er nu fijner dan een dergelijke expo in goed gezelschap bezoeken met uitzicht op een wijntje en een etentje na afloop? Niet veel natuurlijk. Gelukkig denkt mijn lieve blogvriendin Yvonn daar net zo over en zo ging dat afgelopen dinsdag voor ons beiden naar Den Bosch toe.
Ik ♥ Den Bosch. Wat een heerlijke stad is het toch. Zeker als het ook nog ‘ns heerlijk nazomerweer is. De binnenstad is gezellig, gemoedelijk en mooi om in rond te wandelen. De expositie was leuk (wel klein vond ik) en er was volop herkenning. Al moet ik zeggen dat het toch ook regelmatig zo was dat ik dingen niet herkende. Maar dat komt dan ongetwijfeld door het feit dat ik juist voor die dingen (vaak de meer politiek getinte of ‘zwaardere’ onderwerpen) nog te jong was: je hebt als tiener immers andere prioriteiten nietwaar? Zo heb ik van de hele koude oorlog weinig meegekregen terwijl dat voor mijn ouders natuurlijk heel anders was. En ook de ramp in Tsjernobyl heeft op mij niet heel veel indruk gemaakt.
Er waren veel fragmenten te zien en veel items om te bekijken. Veel over sport en televisie en de moderne uitvindingen van die tijd (de pinautomaat, de mobiele telefoon en nog van alles en nog wat). En wat te denken van -het einde van- Doe Maar, de volgeplakte Ryam-agenda’s die volgens mij iedereen had, talloze teksten van Loesje en Petje Pitamientje.
Omdat we er toch waren pikten we het rode kunstwerk van Chiharu Shiota ook maar even mee. Ik kan er niet heel veel mee, terwijl het tegelijkertijd ook wel indruk maakt door de omvang. Haar andere kunstwerken, met name de foto’s, vond ik trouwens vaak op het vulgaire af. Tja ik zal er wel niet genoeg verstand van hebben.
Toen we klaar waren in het museum pakten we een terrasje op de Bossche markt waar we fijn hebben zitten kletsen en genoten van het fijne weer. Daarna nog een heerlijk hapje eten in een leuk tentje en toen was het al weer tijd om huiswaarts te gaan en kwam er een eind aan een tof uitje met een lief mensch!
Ik ben van 1962 dus heb weer andere ijkpunten dan jij. De inhuldiging weet ik nog precies. Van Doe Maar zei ik altijd: doe maar niet (-: Petje Pietamientje, natuurlijk!
Jullie hebben een leuke uitstap gehad.
Herfstige groet.
Wat een leuke tentoonstelling! Je hebt me op een idee gebracht.
In de jaren 80 ben ik echt volwassen geworden. Dertig jaar, twee kinderen, gescheiden en getrouwd en klaar voor de arbeidsmarkt waar ik vanaf dat moment als hoger opgeleide mijn partijtje mee heb kunnen blazen. Zo beleef ik de 80ger jaren. Ze zijn mij dierbaar.
Den Bosch is zo leuk!
Ik was net getrouwd toen de jaren ’80 begonnen. Er is in dat decennium veel gebeurd, zowel privé als in de wereld. De geboorte van mijn zoon tijdens de Olympische Spelen van Los Angeles, het einde van de Koude Oorlog en nog net op de valreep de Val van de Berlijnse Muur. De grote liefdadigheidsconcerten die gehouden werden, de opkomst en doorontwikkeling van de CD en video en nog veel meer. Van Doe Maar was ik niet zo’n fan.
Leuk, zo’n uitje naar Den Bosch, ik vind het ook een mooie stad. Waar ze bovendien van die heerlijke bollen verkopen;-)
Terugblikken naar jeugdjaren is voor iedereen leuk dus altijd een succes.
Ben toch net iets ouder.. Tjernobyl heeft enorm veel indruk gemaakt, net als de koude oorlog. Het einde van Doe Maar dan weer wat minder ..;-)
Fijn dat je een leuke dag hebt gehad en Den Bosch is een fantastische stad (die volgens mij veel te weinig waardering krijgt) ..
Dat moet een leuk uitstapje geweest zijn.. Die herinneringen die dan terugkomen zijn zo leuk. Die Petje Pietamientje, daar hebben wij het ook nog wel eens over… ‘gewoon lekker’. 🙂
Ik ben een stuk ouder en die ramp in Tsjernobyl heeft op mij heel veel indruk gemaakt. Ik was toen zwanger van de derde en ik vond het zo verschrikkelijk. Wat een wereld.
Dat denk ik nu met kleinkinderen nog steeds.
Deze tentoonstelling wil ik ook zo graag bezoeken!
Gezellig hoor.