Wat een buitengewoon en bijzonder mooi boek is ‘Een‘ van Sarah Crossan. Echt een pareltje, een juweeltje, zo mooi geschreven. In heel weinig woorden (en in een bijzondere layout), maar zo raak en zo treffend. Het is een boekje dat je snel uit hebt, maar man, man, man, wat maakt het indruk.

Grace en Tippi zijn een Siamese tweeling van bijna zeventien die niet anders weten dan dat ze samen zijn. Hun leven verandert echter drastisch wanneer ze niet langer thuis les kunnen krijgen, maar naar de lokale middelbare school moeten. Daar ontkomen ze niet aan gestaar en gepest, maar ontdekken ze ook dat anders zijn soms voordelen heeft. Wat ze echter nog niet weten is dat ze een hartverscheurende beslissing moeten nemen; een beslissing die hun leven nog ingrijpender zal veranderen.

Al weer ruim twee jaar geleden las ik het vierde deel uit de reeks rondom Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist en dat boek vond ik redelijk geslaagd. Niet zoals de eerste drie delen die werden geschreven door Stieg Larsson, maar toch een redelijk boeiende thriller.

Lisbeth Salander zit voor korte periode in de gevangenis. Ze probeert zich zoveel mogelijk afzijdig te houden van haar medegevangenen om conflicten te vermijden. Wanneer ze het toch opneemt voor een jonge vrouw uit Bangladesh in de cel naast haar, wordt ze onmiddellijk uitgedaagd door de bendeleidster Benito. Holger Palmgren bezoekt Lisbeth en vertelt haar dat hij documenten heeft ontvangen over hoe slecht ze als kind door de autoriteiten is behandeld. De sporen leiden naar een zekere Leo Mannheimer, partner van een welgestelde effectenhandelaar. Hoe is zijn verleden verbonden aan dat van haar? Lisbeth vraagt Mikael Blomkvist, zonder verdere toelichting, onderzoek naar deze Leo te doen. Ondertussen worden de dreigingen van Benito en haar bende aan Lisbeths adres steeds serieuzer.

Ik vond dit vijfde deel heel wat beter en interessanter dan deel vier, wat mij betreft is Lagercrantz dus erg gegroeid. De twee verhaallijnen van dit boek spraken mij erg aan wat dus maakte dat ik dit boek met heel veel plezier heb gelezen.

Kiezen tussen beide boeken is eigenlijk niet mogelijk. ‘Een’ is prachtig, mooi en op de een of andere manier heel intiem. ‘De man die zijn schaduw zocht’ is vooral een soepel lopende thriller. Kortom: er zit voor jou niets anders op dan allebei de boeken te gaan lezen. Wel doen hoor!