En zo heeft De Scholier voor het eerst herfstvakantie terwijl ze op de middelbare school zit. En wat gaat het goed!!! We zijn zo verschrikkelijk blij voor haar omdat het er nu eindelijk op lijkt dat ze gewoon gewaardeerd wordt om hoe ze is. Op de basisschool had ze weinig aansluiting met de kinderen en dat maakte haar (en ons) met grote regelmatig erg verdrietig en soms zelfs boos en wanhopig. Want ach, ach, wat heeft het af en toe veel kruim gekost.
De klas waar De Scholier inzit is een fijne klas. De kinderen kunnen het onderling goed vinden en De Scholier trekt met een stuk of zeven meisjes vrij intensief op. Er wordt al over en weer afgesproken en met één klasgenootjes is ze pas naar de film geweest en uit wezen eten bij de Mac. 😉
Haar punten zijn ook prima: haar gemiddelde ligt op een 7,6 dus we zijn dik tevreden. Wij dan, De Scholier zelf baalt verschrikkelijk van een 4,7 die ze voor Engels haalde. Het is volgens mij haar eerste onvoldoende ever, dus dat is natuurlijk best even schrikken. Wij zijn echt heel erg van het ‘als je je best doet, dan is het goed’ en we zien heus wel of ze haar best doet of dat ze doet alsof ze haar best deed. We zijn gezegend met twee kinderen die tot op heden zo niet in elkaar lijken te zitten.
Ik weet best dat het misschien wat zwetserig overkomt maar ik ben gewoon keitrots op mijn meiden. Ooit was er op facebook een hele discussie over trots zijn op je kinderen en dat was niet een heel fijne discussie. Want het zou arrogant zijn om puntenlijsten van je kinderen te laten zien als die heel erg goed zijn. Of heel goede citoscores te plaatsen. Want dat zou kwetsend zijn naar andere kinderen. Ik vind dat best een lastige. Natuurlijk is het nooit de bedoeling om anderen te kwetsen, maar je mag toch ook gewoon trots zijn op goede resultaten van je kinderen. Het is echt niet zo dat ze er hier niet hard voor werken hoor.
De Student zit vaak echt uren achter elkaar te blokken of opdrachten te maken. Ze krijgt het echt niet voor niets. Net zoals De Scholier in de gaten heeft dat je dus echt hard moet werden in de brugklas. En wat het uiteindelijk gaat worden: Havo of VWO dat zien we vanzelf. Het is in ieder geval altijd goed. Maar het allerbelangrijkste is gewoon dat ze zo lekker in haar velletje zit. Dat gun ik haar zo verschrikkelijk.
En nu dus vakantie. Zelf werk ik twee dagen deze week. Morgen ga ik met De Scholier naar een hotelletje in Huizen en woensdag gaan we naar Bataviastad. Even lekker shoppen. De Student gaat van woensdag op donderdag twee dagen met Haar Lief naar Den Haag. Voor het eerst een nachtje samen in een hotel. Ze hebben er, logisch haha, veel zin in. En verder zien we het wel.
Kleindochter is ook voor het eerst naar de middelbare school en het gaat goed. natuurlijk ben ik als oma ook heel trots.
Van mij mag jij trots zijn op je beide dames en dat delen ook. Heerlijk toch wanneer het goed gaat met je kinderen. En wat heerlijk dat de Scholier nu gewoon zichzelf mag zijn en er gewoon bij hoort…
(Maar ik herken het geneuzel. Schrijf op bepaalde plaatsen niet graag meer over Zoon en zijn hulp in het huishouden of over het feit dat hij met 23 nog tevreden thuis woont. Het eerste wordt weggehoond met ‘perfecte schoonzoon’ en het tweede is belachelijk ‘want als je jong bent wil je je vleugels uitslaan’. Daarna komen de verhalen los en denk ik, ‘Als Zoon zo was, mocht hij nu ook andere woonruimte zoeken..’. Maar hij is niet. Hij is wie hij is. Gelukkig maar.)
Wat fijn dat ze lekker in haar velletje zit! En tuurlijk mag je trots zijn! Dat is iedereen, of ze nou goed of iets minder scoren. Geniet er maar lekker van!
Zoals je zelf al schrijft: ‘het allerbelangrijkste is dat ze gewoon lekker in hun vel zitten’. En dan komen de resultaten vanzelf toch.
Ik herinner me dat balen van een laag cijfer van mijn zoon. heb het destijds zo uitgelegd; “op de lagere school zitten kinderen van allerlei niveau bij elkaar.De lesstof moet voor iedereen bij te benen zijn
Ben jij dan een van de kinderen die altijd goede cijfers hebben dan ga je later dus met alle andere kinderen die óók altijd goed cijfers hadden naar het middelbaar onderwijs. Daar hoeft men dan geen rekening meer te houden kinderen die minder goed kunnen presteren en dus moet je er dan ineens wél aan trekken.
Zoonlief heeft het er nog wel eens over hoe moeilijk hij de overstap vond naar het middelbaar onderwijs.
Arrogant zijn is toch iets anders dan blij zijn dat een kind goede cijfers heeft. Dat mag best gezegd worden.
Heerlijk dat zij goede cijfers haalt en een miskleun zit er altijd wel eens tussen. Daar zijn wij mens voor.
Zelfs ik ben blij voor jullie!
PS(t)
Heb je MISSCHIEN op mijn blog gelezen?
Tuurlijk mag je trots zijn! Keitrots zelfs 😉 waarom mag je dat niet benoemen? Ik vind dat best wel moeilijk. Ik zie het altijd wel in perspectief, de oudste is hier reteintelligent en ik juich bij haar soms minder snel omdat ik weet wat ze kan. De middelste heeft echt heel hard moeten werken om haar mbo4 te halen, supertrots ben ik op haar omdat het wel gelukt is en ze nu een hele leuke baan heeft en de jongste heeft af en toe wat peper nodig om hem te laten presteren maar ik ben op alle drie zeer trots!
Laat ze lekker van haar welverdiende vakantie genieten!
Tuurlijk mag je trots zijn!
Ik ben ook trots op mijn zonen. Alledrie fijne mannen, met goed karakter en hart op de juiste plek. Oudste is bijna afgestudeerd, ziet er zó naar uit om te gaan werken. Middelste krijgt steeds meer opdrachten, zit op duidelijk op zijn plek. Jongste, ach, wat hebben we hem moeten pushen. Nog dik een jaar en ook hij studeert af.
Wat ontzettend fijn voor De Scholier! En natuurlijk mag je trots zijn op je kinderen.. ze doen het zo goed, dat mag je best uitdragen hoor. Ik heb dat ook met mijn kleindochters.. lieve meiden, heel verschillend, maar allebei hun eigen karakter. En op school doen ze het super! Mag ik toch ook trots op zijn? Ben ik dus ook en dat laat ik ook gewoon merken!
Trots of pochen das wel een verschil maar wat een leuke week krijgen die meiden. Veel plezier!
Maar natuurlijk mag je trots zijn. Ik heb die discussie gemist, maar wat een onzin!