Wat een supersuffe titel en supersuffe omslag heeft dat ‘Prinses aan het keizerlijk hof‘. Het boek zelf was, na een wat moeizame start, uiteindelijk wat mij betreft zeer de moeite waard.

Een rond de Russische revolutie spelende roman over het leven van een Russisch-Poolse prinses, die twee grote, verboden liefdes koestert: voor haar neef en voor de artsenstudie die zij kost wat kost wil volgen. Door haar vriendschap met de dochters van de tsaar maakt zij het drama rond de Romanovs van dichtbij mee en wordt gedwongen om de Bolsjewieken te ontvluchten. Via Siberie en Constantinopel reist zij naar Parijs om zich bij haar voormalige professor te voegen en met hem een nieuw leven op te bouwen. Het verhaal geeft een indruk van de onvoorstelbare luxe waar de adel voor de revolutie in baadde en van de verschrikkingen tijdens de omwenteling.

Interessant verhaal dus gebaseerd op ware feiten. Uiteindelijk met veel plezier gelezen.

Van Hanna Bervoets las ik al eerder een boek al was ik er niet onverdeeld enthousiast over en dat ‘Fuzzie‘ van haar wilde ik toch wel een kans geven.

Op een ochtend in april ontvangt Maisie een pakketje. Een kartonnen doosje met daarin een klein, wit, pluizig bolletje. Maisie houdt het bolletje even tegen haar wang. “Hé jij, ben je daar eindelijk?” zegt het dan. Ook op andere plekken in de stad lopen mensen met een bolletje rond. Een blauw bolletje voor Maisies ex Florence, gegijzeld door haar eigen liefdesverdriet. Een paars bolletje voor de gepensioneerde Diek, die zijn avonden vult met internetdates. Een roze bolletje voor de werkloze Stephan, die geen voldoening meer put uit zijn relatie, niet weet wat hij met het leven aan moet. Allemaal laten ze zich door het bolletje leiden, ze luisteren naar wat het zegt, doen wat het vraagt. Ze houden van het bolletje want het bolletje kent hen, ja, het bolletje begrijpt hen – misschien wel als enige. Of lijkt dat maar zo?

Tja, wat kan ik ervan zeggen. Ik vond het helemaal niets. Heb het tot pagina 100 volgehouden en toen maar besloten ermee op te houden. Het stuk dat ik las vond ik rommelig en trok me totaal niet. Ik denk niet dat ik Bervoets nog een keer zal gaan lezen.