Beschermd: Uitje

Deze inhoud is beschermd met een wachtwoord. Vul hieronder je wachtwoord in om het te bekijken:

Geplaatst in Geneuzel | Voer je wachtwoord in om reacties te bekijken.

De jaren 80

Tien jaar was ik in 1980 en logischerwijs was ik dus negentien toen de jaren 80 ten einde liepen. Alweer 10 jaar geleden bezocht ik met twee vriendinnen de expositie ‘Wauw‘ die over de jaren 70 ging en de expositie over de jaren 80 die nu nog (net; hij loopt tot en met half oktober) loopt in het Noordbrabants Museum wilde ik ook graag zien. En wat is er nu fijner dan een dergelijke expo in goed gezelschap bezoeken met uitzicht op een wijntje en een etentje na afloop? Niet veel natuurlijk. Gelukkig denkt mijn lieve blogvriendin Yvonn daar net zo over en zo ging dat afgelopen dinsdag voor ons beiden naar Den Bosch toe.

Ik ♥ Den Bosch. Wat een heerlijke stad is het toch. Zeker als het ook nog ‘ns heerlijk nazomerweer is. De binnenstad is gezellig, gemoedelijk en mooi om in rond te wandelen. De expositie was leuk (wel klein vond ik) en er was volop herkenning. Al moet ik zeggen dat het toch ook regelmatig zo was dat ik dingen niet herkende. Maar dat komt dan ongetwijfeld door het feit dat ik juist voor die dingen (vaak de meer politiek getinte of ‘zwaardere’ onderwerpen) nog te jong was: je hebt als tiener immers andere prioriteiten nietwaar? Zo heb ik van de hele koude oorlog weinig meegekregen terwijl dat voor mijn ouders natuurlijk heel anders was. En ook de ramp in Tsjernobyl heeft op mij niet heel veel indruk gemaakt.

Er waren veel fragmenten te zien en veel items om te bekijken. Veel over sport en televisie en de moderne uitvindingen van die tijd (de pinautomaat, de mobiele telefoon en nog van alles en nog wat). En wat te denken van -het einde van- Doe Maar, de volgeplakte Ryam-agenda’s die volgens mij iedereen had, talloze teksten van Loesje en Petje Pitamientje.

Omdat we er toch waren pikten we het rode kunstwerk van Chiharu Shiota ook maar even mee. Ik kan er niet heel veel mee, terwijl het tegelijkertijd ook wel indruk maakt door de omvang. Haar andere kunstwerken, met name de foto’s, vond ik trouwens vaak op het vulgaire af. Tja ik zal er wel niet genoeg verstand van hebben.

Toen we klaar waren in het museum pakten we een terrasje op de Bossche markt waar we fijn hebben zitten kletsen en genoten van het fijne weer. Daarna nog een heerlijk hapje eten in een leuk tentje en toen was het al weer tijd om huiswaarts te gaan en kwam er een eind aan een tof uitje met een lief mensch!

Het eeuwige vuur

Prachtig, mooi, indrukwekkend, interessant en groots! Ik kan niet anders zeggen: wat een enorm tof boek schreef Ken Follett toch weer met ‘Het eeuwige vuur‘. Voor een groot deel fictief, maar ook voor een heel groot deel gebaseerd op echte personen en gebeurtenissen en wat heb ik het dan toch druk met lezen én googlen. Het is een lijvige historische roman waar ik heel wat uurtjes zoet mee was, maar het boek verveelde geen seconde.

1558. Politieke drama’s bepalen het dagelijks leven en een bloedige religieuze strijd zet vrienden en geliefden tegen elkaar op. Zo ook Ned Willard en zijn Margery, de vrouw met wie hij wil trouwen. Ned keert terug naar Kingsbridge in een jaar dat niet alleen zijn leven, maar dat van een heel continent op zijn kop zal zetten: door de kroning van de protestantse Elizabeth I komt Engeland alleen te staan in Europa. Daarom richt de ambitieuze jonge koningin de eerste geheime dienst op, die moordaanslagen, opstanden en invasies in de kiem moet smoren. Tegelijkertijd beraamt haar nicht Maria Stuart, de katholieke koningin van Schotland, een plan om de Engelse troon op te eisen.

Ik vond het bizar om te lezen hoe Katholieken en Protestanten in die tijd tegen elkaar vochten en hoeveel leed dat heeft veroorzaakt. Ken Follett laat zijn fictieve figuren ‘samenwerken’ met een groot aantal historische figuren en dat doet hij echt heel erg mooi. Zowel zijn goede personages als de sujetten brengen tijd door met heus bestaande mensen zoals, de beide koninginnen die hierboven vermeld staan, met William Cecile, de hertog van Guise en nog veel meer personages waardoor de geschiedenis echt tot leven komt. Zo mooi gedaan! En als je die personen dan googelt en leest hoeveel kinderen er in die tijd op jonge leeftijd stierven, pffft, dat is heftig hoor. En al die gearrangeerde huwelijken? En al die oorlogen. Bizar gewoon. Maar ook reuze interessant.

Het boek is een soort van vervolg op ‘Pilaren van de aarde‘ en ‘Brug naar de hemel‘ maar ook heel goed los te lezen omdat het verband tussen de boeken dan wel is dat het om dezelfde familie gaat, maar dat er tussen die familie 100-den jaren zitten.

Dus … houd je van dit soort lijvige historische romans dan zit er echt maar één ding op: lezen dat boek/die boeken! Ik ben eigenlijk een beetje jaloers op je als je er nog aan moet beginnen.