Moeilijk

Laat allereerst heel, heel duidelijk zijn dat ik (seksueel of anderszins lichamelijk) ontoelaatbaar gedrag verwerp en dat ik vind dat mensen gewoon van elkaar af moeten blijven. Zeker als een van beide partijen dat duidelijk aangeeft. Laat dat heel erg duidelijk zijn.

Maar ik vind alles wat er gebeurt rondom #metoo wel heel erg veel eigenlijk. En ik vind het af en toe moeilijk om -wederom in mijn ogen- hoofd- en bijzaken te scheiden. Want wat de een als seksueel getint beschouwt, zal een ander zo niet oppakken. En dat hoeven dan niet per se mannen tegenover vrouwen te zijn die hier verschillend over denken. Ook vrouwen denken verschillend over wat wel of niet toelaatbaar is zo bleek uit een aantal gesprekken die ik er met collega’s, De Student en twee vriendinnen over voerde.

Ik vroeg aan De Student of ze ervaringen had met vervelende aanrakingen. ‘Ja, duh, natuurlijk’, was haar reactie. Ik stond even perplex en vroeg aan haar wat haar ervaringen dan waren. ‘Gelukkig’ ging het alleen over ‘in haar kont knijpen’ en op mijn vraag wat ze dan doet reageerde ze met ‘heel erg boos kijken’. En dat helpt altijd. Op mijn vraag of ze het vervelend vond haalde ze haar schouders op. Ik weet niet wat ik hier nu van moet denken. Als zij het niet erg vindt, of er zo laconiek onder reageert, moet ik dat dan niet ook doen? Hoe erg is ‘in je kont knijpen’? Ik weet het niet. Het hoort niet. Maar het gebeurde haar alleen tijdens het uitgaan en, zo zegt ze, dan is het toch niet zo erg? Uh okay, als jij het zegt. ‘Als het op school of op het werk zou gebeuren’ dan zou ze het heel anders oppakken gaf ze nog aan en dan zou ze er zeker iets van zeggen. Misschien niet meteen op dat moment, maar wel hier thuis of tegen Haar Lief. En dat vond ik vooral heel erg goed om te horen. En ik weet nog dat ik vroeger ook wel ‘ns in mijn kont geknepen werd. Maar echt heel veel schade heb ik daar niet van ondervonden om het zo maar ‘ns te zeggen. Maar goed, zo denk ik erover, een ander kan er heel anders over denken. En dat mag. Maar tegelijkertijd mis ik ook wel enige vorm van relativering. Terwijl ik tegelijkertijd ook meteen denk dat ik het niet voor andere bepaald. Moeilijk dus.

Wanneer gaat iets over een grens? Ik weet het oprecht niet. Misschien gaat iets de ene dag wel over de grens en de andere dag niet. Voor een deel ligt het er misschien zelfs aan hoe je zelf op dat moment in je vel zit. Het ene moment kan die ene opmerking bikkelhard aankomen terwijl dezelfde opmerking op een ander moment je volkomen koud laat. Kan het dan ook niet zo zijn met aanrakingen? Is er verschil tussen in een kont of in borsten knijpen? Het is echt heel stom, maar ergens zeg ik ja. In je kont lijkt mij toch minder erg, dan in je borsten. Maar waarom denk ik dat dan? Omdat in je kont waarschijnlijk van achteren gebeurt en dat andere van voren? Of zo? Ik heb echt geen idee. Moeilijk. Gaat mijn neef, die af en toe mijn nek masseert, een grens over? Wat mij betreft niet. Maar misschien zou hij dat wel doen als hij dit bij een collega zou doen? Is die arm om een collega slaan ontoelaatbaar gedrag? Soms wel, soms niet. Maar hoe weet je dat dan? En geldt dat dan alleen als het om twee verschillende seksen gaat, of ook bij man-man en vrouw-vrouw? Moeten we echt heel krampachtig omgaan met elkaar wel of niet aanraken? Moeilijk.

Maar er is natuurlijk een wereld van verschil tussen ‘in je kont geknepen worden’ en je macht misbruiken en anderen intimideren of tot seks te dwingen of andere nare dingen met hen uit te halen. Dat is hartstikke, verschrikkelijk fout en pervers. En het is goed dat er nu over gesproken wordt terwijl ik tegelijkertijd een beetje het idee heb dat het allemaal te ver gaat. Dat dit soort zaken niet via de media horen te worden gespeeld. Dat de daders zo openbaar aan de schandpaal genageld worden. En terwijl we weten dat hoge bomen veel wind vangen en dat hun carrières vaak over zijn na een dergelijke beschuldiging. En terwijl we weten dat er vrij regelmatig ook verhalen opduiken over valse aangiftes. En nogmaals: als iemand schuldig is, dan vind ik het volkomen terecht dat hij of zij verantwoording aflegt voor zijn/haar daden. Maar toch, toch heb ik hier moeite mee. Maar ik heb inmiddels bijna altijd moeite met dingen die in de media komen omdat ik de media maar eng vind.

Uiteraard heb ik veel bewondering voor de vrouwen en mannen die zich nu laten horen en ik hoop dat het heel snel zo is dat het taboe rondom seksueel misbruik verdwijnt en dat slachtoffers niet eerst jaren met hun trauma’s rondlopen voordat ze zich uitspreken. Dat er goede mogelijkheden komen om aangifte te doen en dat de slachtoffer goed geholpen worden. Maar meer nog hoop ik dat de daders eindelijk eens zullen snappen dat het zo niet hoort. Dat ze met hun tengels van anderen af horen te blijven. Ongeacht hun positie, ongeacht dat korte rokje dat dat leuke meisje aanheeft, ondanks de macht die ze over die ander hebben. Dat hoop ik. Maar ik denk dat dat een utopie zal zijn.


Zoals wel vaker met dit soort complexe zaken is het weer een behoorlijk warrig logje geworden. Het is dus, nogmaals, oprecht niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen met het bovenstaande. Echt: als je slachtoffer bent dan hoop ik dat je hulp krijgt, dat er mensen om je heen zijn die je troosten en altijd naar je luisteren, dat je je vertrouwen in anderen weer terugvindt en dat de dader zijn/haar straf niet ontloopt. Ik probeerde met dit logje vooral mijn eigen gedachten wat op een rijtje te krijgen en ik moet bekennen: dat lukte me nauwelijks.

Hoe ervaar jij deze hele actualiteit?

22 gedachten over “Moeilijk

  1. Het is wel een onderwerp zeg, iedere dag is er weer een man die aan de paal wordt genageld. Sommigen van hen zijn vèèl te ver gegaan en over grenzen gegaan waar gewoon een straf op staat.

    Ik begon ook al eens terug te denken aan jaren geleden, of ik iemand kon herinneren die ongewenst iets bij mij had gedaan. Ik kon zo snel (godzijdank) niks bedenken.

    Maar ik ben ervan overtuigd dat er mensen zijn die op een verkeerde manier hun machtspositie hebben misbruikt. En het is helemaal niet verkeerd dat deze -vooralsnog- mannen worden aangepakt.

  2. Er is heel wat losgemaakt bij iedereen en iedereen heeft een eigen mening. Ik vind dat het nu allemaal te groot wordt. De echte slachtoffers komen er straks bekaaid af omdat iedereen wel iets heeft meegemaakt en daar nu mee naar buiten komt. Ik ben niet beschadigd door wat ik heb meegemaakt en zal er verder ook geen woorden aan vuil maken. Dat het maar snel overwaait en de echte slachtoffers worden geholpen..

  3. Ik begrijp wat je bedoelt en ben het gedeeltelijk met je eens. Zaken uitvechten in de media is meestal niet de beste weg.Toch vind ik dat deze beerputten open moeten. Er gebeurt zoveel waarvan ik in ieder geval geen weet had. Nu wordt weer bekend dat de Nederlandse Weinstein het werk heeft neergelegd nadat uit de theaterwereld zijn ‘grensoverschrijdend’ gedrag aan de kaak werd gesteld. Het is te veel, het is te erg en het gaat maar door als slachtoffers hun verhaal niet kunnen/mogen/durven doen. In het leger, waar tijdens ontgroeningen ook grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt. Wanneer iemand in een machtspositie een van hem afhankelijk persoon misbruikt, mag dit van mij keihard worden afgestraft. Stoere dames zeggen: “Niet tolereren, van je aftrappen!”, maar dat valt niet mee als je mondjes te voeden hebt.

    Hoewel het thema afschuwelijk is, vind ik het discussiëren wel heel fijn. Goed dat je met je meiden in gesprek bent en dat ze weten dat ze bij je terecht kunnen.

  4. Ik heb er dubbele gevoelens over. En niet in de laatste plaats omdat er bij mij datzelfde hashtackje geplaatst zou moeten worden, terwijl ik dat stukje van mijn leven eigenlijk al gewoon afgesloten heb… klinkt een beetje egoïstisch misschien, maar het gevoel dat er nu wéér over die schaafwond wordt gewreven is iets waar ik eigenlijk niet op zit te wachten. Of is dat heel gek?

    • Ik denk dat elk gevoel gerechtvaardigd is. En dat we dat elkaar in ieder geval ook moeten ‘gunnen’. Hoe raar het misschien in dit geval ook klinkt. Gevoel is gevoel en dat is van jezelf. En daar zul je het mee moeten doen en dat is soms al moeilijk genoeg zonder dat anderen daar ook nog eens wat vinden. Dikke knuffel meissie.

  5. Je weet door mijn eigen blogje inmiddels hoe ik er over denk. Ik vind dat hele gedoe veel te overtrokken. Naturlijk is het heel erg voor die mensen, mannen en vrouwen die het zijn overkomen, daar kom ik ook niet aan maar er zijn vaak zoveel meelopers in een hype. Neem de post natale depressie, in de jaren 70 hadden wel heel erg veel vrouwen hier last van, je hoor er nu nauwelijks iets meer van, dat geldt ook voor de hyperventilatie, opeens was heel Nederland aan het hyperventileren, de heupdysfasie bij jonge kinderen die opeens aan het spreidbroekje moesten, ook mijn zoon, je hoort er nog weinig over, amandelen worden niet meer geknipt, wie heeft er tegenwoordig nog een blindedarmontsteking en zo kan ik wel doorgaan. Ook deze hype zal wel weer voorbij gaan, alhoewel het wel even zal duren men wil het nu eenmaal erg graag over seks hebben, positief of negatief. Wat dat betreft lijkt de maatschappij net een stel kleuters die niet van het onderwerp poep en pies zijn af te brengen.

  6. De belangrijkste vraag zou moeten zijn: wanneer gaat iemand over jóuw grens.
    Ik lees veel “te gemakkelijke” antwoorden. Vrouwen (!) die zeggen: je geeft die vent een schop waar het zeer doet en hij piept niet meer.
    30 jaar geleden is er iets met me gebeurd waar ik nu noot over zal kunnen praten. Iedere keer wanneer ik het woord op tv hoor of ergens lees, word ik eraan herinnerd.
    Dan zijn er ook nog mensen die zeggen dat ze “ziek” worden over dat “gezeik.” Je moet eens weten waar ik ziek van ben, denk ik dan…

    • Ik ben het helemaal met je 1e zin eens: wanneer gaat iemand over jóuw grens.
      Het maakt niet uit wie het is, om welke situatie het gaat en wanneer het gebeurd, als het over mijn grens gaat is het niet goed.
      Natuurlijk moet je de grens bereiken voor je kunt aangeven dit gaat er over heen, maar ik denk dat dat het probleem is. We kunnen dit niet ‘gewoon’ aangeven zonder commentaar te krijgen.

  7. Ik sta er voor een groot deel wel hetzelfde in als jij. Wel schrik ik iedere keer opnieuw als er weer iemand wordt beschuldigd van aanranding en/of verkrachting. Het komt dus blijkbaar veel meer dan we weten, en ik vrees dat we nog lang niet alles weten.

  8. Ik begrijp je gedachtengang volledig, ook ik weet niet wat ik er precies van moet denken. Natuurlijk moeten mannen hun handen thuishouden (en andersom natuurlijk) maar wanneer is de grens bereikt? Lastig, want dat is inderdaad bij iedereen anders. Ik denk ook dat we moeten voorkomen dat we ineens allemaal heel erg apathisch worden en niet meer een arm om de schouder van een collega durven te slaan als je merkt dat degene het moeilijk heeft. De hele discussie is goed en helaas blijkbaar noodzakelijk maar het roept inderdaad ook heel wat vragen op…

  9. Het is inderdaad moeilijk.Natuurlijk is ongewenst gedrag verkeerd maar valse of overdreven beschuldigingen zeker ook. En het wordt lastig om met kinderen om te gaan, want wat is troosten en knuffelen en wat verkeerd? Moeilijke vragen en laten we alstublieft niet onnodig met modder gooien maar ook geen dingen in de doofpot stoppen.

  10. #metoo, maar ik heb het nergens getagd. Ja, het is een hype, maar wel een belangrijke hype. Wat Wieb schrijft in haar reactie, dat vat het voor mij wel aardig samen inderdaad. Er is al zo veel gebeurd en nog steeds worden vrouwen stelselmatig gebruikt en misbruikt. Het is onacceptabel.

    Het taboe is enorm en de schaamte ook. Er zullen ongetwijfeld slachtoffers aan de “verkeerde” kant vallen in deze hype. En ja, ik denk dat er ook mensen zijn die nu #metoo roepen omdat ze achteraf zich niet oké voelen bij wat er eerder gebeurd is, ook als dat dertig jaar geleden is.

    Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Zolang mensen, en in dit geval meestal mannen, nog zo vaak gebruik maken van de seksuele kwetsbaarheid van vrouwen kan er niet genoeg aandacht voor zijn.

    Al loopt een vrouw in haar kortste rokje door het donkerste steegje: niemand heeft het recht om haar te gebruiken. De dader is fout.

  11. Je schrijft:”Wanneer gaat iets over een grens? Ik weet het oprecht niet.”

    Moeilijke vraag inderdaad, juist omdat bij iedereen en in elke situatie de grenzen anders liggen. Mijn antwoord zou daarom zijn; het is over de grens als je geen toestemming hebt. Vragen dus; ‘Vind je het fijn als ik een arm om je heen sla?’, ‘Mag ik je een knuffel/kus/zoen geven?’

    Dit filmpje vind je misschien ook interessant. Een TED-talk gezamenlijk gegeven door een dader en slachtoffer van verkrachting.
    https://www.ted.com/talks/thordis_elva_tom_stranger_our_story_of_rape_and_reconciliation/transcript

  12. Je weet ondertussen door mijn logje al dat ik er ook moeite mee heb, gewoon omdat er té veel kanten aan zitten die in de media niet of nauwelijks belicht worden.Een buitenstaander kán gewoon niet beoordelen wanneer er mensen over een grens gaan, dat is aan “het slachtoffer to be” om daarover te oordelen. Daar heeft goedbeschouwd de buitenwereld niets mee te maken voor zover men er niet bij was of bij betrokken wordt d.m.v. een aangifte.
    Voor zover je vaststelling dat billen knijpen minder erg lijkt dan borsten knijpen heb ik misschien wel een verklaring het verschil kan zitten in het feit dat ook mannen billen hebben (en daar in geknepen kunnen worden) maar géén borsten.
    Wat ook al niet helpt dat het ook persoonlijk is wat je van een man acceptabel vindt en wat niet omdat er ook nog zoiets is als “elkaar mogen of niet” waardoor wat je van de één een aardig gebaar kunt vinden, die arm om je schouder bijv. waar dat van de ander zeer intimiderend aan kan voelen. Ook de “groupieachtige” jonge vrouwen die zich vrijwillig aanbieden aan artiesten blijven buiten beeld in de media maar bestaan wel degelijk.
    Toch moet die vrije keus blijven en gelukkig zullen de meeste mannen de signalen feilloos op vangen en zich in houden bij ongewenstheid. Voor de échte verkrachters is geen schandpaal te hoog maar verder….. laten we vooral elkaar niet steriel gaan benaderen door dit soort verkeerde acties.

  13. Seksuele intimidatie en misbruik bestaan al sinds de mensheid begon. Ik ben het met je eens dat het vaak lastig is te beoordelen of iets gewenst of ongewenst is. Het hangt af van de persoon en van het moment, denk ik. De hype die nu is ontstaan is, in mijn ogen, zwaar overtrokken. Na dertig jaar roepen dat iemand je heeft misbruikt, omdat je waarschijnlijk achteraf spijt had van het gebeuren, is onacceptabel. Met een klein berichtje in de social media kun je iemands leven volledig ruïneren.

  14. Ik herken je sentimenten. Loop er zelf ook mee en zie tegelijkertijd dat er daardoor situaties ontstaan waarin de ‘geluksvogels want slechts in de kont geknepen’ met die motivatie het zwijgen wordt opgelegd.

    Net als jij, net als velen droom ik van een wereld waarin seksueel geweld niet meer voorkomt.

    Maar helaas leven we in een wereld waarin
    – in oorlogssituaties het stelselmatig verkrachten van vrouwen van de vijand normaal is.
    – waarin er die hard religies zijn waarin wordt gesteld dat een vrouw die zich niet van top tot teen in zwart hult er zelf om vraagt om verkracht te worden want ‘het is bekend dat mannen zich niet kunnen beheersen dus …’
    – waarin vrouwen gewoon koopwaar zijn..
    -slachtoffers van verkrachting gestenigd worden want schuldig aan overspel…

    Ik denk dat wij in onze handjes mogen knijpen dat wij in het Westen wonen. En zelfs daar ben je als vrouw je lijf niet zeker. Ondanks 100 jaar vrouwenrechten, ondanks…

  15. Ik vind je logje zeker niet verwarrend, maar de hele #metoo-kwestie wel, net als jij. Ik volg je dus volkomen, vind het uitstekend dat er aandacht is, hoop ook met heel mijn hart dat de slachtoffers goede hulp zoeken/krijgen en de rest denk ik ookhet mijne van… en denk dan maar dat ik nu eenmaal niet alles kan snappen wat er op deze aarde gebeurt…(soms tot mijn spijt, dat dan weer wel…)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *