Nou las ik dus twee boeken van Ellen Marie Wiseman en van beide boeken was ik zeer onder de indruk. Ik had verwacht dat ik dat dus ook van ‘De Brekerjongens‘ zou zijn. Mwah, viel dat even tegen. Jammer hoor! En dat terwijl het thema eigenlijk heel erg interessant is.

1912. Na het overlijden van haar ouders keert de 19-jarige Emma Malloy noodgedwongen terug naar haar geboorteplaats Coal River. Daar aangekomen wordt ze als een bediende behandeld door haar oom en tante en krijgt ze helemaal niets voor haar werk in de familiewinkel. Maar ze heeft het goed in vergelijking met de armoedige mijnwerkers die alleen tegen schandalig hoge prijzen voedsel, kleren en gereedschap kunnen kopen en de mensen met schulden die ze met lege handen terug naar huis moet sturen. Maar het meest hartverscheurend om te zien zijn de brekerjongens die in het stadje leven; jonge kinderen die de hele dag kool uitzoeken aan een lopende band tussen gevaarlijke machines. Hun met roet besmeurde gezichten herinneren Emma aan haar broertje dat ze lang geleden verloor en er breekt iets in haar. Ze begint met het achterlaten van pakketten met voedsel bij de krotten en scheldt mijnwerkers hun schulden kwijt. Met haar daden haalt ze zich de woede van de mijneigenaar en de politie op de hals, maar het leidt ook tot een verbond met een charismatische mijnwerker die aanbiedt haar te helpen de waarheid boven tafel te krijgen. De grens tussen wat legaal is en wat rechtvaardig vervaagt, en Emma riskeert alles om haar geweten te volgen.

Ik vond het thema van het boek dus interessant, maar de manier van schrijven erg kinderlijk en slecht. Emma maakt dingen mee die volgens mij erg onrealistisch zijn en ook de dialogen in het boek (vooral die tussen Emma en haar oom en tante) rammelen aan alle kanten. Het boek is ook behoorlijk warrig en rommelig. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat de auteur dit boek als (een van haar) eerste boeken geschreven heeft en dat ze een mooie ontwikkeling in kwaliteit had doorgemaakt,  maar dat klopte niet want dit boek was bijna haar recentste.  Ik heb het wel uitgelezen, maar ik was oprecht blij toen dat klaar was en ik aan een ander boek kon beginnen. Je kunt dit boek, wat mij betreft, dus gerust laten liggen.