Donorwet

Ik ben heel benieuwd hoe er volgende week gestemd gaat worden. Stemt de Eerste Kamer voor of tegen de donorwet? Wat mij betreft wordt het een grote VOOR, want het lijkt mij logisch: tenzij je anders aan hebt gegeven ben je automatisch donor.  Omdat er een schreeuwend tekort is aan donoren, omdat je -waarschijnlijk- zelf ook graag geholpen zou willen worden als je een orgaan nodig zou hebben, omdat je iets kunt doen voor anderen als je zelf niet meer leeft.

Wellicht ben ik naïef maar ik denk echt dat artsen iemand heus niet laten sterven omdat deze iemand dan misschien een ander iemand kan redden met zijn/haar organen. Artsen hebben een eed afgelegd en ik vertrouw daarop. Doemdenkers en complottheorieaanhangers (wat een woord) zullen mij wat dat betreft heus wel dom vinden. Soit.

Dat er ruimte moet zijn om geen donor te zijn vind ik ook logisch (gelukkig leven we in een land waar die ruimte er is), alleen zullen die mensen daar nu even een beetje moeite voor moeten doen door zich te laten registreren. Of ze dan vervolgens wel recht hebben op organen, dat vind ik dan wel een lastige. Ach denk ik dan maar, als mensen uit principiële overtuiging of uit geloofsoverwegingen geen donor willen zijn, dan willen ze waarschijnlijk zelf ook geen organen ontvangen.

Inmiddels ben ik al zo lang als ik me kan herinneren orgaan- en bloeddonor en sinds een paar jaren ben ik stamceldonor. Ik hoop dat ik met mijn bloed al vele mensen geholpen heb en wie weet, kan ik dat ook ooit als stamceldonor doen (hoe eng het me allemaal ook lijkt). En verder hoop ik dat ik nog heel veel jaren op deze aardkloot mag leven. Of mijn organen dan nog bruikbaar zijn, dat zien de artsen tegen die tijd wel.

Feit is dat Mr. T. en ik recent meegemaakt hebben hoe kwetsbaar het leven is en hoe artsen het ineens over transplantatie hebben. Bizar gewoon. Maar voor mij juist een reden te meer om dat donorschap hoog in het vaandel te hebben.

Ooit schreef ik, in het kader van de WE-300, een verhaaltje over een orgaandonatie. En met dat verhaaltje zeg ik eigenlijk alles wat ik wil zeggen: klik.

En jij: ben je voor of tegen de donorwet? Ken je iemand die ook een transplantatie  heeft ondergaan, of wellicht iemand die een orgaan nodig heeft/had?

21 gedachten over “Donorwet

  1. In België ben je donor tenzij je anders beslist, maar ze moeten het wel altijd vragen aan de nabestaanden en die kunnen dan voor jou beslissen. Ik heb me dus expliciet opgegeven als orgaandonor, enkele jaren geleden; ze mogen alles hebben. Mijn goede postmortem-daad.

  2. Ik ben, net als Rietepietz, tegen dat automatisme. Maar ik begrijp het initiatief wel. De meeste mensen laten niets van zich horen en dus ontstaan er tekorten. Het is een duivels dilemma en je doet het als overheid nooit goed want er zullen veel mensen zijn die aangeven dat ze geen donor willen zijn (of in een later stadium hun kinderen). Ik heb de hele 1e kamerdiscussie van A tot Z gevolgd en dat gaf me wel vertrouwen t.a.v. de zorgvuldigheid waarmee het ontwerp is omkleed.
    We zullen het binnenkort weten.

  3. Ik ben ook al zolang ik me kan herinneren orgaandonor (en bloeddonor). Zodra ze er de leeftijd voor had, werd mijn dochter ook donor. Dat vond ik toen ineens een heel heftig idee. Meer dan toen ik zélf donor werd. Maar ik vind het heel goed van haar (ehh, van ons).

    Een oud collega van mij, had nierproblemen. Hij heeft uiteindelijk een donornier van zijn moeder gekregen. Dat vond ik zó mooi! Maar stel dat dat geen match was geweest? Dan heb je wel een levensbedreigend probleem. Ik ben dan ook erg voor de donorwet. Het is gewoon belangrijk. Punt.

  4. Ik ben voor. Ben ook al jaren donor en ook lange tijd bloeddonor geweest. Dat laatste nu niet meer.
    Van de week, nadat bij Mam de dood vastgesteld was vroeg de arts er ons naar. Hij voegde er wel aan toe dat haar organen niet meer geschikt waren en of het klopte dat Mam al een staaroperatie ondergaan had. Ja dus. Daarmee was ook die donatie van de baan. Gisteren gaf Schoonzus aan die vraag erg confronterend te hebben gevonden. ‘Het menske had al zo geleden, en dan ook nog een beetje in haar gaan snijden’. Broer en ik zijn beide van mening dat, waren haar organen nog geschikt geweest, wij geen problemen met een donatie hadden gehad. Schoonzus kon daar met haar verstand niet bij. Voor ons was het simpel. Mam had een ander graag geholpen (al dacht zij wel dat zij te oud was om nog temogen doneren).

    Ondanks deze wet, zal de eerste jaren de vraag nog gewoon aan de nabestaande gesteld worden. Aan hen de keus ja of nee te zegqgen.

  5. Mijn dochter van inmiddels 25 jaar zou niet meer geleefd hebben als er voor haar geen donorlever beschikbaar was geweest toen zij op 2-jarige leeftijd plotseling ernstig ziek werd. Hoewel ik ieders opvatting respecteer over dit moeilijke onderwerp, vind ik de nieuwe donorwet een goede zaak omdat mensen hierdoor geen keuze ontnomen wordt maar, net als in andere landen waar het geen bezwaar-systeem geldt, meer mensen hierdoor een kans krijgen om verder te mogen leven dankzij een kostbaar geschenk van iemand die niet verder meer kan leven. Als er technisch gezien andere oplossingen mogelijk zouden zijn, zou dat ook mijn voorkeur hebben maar zover is het nu helaas nog niet. Ik ben de nabestaanden van de donor van mijn dochter daarom oneindig dankbaar dat haar dankzij hun ruimhartigheid een tweede kans op leven gegund is. En leven doet ze! Ze is een prachtig mens geworden, vol levenslust. Als je meer wilt weten over waarom het belangrijk is dat door orgaandonatie levens gered kunnen worden en hoe dit in zn werk gaat, zie: http://www.laatjehartspreken.nu/

  6. Ik ben voor! en ik ben ook donor en ik ken ook mensen die op een transplantatie wachten. Als ik dood ben ga ik of op in rook of ik ga de grond in…dus hoe dan ook ben ik van geen enkel nut meer. Als donor ben ik dat wel en ik hoop dan ook dat ze alles gebruiken wat ze kunnen gebruiken.

    Het heeft ook met mijn eigen opvattingen te maken, ik heb een tuin en ik hergebruik alles wat ik van anderen aangeboden krijg, stukken gaas, oud maar bruikbaar hout enz enz. Alles kan ik gebruiken en wordt ook gebruikt. Ik houd daarvan, dingen niet afschrijven maar een nieuwe manier voor vinden om te recyclen. Spullen niet afschrijven maar er nog wat van proberen te maken. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik ‘niet” donor willen zijn egoïstisch vind. Het is niet zo dat ze bij leven al dingen van je verwijderen……..maar goed…dit ligt erg gevoelig heb ik gemerkt.

  7. Lastige kwestie. In principe ben ik overal tegen (-:
    Ik snap het bezwaar dat mensen niet “ter beschikking van de regering” willen staan. Maar het is heel simpel: als je niet wilt, vul je “nee” in en is er niets aan de hand…
    Wat ik wel vaag vind, is dat de nabestaanden wel “gehoord” worden maar niet het laatste woord hebben.

  8. Unk, zijn er echt mensen die denken dat een arts hen zomaar dood gaat laten gaan, omdat hun organen dan voor iemand anders gebruikt kunnen worden? Je kan dan zo in alles doemscenario’s gaan zien he… (wat niet wegneemt dat het kan gebeuren, maar er is zoveel dat kan gebeuren, maar daarom niet gebeurt).
    Ik heb mij in België, hoewel het daar niet eens nodig was, expliciet als orgaandonor geregistreerd en heb nu in Zwitserland, waar het wel nodig is, een pasje dat aangeeft dat ze alles mogen gebruiken (best wel grappig vond ik, dat ik moest aanduiden of ze “niets, alles of bepaalde organen wel en andere niet” mogen gebruiken). Mijn familie weet weliswaar goed genoeg dat ik donor wil zijn, maar zowel die registratie als dat pasje doe ik net om te vermijden dat wanneer het toch zover komt, ze door emoties of dergelijke toch anders zouden beslissen. Nu moeten ze niet meer beslissen, want ik heb dat al in hun plaats gedaan.

    En hoewel ik gelukkig niemand persoonlijk ken die al een orgaan nodig gehad heeft (wel bloed, dat wel, daar is een vriendin van mij bijna door gestorven), ik heb wel gezien dat orgaandonatie troost kan bieden. Niet op het moment zelf, daarvoor is het totaal onverwachte verlies van iemand van 35 veel te zwaar, maar wel achteraf. Wetende dat hij hoe dan ook niet had kunnen blijven leven, maar dat zijn sterven wel een hele hoop andere families het allergrootste geluk bezorgd heeft, omdat een van hun familieleden wél kon blijven leven, dat biedt troost. Geen troost die verdriet oplost, dat niet, maar elk beetje troost is welkom bij zo’n verlies…

  9. Zeer tegen, gewoon ik het niet terecht vindt dat mensen automatisch “een pakket reserveonderdelen worden” als niet in actie komen, slechte zaak. Ik ben op álle fronten tegen zo’n negatieve optie. Niemand heeft een récht op andermans organen, wie ze wil schenken moet dat heel bewust vrijwillig doen. Hoewel veel van mijn “onderdelen”allang over de houdbaarheidsdatum heen zijn sta ik geregistreerd als “de nabestaanden hebben het laatste woord” maar van mij mag het. want mijn nabestaanden moeten er mee kunnen leven. Zelf wil ik géén donor organen maar oke ,ik wil ook niet gereanimeerd worden omdat ik 1x doorgaan meer dan genoeg vindt en niet de leeftijd heb om dat soort dingen nog te willen.
    Ja ik ken mensen die op een nier wachten, voor de tweede keer omdat ,zoals helaas vaak gebeurt, de donornier “het niet doet.” Het succespercentage is gewoon nog vrij laag en veel mensen gaan na drie transplantaties alsnog dood, zoals bijv. Bart de Graaf.

    • Ik ben het niet met je eens. Als iemand geen pakket reserveonderdelen wil worden dan moet die persoon dat maar heel bewust doorgeven. Een kleine moeite lijkt mij. Mensen zijn blijkbaar te laks om zich aan te melden, kijken hoe het gaat met afmelden?
      En je zou toch maar langer kunnen leven dankzij een orgaan van een ander of je geliefde langer bij je mogen hebben dankzij een donor.

      • Ik ben niet tegen doneren, wél tegen een “automatische aanname” dat mag nooit een uitgangspunt zijn wat mij betreft. Wie wil doneren moet dan maar in actie komen, niet iemand die misschien wel tegen is maar om welke reden dan ook niet de mogelijkheden tegen kwam zich af te melden.
        Zo is het ook met reanimatie, men neemt niét automatisch aan dat oudere mensen niet meer gereanimeerd willen worden tot ze zélf in actie komen, er wordt ze gevraagd óf ze dat willen en dat is goed.

      • Dat geeft niet, we kunnen het niet in alles eens zijn, moet kunnen hoor. maar eh… speculeren op de laksheid van mensen is precies wat me tegen staat in alle vormen de moderne negatieve optie
        Zo wilde men ook het elektronisch patiëntendossier er doordrukken, en toen kwam er één ongeadresseerde brief per huishouden die makkelijk voor reclame kon doorgaan. Maar ik hoef in ieder geval niets te doen hoe de stemming ook uitvalt want ik bén al geregistreerd. Dus wat dat betreft maakt het me niet uit maar .Ik hou niet van manipulatie.

  10. ik ben ook voor, alhoewel ik dus wel denk dat er verkeerd mee omgegaan zal worden, want niet alle artsen zijn nu eenmaal even ethisch. laten we het daarop houden. de moeder van mijn vriendin heeft nog een paar extra, mooie jaren gekregen door de nier van een ander een een stamceltransplantatie. prachtig om te zien hoe haar zoon, zodra hij mocht, ook donor werd (incl. stamcel) omdat ‘ie zo blij was dat ‘ie oma nog wat langer bij zich had mogen hebben. 🙂

  11. Ik ben het helemaal met je eens, ben ook al zolang het me kan herinneren donor. Mocht ik morgen dood neervallen laat dat dan in godsnaam nog ergens goed voor zijn. Ik kan het niet beter verwoorden als Britt Dekker gisteravond in DWDD deed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *