Ik ben waarschijnlijk een van de laatste personen die de boeken van M.J. Arlidge is gaan lezen. Maar in de tweede week van januari kwam het er toch van en begon ik in ‘Iene miene mutte‘. Ik moet zeggen, dat was een prima boek. Niet heel hoogstaand, maar wel interessant zeker gezien de rode draad door de volgende boeken.

Een meedogenloze moordenaar ontvoert tweetallen, houdt ze gevangen, hongert ze uit en legt ze een afschuwelijk dilemma voor: doden of gedood worden. De volgende vraag is wie beter af is: de overlevende, met een levensgroot schuldgevoel, of de persoon die het niet overleefd heeft. Politie-inspecteur Helen Grace en haar mensen proberen uit alle macht de psychopaat te doorgronden en te vinden. Hun enige aanknopingspunt zijn de slachtoffers, maar deze lijken lukraak gekozen en de overlevenden zijn zwaar getraumatiseerd. Langzamerhand wordt duidelijk wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Het uitgangspunt van het ‘kiezen’ vond ik goed gevonden al vond ik dat in het boek ‘50/50‘ toch beter uitgewerkt. De schrijfstijl van Arlidge is prima al vond ik het af en toe wel wat rommelig en ook wel wat simpel. Maar verder heb ik erg genoten van dit boek waardoor ik al vrij snel de drie volgende boeken las ‘Piep zie de muis‘,  Pluk een roos‘ en ‘Klikspaan‘.
  
De delen 5 en 6 staan inmiddels ook op mijn ereader, deel 7 verschijnt in april verschijnt.

Gek eigenlijk dat ik steeds gedacht heb dat het hier om een vrouwelijke auteur zou gaan, maar dat blijkt niet te kloppen.

Heb jij de boeken van Arlidge gelezen en zo ja, wat vond je ervan?